tag:blogger.com,1999:blog-71786105149462344092024-03-13T04:14:33.821+00:00Spilt Milkfor an autonomous 'mondo a go-go'Spilt Milkhttp://www.blogger.com/profile/10970441749304231176noreply@blogger.comBlogger38125tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-67024994633022529942012-09-15T20:14:00.001+01:002012-09-15T20:14:19.776+01:00Κοινωνικά σχολεία, ή "είναι η ελλάδα Αργεντινή;"<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Η ελλάδα δεν είναι Αργεντινή. Οι λόγοι είναι άσχετοι με τους θεσμικούς επενδυτές στα χρηματιστήρια, άσχετοι με το ποιο νόμισμα έχει η κάθε χώρα, άσχετοι με τις κυβερνητικές πολιτικές και τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης που προέκυψε από την μετατροπή της οικονομίας σε ένα παγκόσμιο καζίνο με ρουλέττες.<br/><br/>Οι λόγοι είναι αλλού. Στην διαφορετική αντίληψη περί κοινωνικής δημιουργίας και περί αυτοθέσμισης. Στην διαφορετική αντίληψη περί θεωρίας και πράξης, περί εφικτού και ευκταίου (που έλεγε και ο "ευλόγησον"-ξέρεις-ποιος). Εν τέλει, στην διαφορετική αντίληψη περί δημοκρατίας. Μετά λόγου γνώσεως, η Αργεντινή δεν είναι ο δημοκρατικός παράδεισος, και η ελλάδα δεν είναι η δημοκρατική κόλαση—έχει και χειρότερα. Αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίζει να δούμε τα τεράστια βήματα κοινωνικής προόδου που συντελέστηκαν στην Αργεντινή, τα οποία δεν υπάρχουν στο τοπίο της ελλάδας, εκτός μεμονομένων περιστατικών. Και τολμάμε να μιλάμε για κοινωνική προόδο, γιατί έχει τεθεί και εφαρμοστεί στην πράξη μια μεγάλης κλίμακας ριζοσπαστική μεταστροφή στην εκπαίδευση, η οποία γίνεται με τρόπο που συμβάλλει ουσιαστικά στην ευρύτερη παιδεία μελλοντικών πολιτών και όχι μόνο στην τεχνική κατάρτιση.<br/><br/><b>Το Κοινωνικό Σχολείο ως Θεσμός</b><br/>Πρόκειται για κοινωνικά σχολεία, τα οποία λειτουργούν στο επίπεδο του Γυμνασίου και του Λυκείου*, και οργανώθηκαν καλύτερα το 2001. Θα πούμε δυο λόγια για αυτά με σκοπό να δώσουμε ιδέες ως αφετηρία για να οργανωθεί κάτι αντίστοιχο που θα ταιριάζει στα ελληνικά δεδομένα, και όχι ως έτοιμο και υπεργαμάτο μοντέλο για κόπυ-πέηστ. Ονομάζονται bachilleratos populares, αλλά ο κόσμος τα λέει bachis. Ξεκίνησαν τη δεκαετία του '90, και υπάρχουν σε κάθε επαρχία της Αργεντινής ίσως με εξάιρεση την Παταγωνία. Λαμβάνωντας υπ'όψιν το μέγεθος της Αργεντινής, το ότι υπάρχουν κοινωνικά σχολεία σε όλες τις μη-παγωμένες επαρχίες σημαίνει ότι πάρα πολλά παιδιά έχουν την επιλογή να διαλέξουν το κοινωνικό σχολείο, και ταυτόχρονα διαμορφώθηκε ένα εκπαιδευτικό κίνημα που δεν ήταν κυριαρχημένο από πρωτευουσιάνικες/μετροπολιτάνικες ιδέες αλλά υπήρχε μια συνδιαμόρφωση.<br/><br/>Τα κοινωνικά σχολεία ήταν υποτονικά μέχρι το 2001, η αλήθεια είναι. Πάντα ήταν οργανωμένα από τοπικές οργανώσεις βάσης χωρίς φυσικά κάποια κρατική υποστήριξη. Με το κίνημα του 2001 ήταν εύκολο να οργανωθεί περισσότερος κόσμος, είτε εκπαιδευτικοί, είτε άλλοι εθελοντές για να βοηθήσουν. Η επαναθέσμιση του κοινωνικού σχολείου εκείνη την περίοδο αποτέλεσε έναν δημιουργικό οργασμό, μιας και οι τοπικές οργανώσεις αγωνίστηκαν για την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία όλων, με ιδιαίτερη έμφαση στους άνεργους, τις γυναίκες, τους μαθητές μεγάλης ηλικίας, και σε παραμελημένες τοπικές κοινότητες. Έτσι, διαμόρφωσαν ένα κίνημα υπέρ της <b>συνολικής κοινωνικής αλλαγής</b>, και κατάφεραν να ξεπεράσουν το τέλμα που προσφέρουν οι οικονομικοί/εργατικοί/συντεχνιακοί αποσπασματικοί αγώνες.<br/><br/>Σε αντίθεση με την υπόλοιπη εκπαίδευση στην Λατινική Αμερική, τα κοινωνικά σχολεία είναι δωρεάν για τους μαθητές, χωρίς δίδακτρα, ενώ τα έξοδα καλύπτονται από δωρεές ένα μέρος των οποίων προσφέρουν εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία βάσης.<br/><br/>Μεγάλος και πετυχημένος αγώνας ήταν να δημιουργηθεί μια διδακτέα ύλη που θα ξεπερνούσε τον ελιτισμό που προωθούσε το '90 η κρατική εκπαίδευση. Ο τρόπος που έγινε ήταν η συμμετοχή των γειτονιών σε συμβούλια που έδωσαν την γενική κατεύθυνση ως προς το τι αποτελεί χρήσιμη γνώση, ως προς το πού θα έπρεπε να κατευθυνθεί η διαδασκαλία. Φυσικά, το συγκεκριμένο πρόγραμμα διδασκαλίας το επεξεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί και οι εθελοντές των σχολείων, αλλά με βάση πάντα τις ιδέες των γειτονιών.<br/><br/><b>Αξιολόγηση και "Μετά το Λύκειο, τι;"</b><br/>Αυτή η διαδικασία, και φυσικά το ίδιο το πρόγραμμα διδασκαλίας, αξιολογείται μέσω ανοιχτών διαδικασιών. Στην αξιολόγηση μπορεί να συμμετάσχει όποια/ος θέλει, εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, γείτονες, όποια ενδιαφέρεται για τον θεσμό του κοινωνικού σχολείου. Η συμμετοχή δεν είναι υποχρεωτική, αλλά καλλιεργείται μια κουλτούρα ότι <b>στην αξιολόγηση ειδικά είναι καλό να υπάρχουν πάντα όσο περισσότεροι μαθητές γίνεται</b>, γιατί χωρίς τους άμεσα εμπλεκόμενους τι αξιολόγηση να κάνεις άλλωστε. Το αυτονόητο παράδειγμα είναι ότι πρόσφατα οι μαθητές εισήγαγαν… "με το ζόρι" τις νέες τεχνολογίες στο πρόγραμμα.<br/><br/>Λόγω της συμμετοχιής αξιολόγησης είναι δύσκολο να απαντήσει κάποιος σε ερωτήσεις αν υπάρχουν εξετάσεις, ή αν δίνουν έμφαση σε έναν συγκεκριμένο τομέα, ή αν χρησιμοποιούν βιβλία και ποια, μιας και η κατάσταση είναι ρευστή, και τα πράγματα γίνονται "προς την χρείαν ικανώς".<br/><br/>Επαναλαμβάνουμε ότι αυτά γίνονται σε κοινότητες πάνω από 11 επαρχιών της Αργεντινής, για πάνω από 2 δεκαετίες, και δεν μιλάμε για αργόσχολους του Μπουένος Άιρες που εξαντλούν την Καντιανή ηθική τους σε φιλανθρωπίες (αν και πανεπιστημιακοί από το Μπουένος Άιρες βοήθησαν, μιας και υπάρχουν πάνω από 70 κοινωνικά σχολεία στο Μπουένος Άιρες). Μιλάμε πάντα για γυμνάσια και λύκεια που λειτουργούν κάθε μέρα με χιλιάδες μαθητές. Μιλάμε για ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα, με πάνω από 20 εμπλεκόμενες οργανώσεις, με κεντρικό σύνθημα "<i>η Παιδεία δεν μπορεί να είναι πολυτέλεια</i>".