Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση, και αρχικά αφορά τη Βρεττανία. Αφορά όμως κι εμάς, αφενός μεν επειδή οι Οικολόγοι-Πράσινοι είναι συγκοινωνούντα δοχεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφετέρου δε επειδή προειδοποιεί για το πώς ο ανισημιτισμός ανθίζει και εκεί που παίζουν ντεμέκ "σκεπτόμενοι" και ανοίγει την πόρτα στον οικο-φασισμό. Το πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται εδώ:
http://modernityblog.wordpress.com/2011/02/09/smoke-filled-rooms-antisemitism-and-the-greens/
Οι παλιοί φοιτητές του Ιστορικού ή του Πολιτικού θα θυμούνται πώς φτιάχτηκε ο όρος καπνισμένα δωμάτια.
Σήμαινε ότι η πολιτική λήψη αποφάσεων γινόταν κεκλεισμένων των θυρών, ο κάθε Μητσάρας (ή Κατίνα) ήταν αποκλεισμένοι, ενώ οι μέσα στα πολιτικά πράγματα αποφάσιζαν διάφορα.Είναι κάτι που τα νεώτερα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα βρίσκει αντίθετα.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αντιπροσωπεύουν μια νέα μορφή πολιτικής, με περισσότερη διαφάνεια, πιο ανοιχτή, συμμετοχική, για όλους τους πολίτες, όχι μόνο για πολιτικούς σε (καπνισμένα) δωμάτια που αποφασίζουν πόσο κάνει ένα κι ένα, ή όπως το έθεσε μία πολιτικός αρχηγός:
“[έχουμε] προωθήσει ένα νέο στυλ πολιτικής, δίνοντας έμφαση στη διαφάνεια, στη λογοδοσία και σε συναινετικούς τρόπους εργασίας…”
Αυτά θα θέλαν να πιστέψουμε κάποια κόμματα, αλλά η αλήθεια είναι πιο πεζή. Αυτό γίνεται φανερό κι απ' τις συζητήσεις των Οικολόγων-Πρασίνων σχετικά με τον αντισημιτισμό.
Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες μια επιτροπή των Πρασίνων αποφάσισε ότι το κόμμα τους δεν θα εφάρμοζε καμμία πολιτική σχετικά με τον αντισημιτισμό.
Η απόφαση αυτή αντιτίθεται με την απόφαση του συνεδρίου των Πρασίνων να εφαρμοστεί τέτοια πολιτική.
Μάλιστα μέχρι και ένα έγγραφο είχε γραφεί που, αν και ατελές, ήταν μια αρχή και τουλάχιστον έδειχνε ότι οι Πράσινοι παίρναν τον αντισημιτισμό στα σοβαρά.Ύστερα, αποσύρθηκε για “διορθώσεις”, και άλλες τέτοιες βλακείες.
Όσο το έγγραφο ήταν στην αφάνεια, όσοι διαφωνούσαν με οποιαδήποτε ρητή πολιτική των Πρασίνων ενάντια στον αντισημιτισμό έκαναν τις μανούβρες τους, θυμίζοντας τα παλιά καπνισμένα δωμάτια.Και να που τον Γενάρη του 2011, όταν το θέμα ξανάρθε στην επιφάνεια, αποφασίστηκε να απορριφθεί οποιαδήποτε συμπαγής/στέρεα πολιτική των Πρασίνων ενάντια στον αντισημιτισμό.
Το οποίο μάλλον δείχνει ότι η πολιτική σπάνια αλλάζει παρά τα ωραία λόγια.
Επίσης δείχνει ότι οι Πράσινοι θα πρέπει να δουλέψουν πολύ σκληρά για να πείσουν όσους δεν είναι μέλη τους ότι παίρνουν στα σοβαρά τον αντιρατσισμό και την εναντίωση στον αντισημιτισμό.
Το έργο το 'χουμε ξαναδεί. Ο Hugh Muir είχε δίκιο απ' την αρχή.
Update 1: Επειδή το θέμα του αντισημιτισμού έχει ιστορία μέσα και γύρω απ' το κόμμα των Πρασίνων, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε μερικά παλιότερα posts:
The Green Party and antisemitism – Eve Garrard
Isca Stieglitz: Green Party and anti-semitism?
On the connection between anti-Israel sentiment and antisemitism
Update 2: Δεν είναι όλοι οι Πράσινοι ευχαριστημένοι με αυτή την κατάσταση, όπως δείχνει κάποιος στο the Daily (Maybe):
“Έχουμε τώρα μια κατάσταση που η [επιτροπή των Πρασίνων] GPRC έχουν επίσημα παραδεχτεί ότι υπάρχει πρόβλημα άλλα έχουν αποφασίσει να κάνουν μια γ*μημένη τρύπα στο νερό।”
2 σχόλια:
Μια σημαντική παράμετρος είναι βέβαια και το γεγονός ότι οι Πράσινοι στην Ευρώπη τουλάχιστον είναι ένας πολύ πολυσυλλεκτικός χώρος που περιλαμβάνει πρόσωπα και ρεύματα διαφόρων προελεύσεων, από ακροαριστερούς μέχρι φιλελεύθερους. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι σε πολλά θέματα, όπως και το συγκεκριμένο, αδυνατούν να παράξουν μια ενιαια άποψη έστω και σαν πλατφόρμα.
Ενδιαφέρον - από ότι γνωρίζω κάτι παρόμοιο συμβαίνει και εδώ, (με εξαίρεση στην Θεσσαλονίκη όπου υπάρχουν εκεί μερικά άτομα που έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας που έχουν κληρονομήσει και είναι καλύτερα).
Δημοσίευση σχολίου