<br/><br/>Τελευταία, οι τοπικές οργανώσεις παλεύουν να πάρουν έγκριση ώστε να αναγνωριστούν επίσημα ως θεσμός και τα παιδιά να δίνουν στα κοινωνικά σχολεία εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Μετά την επαναθέσμιση του 2001, από το 2003 μέχρι το 2007 υπήρξε μια ραγδαία αύξηση εγγραφών, οπότε σε μεμονομένες περιπτώσεις το κράτος αναγκάστηκε το 2007 να αναγνωρίσει ορισμένα κοινωνικά σχολεία. Παρόλ' αυτά, αποτελεί επιθυμία των κοινωνικών σχολείων να μαζικοποιηθεί η λειτουργία τους ως κέντρα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Το κράτος, από ό,τι ακούγεται, θα προχωρήσει σε περισσότερες αναγνωρίσεις μια που η παρούσα κυβέρνηση ασχολείται πολύ με την εικόνα που παρουσιάζει προς τα έξω, και με την αναγνώριση θα βελτιώσει τους δείκτες ποιότητας της εκπαίδευσης, μιας και στα κοινωνικά σχολεία την τελευταία δεκαετία δεν έχει καταγραφεί επίσημα <b>κανένα περιστατικό σχολικής βίας</b>.<br/><br/><b>Συμπέρασμα</b><br/>Αυτά πρέπει να βλέπει κανείς για να καταλαβαίνει προς τα πού κινείται ο κοινωνικός ανταγωνισμός τα επόμενα χρόνια σε κάποια χώρα, και όχι να τρέχει προσομοιώσεις κοινωνικών δικτύων σε πανάκριβους υπερυπολογιστές. Είναι φανερό ότι στην Αργεντινή διαμορφώνεται ένας τύπος ενεργού πολίτη που θα παίξει μεγάλο ρόλο στο μέλλον, και ήδη τα σημάδια έχουν αρχίσει και φαίνονται. Εσύ, θα περιμένεις να κόψει κορδέλες σε κοινωνικά σχολεία ο Τσίπρας;<br/><br/><img src='http://www.lapulseada.com.ar/site/wp-content/uploads/2011/06/90-bachilleratos_populares.jpg' style='max-width: 800px;'/><br/><br/><i>Παράκληση: αν αφήσετε ερωτήσεις στα σχόλια, παρακαλούμε περιμένετε μέχρι να ταξιδέψουν στην Αργεντινή, και αντίστοιχα μέχρι οι απαντήσεις να ταξιδέψουν από την Αργεντινή προς τα εμάς. ;)</i><br/><br/>*κυρίως, γιατί υπάρχει και περίπτωση που υπάρχει από νηπιαγωγείο μέχρι λύκειο, αλλά αποτελεί εξαίρεση.<br/></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-25415589980099756172012-05-16T03:08:00.002+01:002012-05-16T03:08:54.033+01:00Οι νεο-Ναζί στη Βοσνία ως προειδοποίηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>οι νεο-Ναζί στη Βοσνία</b><br /><br />Το Bosanski Pokret Nacionalnog
Ponosa (Βοσνιακό Κίνημα Εθνικής περηφάνειας) ιδρύθηκε πριν δυο χρόνια
και περιγράφει τον εαυτό του ως Εθνικοσοσιαλιστικό (Ναζί) κίνημα που
διακηρύσσει τη λευκή ανωτερότητα και τη Βοσνιακή εθνική αναγέννηση. Αυτό
που διαφοροποιεί το BPNP από άλλα Ευρωπαϊκά γκρουπ νεο-Ναζί είναι ότι
ιδρύθηκε από και απευθύνεται προς Μουσουλμάνους Βόσνιους—όπως είναι
φανερό από τη σφαίρα δράσης που έχουν στην ιστοσελίδα τους [1].
Πράγματι, το site λέει ότι το 95% των μελών είναι Μουσουλμάνοι (αν και
δεν απαιτείται για να γίνεις μέλος). Επίσης, στη σελίδα τους επικροτούν
τη συνεργασία Μουσουλμάνων-Ναζί στον 2ο ΠΠ: τιμούν τους Μουσουλμάνους
που πήγαν εθελοντές να πολεμήσουν για τους Ναζί, και αναδεικνύει ως
υπόδειγμα ηγέτη τον τότε μουφτή της Ιερουσαλήμ, Χατζ Αμίν Αλ Χουσεϊνί
(Hajj Amin Al-Husseini), ο οποίος από το 1941 μέχρι το 1945 συνεργάστηκε
με την ηγεσία των Ναζί και με τα SS [2].<br /><br />Η σελίδα με τις φωτο
έχει πολλές από τη συνεργασία Βοσνίων με τους Ναζί στον 2ο ΠΠ, όπως
φωτογραφίες από παρέλαση προς τιμήν του Amin Al-Husseini όταν
επισκέφτηκε τη Βοσνία (όχι θα έχανε), και στρατόγκαυλους Βοσνιοναζί του
Handschar Division [3] (τα σπαθιά και τα χαντζάρια φάση).<br /><br />Το
τμήμα "literature" έχει το πιο πολύ γέλιο. Εκεί έχουν όλες τις αηδίες
όπου ένα συνοθύλευμα από Παρτιζάνους Εβραίους Σέρβους εξωγήινους
συνωμοτεί για να κυβερνήσει τον κόσμο και άλλες παπαριές. Εξάλλου, τι
Ναζί θα ήταν αν δεν είχαν αυτά! Επίσης, προφανώς έχουν τα Χιτλερικά, τον
Γκαίμπελς, Μουσολίνι, κάτι ψαγμένα ναζιστικά τύπου Reinhard Heydrich
(κομμαντατούρ των SS και ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες του
Ολοκαυτώματος), και Alfred Rosenberg (Ναζί ηγέτης και Υπουργός του Reich
για τις "Ανατολικές Περιοχές"), όπως και άρθρα για τα SS. Κλασσικά ζώα,
πιστεύουν ότι τα <i>The Protocols of the Elders of Zion</i> είναι
πραγματικό κείμενο, και έχουν άλλα διάφορα για μασώνους και γαμάτους
λευκούς που την έχουν πιο μεγάλη από τους μη-λευκούς (θα 'θελες). Έχουν
και τα γενικά και αόριστα από Πλάτωνα και Νίτσε, όπως συνηθίζουν αυτές
οι γκρούπες, ενώ έκαναν το ολίσθημα και έχουν λινκ σε… Αριστοτέλη!!!
[4]. Μεγάλη ευκαιρία να αυτο-διαλυθούν, καθώς αν καταλάβουν την γκάφα
τους και τους πει κανας "διαβασμένος" τι λέει ο Αριστοτέλης, μάλλον θα
πλακωθούν όλοι μεταξύ τους μέχρι να μείνει ο Χαϊλάντερ και να γλυτώσουμε
από δαύτους.<br /><br /><b>η προειδοποίηση</b><br /><br />
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
"Εκείνο
που δεν υπολογίσαμε είναι ότι ξαφνικά η “Χρυσή Αυγή” άλλαξε και πήρε
την τακτική της Χαμάς, κάνει κοινωνικό έργο. Και η τακτική της Χαμάς
είναι που την ανέβασε. [...] Αυτοί που κυνηγάνε όλους αυτούς τους
μετανάστες που είναι Ισλάμ επωφελούνται από την τακτική των μαχητικών,
ισλαμικών κινημάτων που είναι η κοινωνική διάσταση. [...] Γι’ αυτό κι
εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα εξαφανιστεί το φαινόμενο. Όταν ένα
φαινόμενο αποκτά ρίζες σε κομμάτια της κοινωνίας, θα μείνει."</div>
</blockquote>
<div style="text-align: right;">
<strong>Πέτρος Μάρκαρης</strong> στους κατά τ'άλλα εμετικούς <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.prwtagwnistes&id=1506" target="_blank">“Πρωταγωνιστές”</a> του Σταύρου Θεοδωράκη (13-05-2012) [5]<br />
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στα πιο κάτω Βαλκάνια, μπορεί να γίνει
κάτι Βοσνιακού τύπου; Δεν ξέρουμε/αντιληφθήκαμε κάτι, ούτε σχίζουμε τα
μαγιώ μας για θεωρίες περί "κοινωνικού Ισλάμ", αλλά τουλάχιστον
καταλαβαίνουμε το εξής:</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Αν δείτε τους νεο-Ναζί να αρχίζουν τον
φιλο-Ισλαμικό λόγο, μην νομίζετε ότι πάθαν ανεκτικότητα και δημοκρατία.
Στην καλύτερη πάθαν κουτοπόνηρη "διπλωματία".</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br />
</i></div>
<div style="text-align: left;">
Είναι γνωστό εξάλλου ότι τη θρησκευτική
κωλοτούμπα την έχουν κάνει επιστήμη, δείτε σχετικά τον καταπληκτικό
"Φάκελο Χρυσή Αυγή" στο [6]. Σε αυτό το μοναδικό και δροσερό ντοκουμέντο
που θα συναρπάσει μικρές και μεγάλες, θα δείτε ακροβατικές
παλινδρομήσεις μεταξύ παγανισμού και χριστιανισμού της Χρυσής Αυγής. </div>
<div style="text-align: left;">
<br />
</div>
<div style="text-align: left;">
Αλλά και σκατοφασίστες από άλλες ομάδες
έχουν κάνει μόδα τον "Παλαιστινιακό" αγώνα, και πώς να μην τον κάνουν,
αφού είναι τελείως <i>εθνικο</i>απελευθερωτικός. Άσε που είναι και
διπλού συμβολισμού, γιατί σύμφωνα με τους φασίστες κάθε απόχρωσης, δεν
είναι κάτι που γίνεται ενάντια στο κράτος του Ισραήλ, αλλά ενάντια στους
υπέρτατους κακούς απανταχού του σύμπαντος, τους Εβραίους. Απορούμε,
φίλε αναγνώστα, αν κάποτε στο Ισραήλ βγει πρωθυπουργός από άλλη θρησκεία
τι σκατά θα έχουν να λένε… (Όχι ότι αυτό είναι κάτι ουσιαστικό ή
εξαντλεί το ζήτημα, αλλά πιστεύουμε ότι είναι η πιο άμεση και ολοφάνερη
αντίφαση που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν.)</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Οπότε αλλάζει το σκηνικό σιγά σιγά, και ο Μουσουλμανισμός στην ελλάδα
αρχίζει και αποσυνδέεται από την Τουρκία, με την οποία οι εθνικιστές τον
είχαν συνδέσει μονοσήμαντα. Οπότε θα υπάρξει και η ανάλογη αλλαγή
πολιτικής από ήδη επικίνδυνες ομάδες, εξού και η προειδοποίηση για
προσοχή. <a href="http://www.skroutz.gr/c/573/kranh-mhxanwn.html" target="_blank">Προετοιμαστείτε</a>.<br />
<br /><br />[1] www.bosanski-nacionalisti.com. Πρέπει να κάνεις register στο forum για να δεις τις καφρίλες τους.<br />[2] Κατά μεγάλο μέρος μεταφρασμένο από το: <a href="http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/6197.htm">http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/6197.htm</a><br />[3] http://www.bosanski-nacionalisti.com/apps/photos/ Δεν χρειάζεται register. Προσοχή, κίνδυνος εγκεφαλικού άμα τη αναγνώσει.<br />[4] http://www.bosanski-nacionalisti.com/literatura.htm Δεν χρειάζεται register.<br />[5] <a href="http://enantiastonantisimitismo.wordpress.com/2012/05/14/petros-markaris-chryssi-avgi-hamas/">http://enantiastonantisimitismo.wordpress.com/2012/05/14/petros-markaris-chryssi-avgi-hamas/</a><br />
[6] <a href="http://jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html" target="_blank">http://jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html</a><br />
</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-49804386854768229992012-01-18T11:05:00.001+00:002012-01-18T11:05:23.582+00:00Μαθήματα Ιρλανδικής Ιστορίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<blockquote>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
In Ireland there is one condition that is decidedly more frowned upon than being a bad Catholic, and that is the condition of being <i>anti-national</i>.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Conor Cruise O'Brien, 1972</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
</blockquote>
<br />
<blockquote>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
(Στην
Ιρλανδία υπάρχει μία μοναδική συνθήκη που, όταν επαληθεύεται, θεωρείται
χαρακτηριστικά χειρότερη από το να είσαι κακός Καθολικός: είναι η
συνθήκη του να είσαι <i>αντι-εθνικιστής</i>.)</div>
</blockquote>
<br />Πρώτα απ' όλα: γιατί μας ενδιαφέρει η Ιρλανδική Ιστορία; Τι έχουμε να μάθουμε από αυτήν;<br /><br />α)
Έχει ιλλιγγιώδεις ομοιότητες και διαφορές με την Ιστορία της ελλάδας
(και με της Κύπρου, εδώ που τα λέμε), οπότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
εργαλείο αναστοχασμού. Φυσικά, ομοίως λειτουργεί και το αντίστροφο, αλλά
αυτό δεν είναι θέμα μας για την ώρα.<br /><br />β) Η Ιρλανδία έχει
ρομαντικοποιηθεί στο φαντασιακό του αριστεραναρχικού ελληνεπαναστάτη.
Είναι εκπληκτικό το πόσοι στην ελλάδα εκθειάζουν τον IRA χωρίς να έχουν
την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται, τον λαό της Ιρλανδίας χωρίς να
τον έχουν γνωρίσει, τους Ιρλανδούς μουσικούς χωρίς να τους έχουν
ακούσει, την μπύρα χωρίς να την έχουν πιει, κλπ. Και ναι, για την μπύρα
πέφτουν όλοι μέσα, για τα υπόλοιπα;<br /><br />γ) Τώρα που η ελλάδα έχει
αποφασίσει ότι όλα της τα προβλήματα ανάγονται σε οικονομικά και έχει
στείλει το κοινωνικο-ιστορικό για βρούβες, η ύπαρξη της Ιρλανδίας στην
"Ευρωπαϊκή Οικογένεια" την κάνει σχετική με την καθημερινή ζωή της
ελλάδας. Μια το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας για την ευρωσυνθήκη της
Λισαβώνας, μια οι προτάσεις για "Ιρλανδικό μοντέλο" στην ελλάδα
(ήμαρτον!), μια η ένταξη και των δύο στους κακοπληρωτές PIGS (Portugal,
Ireland, Greece, Spain–αν και κάποιες φορές το "Ι" το πήρε η Ιταλία),
βλέπουμε ότι όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για την Ιρλανδία στην
ελλάδα.<br /><br />Συνδυάζοντας και τα τρία ανωτέρω σημεία, όταν βγήκαν τα
αποτελέσματα του πρώτου δημοψηφίσματος για την Ευρωσυνθήκη, η ευρύτερη
Αριστερά–και το ΛάΟΣ–έσπευσαν να πανηγυρίσουν (σημείο γ), αποθεώνοντας
τον ιρλανδικό λαό (βλέπε το β) και αδυνατώντας να καταλάβουν τον
ιρλανδικό εθνικισμό. Πώς να περιμένεις μετά να στοχαστούν πάνω στη δική
τους αντίληψη περί έθνους (βλέπε α);<br />
<br />
<br /><b> </b><br />
<b>Ιρλανδική Ιστορία σε Τίτλους (ή πώς ο Pádraig έγινε Patrick)</b><br />
<br />Οι
σημερινοί κάτοικοι της Ιρλανδίας, όπως και εκείνοι όποιου άλλου μέρους,
προήλθαν από διάφορα σημεία. Στα αρχαία χρόνια είχαν κατοικήσει εκεί
κάποιοι Κέλτες, οι οποίοι είχαν κάποιους πολύ ενδιαφέροντες νόμους
(παιδιά με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, γυναίκες αρχηγούς φατριών κλπ).
Έχουμε μάθει αρκετά για αυτούς γιατί οι Ρωμαίοι δεν θεώρησαν ποτέ ως
απειλή το νησί, οπότε το αφήσαν στην ησυχία του.<br /><br />Οι Νορμανδοί
κατακτητές όμως (800-1100) δεν το άφησαν στην ησυχία του: εξαφάνισαν και
το παραμικρό δείγμα κέλτικου πολιτισμού, ίσως με μοναδική εξαίρεση τη
γλώσσα. Υπάρχουν σχετικά λίγες νορμανδικές λέξεις στα ιρλανδικά, αλλά
άσκησαν τρομακτική επίδραση στον τρόπο ζωής, μιας και πρώτη φορά
ιδρύθηκαν πόλεις (και φτιάχτηκαν κάστρα) και αποδυναμώθηκαν οι
ομοσπονδίες χωριών και οι φατρίες.<br /><br />Οι Άγγλοι όμως αποφάσισαν να
γίνουν υπερδύναμη, και δεν έβλεπαν με καλό μάτι ότι οι Σκωτσέζοι είχαν
πολλά πήγαιν'-έλα με τα ξαδέρφια τους, τους Βορειοϊρλανδούς. Οπότε
αποφάσισαν να εξαφανίσουν τους Νορμανδούς-ιρλανδούς, με διάφορους
τρόπους. Μετά από πάμπολλες αποτυχίες το ρίξαν στους εποκισμούς, και από
τον 12ο μέχρι τον 16ο αι., είχε πήξει ο τόπος στους Άγγλους! (Μερικοί
απ' τους οποίους ήταν Ιρλανδοί μετανάστες στην Αγγλία, τρέχα-γύρευε
δηλαδή.)<br /><br />Όσοι από αυτούς έμαθαν ιρλανδικά για να επιβιώσουν στο
νησί και δεν έπαιρναν τσάι στις 17:00, αισθάνθηκαν ξαφνικά ένα γαργαλητό
στην πλάτη: ήταν, λέει, απόγονοι των αρχαίων Κελτών. Και πολύ περήφανοι
αισθάνθηκαν για το γαργαλητό τους. Και φώναξαν τους Ισπανούς που ήταν
και αυτοί, λέει, απόγονοι τον Κελτών, άρα ξαδέρφια. Όχι ότι είχαν
αποφασίσει και αυτοί να γίνουν υπερδύναμη και θέλαν να σπάσουν την
κυκλοφορία του Αγγλικού ναυτικού στον Ατλαντικό, τα σόγια τους μάραναν.<br /><br />Κατσικώθηκαν
λοιπόν οι Ισπανοί στην Ιρλανδία, τρώγαν και πίναν τζάμπα και
βερεσέ–ελευθερωτές γαρ–και οι extra ενισχύσεις οι αναμενόμενες από την
Ισπανία δεν έρχονται λόγω καταιγίδας. Μαζεύουν λοιπόν οι Άγγλοι κάποιους
Ολλανδούς, για να την πέσουν και αυτοί στο νησί. Είχε τότε κουμπαριές η
Αγγλία με την Ολλανδία βλέπετε, οπότε και αυτοί ντεμέκ για να
προστατεύσουν το σόι κουβαλήθηκαν (έλεος πια!).<br /><br />Και ξεκινάνε οι
Ολλανδοί με το περτικαλί [1] το χρώμα και σφάζουν ανελέητα. Θέλοντας να
αντισταθούν οι Ιρλανδοί σε αυτούς, αλλά και στους στρατιωτικούς της
Βρεττανικής Αυτοκρατορίας, δημιουργούν τον εθνικό μύθο που συνέχει από
τούδε κι εφεξής την ιρλανδική Ιστορία:<br /><br /><i>Οι καλοί Καθολικοί απόγονοι των Κελτών τα βάζουν με τους Προτεστάντες βαρβάρους.</i><br /><br />Τι
βολικό! Οι Ισπανοί επίσης Καθολικοί και υποτιθέμενοι συν-Κέλτες, ενώ οι
Άγγλοι και οι Ολλανδοί Προτεστάντες. Έτσι ήταν εύκολο να βγάλουν άκρη
χωρίς να ρωτάν από πού είναι ο καθένας. Μπορούσαν πλέον να σφαχτούν
άνετα ξέροντας ότι σφάζουν τους αλλόπιστους βαρβάρους, άρα κάναν το
θέλημα του θεού τους. (Υπενθυμίζουμε το δόγμα "πας Χριστιανός έλλην και
πας Μουσουλμάνος Τούρκος" που ίσχυσε από το 1821 τουλάχιστον μέχρι και
κατά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1922.)<br /><br />Οι Καθολικοί τελικά δεν
τα κατάφεραν και μέχρι το 1700 οι Άγγλοι ήταν παντοδύναμοι. Μέχρι που
είχαν την πολυτέλεια να ακολουθήσουν τον μίνι-εμφύλιο της Αγγλίας
ανάμεσα σε κοινοβουλευτικούς και αυτοκρατορικούς σε ιρλανδικό έδαφος,
χωρίς να βρουν καμμιά αντίσταση. Η ιρλανδική γλώσσα σχεδόν εξαφανίστηκε.
Ο Pádraig έγινε Patrick.<br /><br /><b> </b><br />
<b>Ιρλανδικός Εθνικισμός (</b><b>ή πώς ο</b><b> Patrick</b><b> έγινε</b><b> Pádraig</b><b>)</b><br /><br />
Η
γαλλική και η αμερικανική επανάσταση επέδρασαν σε πολλούς Προτεστάντες.
Όντας πιο μορφωμένοι, ήταν οι Ιρλανδοί Προτεστάντες που ανέλαβαν να
διαφωτίσουν το Καθολικό πόπολο με τις νέες ιδέες. Επίσης, επειδή είχαν
και λεφτά λόγω Βιομηχανικής Επανάστασης, μπορούσαν να προμηθευτούν όπλα.
Συγκεκριμένα, η Βόρεια Ιρλανδία ήταν πολύ πιο πλούσια απ' το υπόλοιπο
νησί, ειδικά το Μπέλφαστ, λόγω της υφαντουργίας.<br /><br />Εκείνοι οι
πρώτοι Προτεστάντες απέτυχαν, αν και τους έχουν για εθνικούς ήρωες
(Theobald Wolfe-Tone και Robert Emmet). Και καλά κάνουν, γιατί οι λόγοι
που έδρασαν ήταν τελείως εθνικοί: το όνειρό τους ήταν μια μπουρζουά
Βουλή, αλλά στην Ιρλανδία αντί της Αγγλίας. Έμεινε όμως στους Άγγλους η
εικόνα του φασαριόζου-επαναστάτη Ιρλανδού.<br /><br />Οπότε όταν το 1845-8
αρρώστησε η κύρια καλλιέργεια της Ιρλανδίας, η πατάτα, οι Άγγλοι δεν
ενδιαφέρθηκαν και πολύ για αυτούς που υποτίθεται μόνο μπελάδες τους
έφερναν. Εκτός του ότι ήταν η πρώτη φορά που έπεσε περονόσπορος στην
Ευρώπη, οπότε δεν ήξερε και κανείς τι έπρεπε να γίνει. Η Αγγλία τελικά
έδωσε κάτι ανεπαρκή συσσίτια, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από την πείνα
περίπου 1,5 εκατομμύριο Ιρλανδοί και να μεταναστεύσουν εκατοντάδες
χιλιάδες σε ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία. Το αντι-βρεττανικό αίσθημα
χτύπησε κόκκινο.<br /><br />Από εκεί και μετά οι εθνικιστές Ρεπουμπλικάνοι
είχαν μεγάλη στήριξη του κόσμου, με εξαίρεση τους Βορειοϊρλανδούς που
ήθελαν να κρατήσουν την Ιρλανδία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ήδη <i>το 1901 υπήρχαν άπειρα επεισόδεια</i> στο Μπέλφαστ μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών.<br /><br /><i>Το γεγονός ότι οι πρωτεργάτες της ιρλανδικής εθνογένεσης ήταν Προτεστάντες αποσιωπάται μέχρι και σήμερα.</i><br /><br />Στη
νότια Ιρλανδία εντωμεταξύ ο εθνικισμός φούντωνε. Δημιουργήθηκαν διάφορα
αθλήματα (hurling, camogie, gaelic football) ντεμέκ αρχαία Κέλτικα, ενώ
έγινε μια οικτρή προσπάθεια να επανέλθει η ιρλανδική γλώσσα σε
καθημερινή χρήση. Τα ιρλανδικά φυσικά δεν επανήλθαν ποτέ καθημερινά,
αλλά περιστασιακά, ως διάλεκτος τύπου Βλάχικα, αφού το corpus της
γλώσσας είχε φθαρεί σημαντικά. Έτσι, ο Patrick έγινε Pádraig.<br /><br />Παράλληλα
άρχισαν να σχηματίζονται δυο πρωτόγνωρα κινήματα για την Ιρλανδία: το
εργατικό και το γυναικείο. Το πρώτο απαιτούσε αυξήσεις στους μισθούς και
το δεύτερο να δικαιούνται ψήφο στις εκλογές (τις Βρεττανικές προς το
παρόν, υπενθυμίζουμε) οι γυναίκες. Τα κινήματα ήταν μάλλον αποκομμένα
μεταξύ τους, με τον Jim Larkin να φυλακίζεται το 1913 και τον James
Connolly να αναλαμβάνει. Αυτός ο τελευταίος, φιλεργατικός, αλλά για τους
ιρλανδούς μόνο: "We serve neither King nor Kaiser, BUT IRELAND" το
σύνθημά του ("δεν υπηρετούμε Βασιλιά ή Κάιζερ, αλλά ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ").<br /><br />Όταν
έγινε η εξέγερση κατά των Άγγλων το 1916 οι εργατικοί και οι γυναίκες
που συμμετείχαν φυλακίστηκαν (καθοριστική ήταν στην εξέγερση η Constance
Markievicz). Ο ακόλουθος εμφύλιος του 1922-23 έγινε ανάμεσα στους
Ρεπουμπλικάνους (αυτούς με το hurling και τα ιρλανδικά) υπέρ της
συνθηκολόγησης με την Αγγλία και στους Ρεπουμπλικάνους (αυτούς με το
hurling και τα ιρλανδικά) υπέρ της ένοπλης προσάρτησης της Βόρειας
Ιρλανδίας στο νεοσχηματισθέν κράτος της Ιρλανδίας. Οι φιλεργατικοί και
οι γυναίκες τότε ήταν φυλακή και <i>δεν συμμετείχαν στον εμφύλιο</i> [2]. Πολλούς τους εκτέλεσαν στις φυλακές.<br /><br />Οι
Ρεπουμπλικάνοι Καθολικοί Δεξιοί που ηττήθηκαν στον εμφύλιο ήταν εκείνοι
που ήθελαν να συνεχίσουν την ένοπλη προσάρτηση του Βορρά. Ήταν οι
θρησκευόμενοι πατριώτες που ήθελαν να απελευθερώσουν ένα κομμάτι του
νησιού που δεν ήθελε να "απελευθερωθεί". Παρά την ήττα τους λοιπόν,
αποφάσισαν να συνεχίσουν τις ένοπλες δράσεις. Γι αυτό σχημάτισαν τον
Ιρλανδικό Ρεπουμπλικανικό Στρατό (Irish Republican Army–IRA).<br /><br />Ο IRA, όπως λέει και το όνομά του, δεν είχε <i>ποτέ τίποτα το επαναστατικό</i>.
Ούτε ήθελε να έχει. Βέβαια, από το 1923 μέχρι το 1998 πέρασε διάφορες
φάσεις. Στο κράτος της Ιρλανδίας ήταν πάντα Καθολικοί Πατριώτες
Ιρλανδοί. Αντιθέτως, ο IRA του Βορρά το 1932 και το 1970 έστειλε κάποια
σήματα αμφισβήτησης σχετικά με τη θρησκεία. Περικυκλωμένος από
Προτεστάντες, ο IRA του Βορρά είδε κάποια στιγμή ότι δεν γίνεται όλοι οι
Προτεστάντες να 'ναι κακοί. Οπότε επιφανειακά εμφάνισε έναν πιο
ριζοσπαστικό λόγο, κατά τη διάρκεια των δύο προαναφερθείσων αναλαμπών,
που τον έκανε και εξαιρετικά δημοφιλή στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό,
ήξεραν ότι το Δουβλίνο κάνει κουμάντο, οπότε ό,τι και να πουν…<br /><br />Ο
IRA που έκανε κουμάντο, στο Δουβλίνο, ακολουθούσε το
Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια ως κριτήριο στρατολόγησης. Ως αποτέλεσμα,
στις τάξεις του είχε ρομαντικούς επαναστάτες, πρεζέμπορους, νταβατζήδες,
ό,τι να 'ναι δηλαδή. Σχετικά εύκολα μπορεί κάποιος σήμερα να γνωρίσει
πρώην μέλη του IRA και να πάθει πλάκα με τον εθνικισμό τους. Και με τα
άσχημα ιρλανδικά τους παθαίνεις πλάκα, πολλοί ξένοι στην Ιρλανδία τα
μιλάνε καλύτερα (απλά έχει γέλιο τα εθνίκια να αυτοακυρώνονται μην
μιλώντας τη γλώσσα τους). Και ας έχουν γίνει επίσημη γλώσσα του κράτους.<br /><br />Οι
"επαναστάτες" του IRA συνέχισαν τις βομβιστικές επιθέσεις κατά αμάχων
Βρεττανών ακόμα και μετά το δημοψήφισμα του 1921, στο οποίο οι
Βορειοϊρλανδοί κατά πλειοψηφία ψήφισαν την παραμονή τους στο Ηνωμένο
Βασίλειο.<br /><br />(Προφανώς είναι περιττό να πούμε ότι οι Βρεττανοί
ταύτισαν συλλήβδην όλους τους Καθολικούς με τον IRA και κάναν τις
γνωστές καφρίλες τύπου Bloody Sunday. Επειδή αναφέρουμε τι ήταν ο IRA σε
καμμία περίπτωση δεν βγάζουμε λάδι τον Βρεττανικό στρατό, οποίος έκανε
τα χειρότερα. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί τις καφρίλες του IRA, ούτε τον
ρομαντισμό του ελλαδικού "χώρου" που θεωρεί τους Ιρλανδούς ως de facto
επαναστάτες.)<br /><br /><b> </b><br />
<b>Ο Ιρλανδός κι ο Ιουδαίος</b><br />
<blockquote>
–Are ye a Catholic or a Protestant?<br />–I'm a Jew.<br />–A'right there lad, but are ye a Catholic Jew or a Protestant Jew?<br /><br />Συμμορία Προτεσταντών στο Μπέλφαστ ανακρίνει περαστικό, 1969<br /><br />(-Συ 'σαι Καθολικός ή Προτεστάντης;<br />-Είμαι Εβραίος.<br />-Νταξ μάγκα, αλλά είσ' Καθολικός Εβραίος ή Προτεστάντης Εβραίος;)</blockquote>
<br />Μαντέψτε! Θα αφήναν οι εθνικιστές τον αντισημιτισμό απ' έξω; (Πόση πλάκα έχει να βλέπεις εθνίκια να πιστεύουν σε <i>διεθνείς</i>
συνωμοσίες και ιδεολογίες; Τελικά θα ήταν για πολλά γέλια, αν δεν ήταν
για κλάμματα.) Ίσως λογοτεχνικά να είστε εξοικειωμένες με τον Εβραίο
Ιρλανδό Mr. Bloom στον <i>Οδυσσέα</i> του Joyce. Τον οποίον, όπως γινόταν και στην εκτός βιβλίου πραγματικότητα με τους Εβραίους, τον θεωρούσαν ξένο.<br /><br />Δεν
είναι τυχαίο ότι ήδη πριν τον 2ο ΠΠ στο Limerick ο Καθολικός επίσκοπος
είχε καταφερθεί εναντίον των Ιρλανδών Εβραίων, με αποτέλεσμα πογκρόμ,
εμπρησμούς εβραϊκών περιουσιών. Κατά τον 2ο ΠΠ η Ιρλανδία είχε κηρύξει
ουδετερότητα, οπότε οι αντιφασίστες θεωρήθηκε ότι την παραβίαζαν, και
τιμωρήθηκαν ως συνεργάτες των Βρεττανών για προδοσία κατά της Ιρλανδίας.
Ήταν σε λίστες ανεπιθύμητων και δεν τους δινόταν δουλειά και στέγη
(μέναν σε παραπήγματα), και ακόμα και σήμερα δεν παίρνουν σύνταξη [3].<br /><br />Αντίθετα,
οι υποστηρικτές των Ναζί ήταν πάμπολλοι (60% του πληθυσμού υπολογίζεται
[3]) και δεν θεωρήθηκε ότι παραβίαζαν την ουδετερότητα. Ακόμα πολλά
σπίτια είναι γεμάτα με αναμνηστικά των SS. Η Ιρλανδία είναι η μοναδική
χώρα που μετά τον 2ο ΠΠ δέχτηκε μεγάλο αριθμό Γερμανών "πληγέντων" αλλά
ελάχιστους Εβραίους.<br /><br />Οι Ιρλανδοί είναι επαναστάτες είπατε;<br /><br /><b> </b><br />
<b>Και Τώρα, Τι;</b><br /><br />
Ας πούμε αυτό που ξέρουν όλοι και κανείς δεν ομολογεί. Τι σημαίνει να είσαι Ιρλανδός σήμερα;<br /><br /><i>Ιρλανδός σημαίνει να μεγάλωσες με την φωτογραφία των SS στον τοίχο, με τις διηγήσεις του παππού σου για τις ωραίες στιγμές με τους πληγέντες Ναζί στην Ιρλανδία, και με τους Δεξιούς ένοπλους του IRA στην αυλή σου να πίνουν μπύρες με τους γονείς σου.<br />
<br />
</i>Τώρα που λόγω της κρίσης έχουν αυξηθεί τα πάρε-δώσε με ιρλανδούς
ομιλητές και επίσης αυξήθηκαν οι αναφορές στα ΜΜΕ για την Ιρλανδία, καλό
είναι να ξέρετε. Σε όποια εκδήλωση βρεθείτε δείξτε στους Ιρλανδούς ότι ο
κόσμος ξέρει. Ότι ούτε οι Ιρλανδοί θα κάνουν κάτι αν δεν παραδεχτούν τα
παραπάνω, μιας και <i>ο εθνικισμός δεν είναι λύση σε καμμία κρίση</i>.<br />
<br />
Σκεφτείτε τις παραλληλίες με τον ελληνικό εθνικισμό και πώς αυτός
παίρνει αυξανόμενα φιλεργατικά/αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Πώς και ο ελληναριστερός/ελληναναρχικός γίνεται όλο και πιο εθνίκι. Το νου σας.<br />
<i><br /></i><b> </b><br />
<b>Πηγές</b><br />
Δυστυχώς είναι δύσκολο να μπει παραπομπή σε
κάθε ιστορικό στοιχείο ξεχωριστά, οπότε παραθέτουμε μια λίστα από
αξιόλογες πηγές που χρησιμοποιήσαμε συνολικά.<br />
<br />
<ul>
<li>Emmet Larkin, "James Larkin", Routledge, 1965</li>
<li>Martin Turner, "The Book", Irish Times, 1983</li>
<li>Jack White, "Misfit", Jonathan Cape, 1930, Livewire, 2005</li>
<li>Tom Garvin, "The Evolution of Irish Nationalist Politics", Gill & Macmillan, 1981</li>
<li>Andrew Finlay, "Sectarianism in the Workplace", Irish Journal of Sociology vol.3, 1993</li>
<li>Mary Ann Lyons (ed.), "Irish History: a Research Yearbook 1", Four Courts Press, 2002</li>
<li>Brian Mawhinney, Ronald Wells, "Conflict and Christianity in Northern Ireland", Lion Publishing, 1975</li>
<li>T.G.E. Powell, "The Celts", Thames and Hudson, 1959</li>
<li>John Myhill, "Language, Religion and National Identity in Europe and the Middle East", John Benjamins, 2006</li>
<li>Eric Hobsbawm, "The Age of Revolution 1789-1848", Abacus, 1962<br />
</li>
</ul>
<br />
<b>Σημειώσεις</b><br /><br />
[1] Πορτοκαλί είναι το εθνικό χρώμα της Ολλανδίας.
Αυτοί που ήρθαν από εκεί στην Ιρλανδία ονομάστηκαν "Orange Men", που στα
ελληνικά αντί για "Πορτοκαλί Τάγμα" το ονομάζουν "Τάγμα της Οράγγης"…
Από αυτούς υπάρχει και η πορτοκαλί λωρίδα στην ιρλανδική σημαία. Εθνική
συμφιλίωση κι έτσι.<br /><br />[2] "Μα καλά, που ξέρουμε ότι ήταν όλοι
φυλακή;" μπορεί να ρωτήσει κάποια/ος. Σε μια χώρα 4 εκατομμυρίων και σε
ένα κίνημα το πολύ 10 χρόνων είναι εύκολο να εντοπίσεις τους ριζοσπάστες
της εποχής έναν-έναν.<br /><br />[3] http://www.bbc.co.uk/news/uk-16287211</div>Anonymousnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-55441184031008950862011-05-19T00:57:00.003+01:002011-05-19T01:04:14.797+01:00Το Φαντασιακό της Αυτοργάνωσης και το Πραγματικό του Αίματος<div style="display: none; position: fixed; left: 0px; top: 0px; z-index: 2000000000; width: 100%; height: 100%;" id="heystaks_preview"><iframe style="border: medium none; padding: 0pt; margin: 0pt; overflow: auto; background: none repeat scroll 0% 0% transparent; width: 100%; height: 100%;" name="heystaks_preview_iframe" id="heystaks_preview_iframe"></iframe></div>Η ανάρτηση αυτή είχε πολλές φιλοδοξίες. Θα έδειχνε με πολλά παραδείγματα το δίκαιο του τίτλου της, και αφού θα σφυρηλατούσε με αυτά ένα υπόβαθρο, θα υποδείκνυε ένα πρόταγμα εξόδου και κάποιες αρχικές προγραμματικές σκέψεις. Στα μισά όμως επαναστάτησε και ζήτησε να κατακτήσει την απλότητα: "σιγά μην σας κάνω και καφέ" ακούστηκε να λέει, αγαπημένε αναγνώστα, σκεπτόμενη τις αρχικές της φιλοδοξίες.<br /><br />Απλά λοιπόν, ο χώρος έχει μείνει πίσω από την πραγματικότητα και δεν τρέχει καν να προλάβει. Πολλές κουβέντες για τα φαινόμενα και όχι για την ουσία. Η τάδε πορεία ήταν γαμάτη, λέει κάποιος, γιατί "είχε πολύ κόσμο". Και; "Συζητήσαμε και για την αυτοργάνωση και παίζει κόσμος που γουστάρει". Να κάνει τι; Αυτοργάνωση για τη γκάβλα της;<br /><br />Μήπως να ξεκολλάμε και να δούμε ότι η πρόσφατη θανατηφόρα ρατσιστική (και όχι φασιστική που λένε μερικοί) επίθεση στους πρόσφυγες της Αθήνας ήταν αυτοργανωμένη; Μήπως να δούμε ότι είχε όλα τα εργατο-αντικαπιταλο-αυτοργανωτικά χαρακτηριστικά; Και ότι ήταν "επιτυχημένη" (τι καταντήσαμε να γράφουμε σ'αυτόν τον κόσμο...) στο βαθμό που τάχιστα μαζεύτηκε τόσος κόσμος με λοστούς και μαχαίρια και δεν κατέβηκαν παρά <i>ελάχιστοι</i> να τους σταματήσουν; (Καλά που κατέβηκαν και αυτοί οι λίγοι και δικαιολογούμε την ύπαρξή μας ως είδος...)<br /><br />Εσύ παραπονιέσαι για τη μείωση μισθού σου και δίπλα σου σκοτώνουν τον άνεργο συμπολίτη σου και δε βγάζεις τσιμουδιά, συνήθως. Τι να αυτοργανώσεις; Δείτε αλλού τα νούμερα που παραθέτουμε για τους νεκρούς πρόσφυγες στο Αιγαίο εδώ και πόσα χρόνια για να καταλάβετε που ζούμε. Έχουν πνιγεί πολλές χιλιάδες και ακούγονται ελάχιστες φωνές αντίδρασης. Ο καθένας για το πορτοφόλι του μόνο νοιάζεται, ούτε καν για το πορτοφόλι του διπλανού του. Για αυτό και μέχρι στιγμής ο όποιος αντι-μνημονιακός αγώνας είναι εξόχως και βαθύτατα <i>καπιταλιστικός</i>.<br /><br />Αν ο <i>σκοπός</i> μας είναι η θέσμιση μιας αμεσοδημοκρατικής κοινωνίας που θα συμπεριλαμβάνει τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες, τους πρόσφυγες, τις πόρνες, τους φυλακισμένους, τα παιδιά, τις γλωσσικές ή θρησκευτικές μειονότητες, τους άθεους, <i>ως τέτοιους</i> και <i>άνευ όρων</i>, τότε άντε, να χρησιμοποιήσουμε και την αυτοργάνωση ως ένα από τα μέσα. Όχι να το κάνουμε αυτοσκοπό.<br /><br />Άμα περιμένουμε <i>πρώτα</i> να διώξουμε το κακό μνημόνιο και <i>μετά</i> να τα κάνουμε όλα αυτά, χαθήκαμε. Όσοι είμαστε στους δρόμους, με κάθε ευκαιρεία να δώσουμε φωνές σε αυτές που δεν ακούγονται. Δεν ξέρουν κάτι παραπάνω οι λευκοί, έλληνες, μουσάτοι, γυαλάκηδες αριστεροαναρχοπατέρες από όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Την επόμενη φορά ας επιμείνουμε παραπάνω. Και ας τσακωθούμε με παλιά "συντρόφια", δεν πειράζει, αξίζει τον κόπο, θα κάνουμε νέα.<br /><br />Για να το κάνουμε λιανά: η άμεση δημοκρατία δεν απαιτεί μόνο δράσεις που γίνονται με δημοκρατικό <i>τρόπο</i>, αλλά και δράσεις που έχουν δημοκρατικό <i>περιεχόμενο</i>.<br /><br /><b>Η δημοκρατία είναι άμεση ή δεν είναι τίποτα.</b><br /><br />Αυτά. Εκτός απρόοπτης επικαιρότητας (Ισπανία;) το Spilt Milk θα μείνει ανενεργό για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα επαναπροσδιορίζοντας τη δράση των σκόρπιων συμμετεχόντων, όπου και όποτε βρίσκονται. Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε, ειδικά τον αναγνώστη που έψαχνε στο γκουγκλ πώς "να μην σπάσουν τα αυγά" (;!) και έπεσε πάνω μας.Anonymousnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-17762336596912274452011-03-31T04:27:00.002+01:002011-03-31T04:47:52.365+01:00Ο Alain Badiou για την Τυνησία, τις εξεγέρσεις και την επανάσταση<div style="text-align: left;"><i>Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση. Όπως έχει γίνει και στο παρελθόν με μεταφράσεις ή αναδημοσιεύσεις, δεν συμφωνούμε μέχρι κεραίας. Όμως, μερικά κείμενα είναι ενδιαφέροντα και είναι καλό να υπάρχουν μεταφρασμένα έτσι κι αλλιώς. Διαφωνούμε και με την οπτική υπό την οποία παρουσιάζει το κείμενο το, γενικά μιλώντας, πολύ αξιόλογο Wrong Arithmetic. Παρόλα τα κατά τόπους Μαρξικά κομμάτια (στα οποία μερικοί ίσως και να είμαστε αλλεργικοί), την παντελή απουσία αναφοράς στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, την κληρονομημένη αντίληψη για Μέση Ανατολή και Αφρική, ένα κείμενο που προτάσσει, χωρίς να αντιφάσκει, την <b>ενεργό ιστορικότητα</b> των κοινωνικών αγώνων <b>πάντα</b> θέλει μετάφραση. Για μια συγκροτημένη κριτική –αλήθεια! Δεν είναι κράξιμο!– στον Badiou διαβάστε με πάθος εδώ: </i><br /><a href="http://radicaldesire.blogspot.com/2010/06/badiou.html" target="_blank">http://radicaldesire.blogspot.com/2010/06/badiou.html</a><br /><br />Μετάφραση από το:<br /><a href="http://wrongarithmetic.wordpress.com/2011/02/02/alain-badiou-on-tunisia-riots-revolution/" target="_blank">http://wrongarithmetic.wordpress.com/2011/02/02/alain-badiou-on-tunisia-riots-revolution/</a><br />Δημοσίευση πρωτοτύπου:<br />2 Φεβρουαρίου, 2011<br /><strike>Ενναλακτικές μεταφράσεις εμφανίζονται τοιουτοτρόπως.</strike><br /><br /></div><p style="text-align: left;"><a href="http://wrongarithmetic.wordpress.com/2011/02/02/alain-badiou-on-tunisia-riots-revolution/badiou-5/" rel="attachment wp-att-1013"><img alt="" src="http://wrongarithmetic.files.wordpress.com/2011/02/badiou2.jpg?w=403&h=213" title="Badiou" style="margin-top: 15px; margin-bottom: 15px;" class="aligncenter size-medium wp-image-1013" height="213" width="403" /></a><br /></p><br /><br /><p style="text-align: left;"><em>Σημ. Wrong Arithmetic: Αυτή είναι μια </em>πρόχειρη<em> μετάφραση της απομαγνητοφώνησης του Daniel Fischer από την ομιλία στις 19 Γενάρη 2011 του σεμιναρίου του Alain Badiou με τίτλο </em><a href="http://www.entretemps.asso.fr/Badiou/10-11.htm">Τι σημαίνει να "αλλάξει ο κόσμος";</a><em>. Δεν είναι ένα γραπτό κείμενο του Badiou. Παρόλ' αυτά, παρουσιάζονται τα, προφανώς αυθόρμητα, σχόλιά του για την Τυνησία, τις εξεγέρσεις και την επανάσταση. Φαίνεται ότι ο Badiou ορθά <strike>(;!)</strike> τοποθετεί την εξέγερση στις πύλες τις επανάστασης και, καλώντας την Τυνησία τον "πιο αδύναμο κρίκο" (βλέπε Lenin για τη Ρωσία το 1917), σωστά σημειώνει την αρχή μιας τεράστιας αλλαγής στη Μέση Ανατολή. <a href="http://www.entretemps.asso.fr/Badiou/seminaire.htm">Οι έξοχες σημειώσεις του Daniel Fischer</a> είναι μια σπουδαία πηγή υλικού για την εξελισσόμενη σκέψη του Badiou. </em></p><p style="text-align: left;"><em>Ευχαριστίες στον Charles T. Wolfe για τη βοήθεια στη μετάφραση.<br /><br /></em></p><div style="text-align: center;">***<br /></div><p style="text-align: left;"><br /></p><p style="text-align: left;">Σήμερα θα σας μιλήσω για την εξέγερση στην Τυνησία. Δεν θα αφήσουμε το θέμα του φετινού σεμιναρίου — <em>Τι σημαίνει "να αλλάξει ο κόσμος";</em> — μια έκφραση της οποίας έχω ήδη επισημάνει τον αμφίσημο χαρακτήρα.</p><div style="text-align: left;"><br /><p>Αν ως "εξέγερση" εννοούμε τη δράση στον δρόμο ανθρώπων που θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνησή τους με μέσα διαφόρων βαθμών βίας, πρέπει αμέσως να δώσουμε έμφαση στο στοιχείο που κάνει την Τυνησιακή εξέγερση σπάνια: υπήρξε<em> νικηφόρα</em>. Ένα καθεστώς έμοιαζε σταθερά ακλόνητο για 23 χρόνια, και να που ανατράπηκε από μαζικές δράσεις, οι οποίες, <em>ipso facto</em>, αναδρομικά το καθιστούν “τον πιο αδύναμο κρίκο”. Γιατί να αναλύσουμε το φαινόμενο, ενώ θα μπορούσαμε απλά <strike>να αράξουμε και να γουστάρουμε</strike> να χαιρόμαστε; Βλέπουμε μια αόριστη ενόχληση να υπάρχει στον απαραίτητα ευχαριστημένο χαρακτήρα, ας τον ονομάσουμε συναινετικό χαρακτήρα, που πρέπει να επιδεικνύεται παρά την εγγενή παρανομία των γεγονότων. Σήμερα δεν είναι εύκολο να πεις: "Αγαπώ Ben Ali, λυπάμαι που πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία." Όποιος το πει αυτό βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Ο λόγος που πρέπει να τιμήσουμε την υπουργό Alliot-Marie, που δημοσίως μετάνιωσε για την καθυστέρησή της να παραδώσει το "<em>know-how</em>" της γαλλικής αστυνομίας στην υπηρεσία του Ben Ali, είναι ότι εξέφρασε δυνατά αυτό που οι συνάδελφοί της μόνο ψιθύριζαν. Δίπλα της ο Sarkozy είναι υποκριτής και δειλός. Όπως και όλοι οι άλλοι, Δεξιοί και Αριστεροί, που πριν λίγες βδομάδες αλληλοσυγχαίρονταν που είχαν τον Ben Ali ως ένα ισχυρό ανάχωμα ενάντια στον Ισλαμισμό και εξαίρετο μαθητή της Δύσης, και σήμερα αναγκάζονται λόγω της κοινής γνώμης να παριστάνουν ότι χαίρονται που φεύγει, με την ουρά στα σκέλια.</p><br /><p><strike>Το 'πα και το ξαναλέω</strike> Επαναλαμβάνω: η ανατροπή μιας κυβέρνησης από τη βία των μαζών (και κυρίως από τους νέους που πρωτοστάτησαν) είναι ένα σπάνιο γεγονός. Πρέπει να πάμε 30 χρόνια πίσω για να βρούμε ένα συγκρίσιμο συμβάν, δηλαδή στην Ιρανική Επανάσταση (1979)*. Τριάντα χρόνια κατά τα οποία η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι τέτοια γεγονότα δεν ήταν πλέον δυνατά. Η θέση του "τέλους της ιστορίας" ισχυρίζεται ακριβώς αυτό. Αυτή η θέση δεν σημαίνει ότι τίποτα πλέον δεν θα συνέβαινε: το "τέλος της ιστορίας" σήμαινε "το τέλος των γεγονότων στην ιστορία [l'événementialité historique]", το τέλος μιας στιγμής όπου η οργάνωση της εξουσίας θα μπορούσε να ανατραπεί υπέρ των, όπως το είπε ο Τρότσκι, "μαζών που μπαίνουν στη σκηνή της ιστορίας". Η φυσιολογική ροή των πραγμάτων ήταν η συμμαχία της οικονομίας των αγορών με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, μια συμμαχία που ήταν η μόνη διατηρήσιμη νόρμα της γενικής υποκειμενικότητας. Τέτοιο είναι το νόημα του όρου "παγκοσμιοποίηση": αυτή η υποκειμενικότητα έγινε παγκόσμια υποκειμενικότητα. Επιπροσθέτως, αυτό δεν ήταν ασύμβατο με τιμωρητικούς πολέμους (Ιράκ, Αφγανιστάν), εμφύλιους (σε δυσλειτουργικά Αφρικανικά κράτη), καταστολή της Παλαιστινιακής αντίστασης, κλπ. Οπότε αυτό που είναι πιο συναρπαστικό απ' όλα στα γεγονότα της Τυνησίας είναι η <em>ιστορικότητά τους</em>, δείχνουν ότι η ικανότητα δημιουργίας νέων μορφών συλλογικής οργάνωσης έχει μείνει ανέπαφη.</p><br /><p>Το <strike>συνοθύλευμα</strike> σύνολο που σχηματίστηκε από την οικονομία των αγορών και την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ένα σύνολο δοσμένο ως αξεπέραστη νόρμα, προτείνω να το ονομάσουμε "η Δύση" – έτσι αυτοαποκαλείται έτσι κι αλλιώς. Ανάμεσα στα άλλα ονόματα που κυκλοφορούν, βλέπουμε τα "διεθνής κοινότητα", "ο πολιτισμός" (όπου αντιτίθεται στις διάφορες μορφές βαρβαρότητας, βλ. "ο πόλεμος πολιτισμών"), "Δυτικές δυνάμεις"… Θυμηθείτε ότι πάνω από τριάντα χρόνια πριν η μόνη ομάδα που διεκδικούσε το όνομα "Δύση" — “Occident” — ως σήμα κατατεθέν τους ήταν μια <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_far-right_movements_in_France#Party_of_New_Forces">μικρή ομάδα φασιστών με σιδερολοστούς</a> (με τους οποίους αναμετρήθηκα στα νειάτα μου). Το γεγονός ότι πού αναφέρεται μια λέξη μπορεί να αλλάξει τόσο δραστικά μπορεί μόνο να σημαίνει ότι έχει αλλάξει ο ίδιος ο κόσμος. Ο κόσμος δεν έχει πλεόν το ίδιο <a href="http://abahlali.org/files/hallward_order_and_event.pdf">υπερβασιακό</a> [pdf].</p><br /><p><strong><em>Είμαστε σε μια εποχή εξεγέρσεων;</em></strong></p><br /><p>Θα μπορούσατε να συμφωνήσετε με αυτό, βλέποντας τα πρόσφατα συμβάντα στην ελλάδα, την Ισλανδία, την Αγγλία, την Ταϋλάνδη (τα <strike>κόκκινα</strike> χρωματιστά πουκάμισα), της εξεγέρσεις για τροφή στην Αφρική, τις κάποιοες εργατικές εξεγέρσεις στην Κίνα. Επίσης στη Γαλλία, υπάρχει κάτι σαν προεξεγερσιακή ένταση: μέσω φαινομένων όπως οι καταλήψεις εργοστασίων, ο κόσμος είναι στο μεταίχμιο της αποδοχής των εξεγέρσεων.</p><br /><p>Ως εξήγηση, υπάρχει φυσικά η συστημική κρίση του καπιταλισμού που φανερώθηκε πριν δύο ή τρία χρόνια (<strike>και έχει ψωμί ακόμα</strike> και δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα) με τη συνέχεια του κοινωνικού αδιεξόδου, τη φτώχεια, και το αυξανόμενο αίσθημα ότι το σύστημα δεν είναι βιώσιμο και τρανό όπως λεγόταν. Η κενότητα των πολιτικών καθεστώτων έχει καταστεί πρόδηλη, έχοντας μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση του οικονομικού συστήματος (το "σώστε τις τράπεζες" ήταν ιδιάιτερα χαρακτηριστικό), το οποίο συμβάλει πολύ στην αναξιοποίησή τους. Την ίδια περίοδο, και ακριβώς επειδή είναι <strike>τελεστές</strike> λειτουργοί της συστημικής επιβίωσης, τα κράτη έχουν λάβει δραματικά αντιδραστικά μέτρα σε όλο και περισσότερους τομείς (σιδηροδρόμους, ταχυδρομεία, σχολεία, νοσοκομεία…).</p><br /><p>Θα ήθελα να τοποθετήσω αυτά τα φαινόμενα στο πλαίσιο της ιστορικής περιοδικότητας. Κατά τη <strike>μεταφυσική</strike> γνώμη μου, η τάση για εξεγέρσεις αυξάνεται σε <em>ενδιάμεσες περιόδους</em> [<em>périodes intervallaires</em>]. Τι είναι μια ενδιάμεση περίοδος; Υπάρχει μια αλληλουχία στην οποία η επαναστατική λογική αποκρυσταλλώνεται και παρουσιάζεται ρητά ως εναλλακτική, ακολούθως όμως υπάρχει μια ενδιάμεση περίοδος όπου η επαναστατική ιδέα δεν έχει διαχυθεί [déshérence], και στην οποία δεν έχει σχηματιστεί ακόμα κάποια εναλλακτική. Κατά τη διάρκεια τέτοιων περιόδων οι αντιδραστικοί μπορούν να πουν, ακριβώς επειδή η εναλλακτική είναι αδύνατη, ότι τα πράγματα έχουν επιστρέψει στο<em> κανονικό</em>. Χαρακτηριστικά, αυτό έγινε το 1815 με τους επανιδρυτές της <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Alliance">Ιερής Συμμαχίας</a>. Στις ενδιάμεσες περιόδους, η δυσαρέσκεια υπάρχει αλλά είναι αδόμητη επειδή αδυνατεί να<em> αντλήσει τη δύναμή της από μια κοινή ιδέα</em>. Η δύναμή της είναι ουσιαστικά αρνητική (“να φύγουν όλοι”). Γι αυτό η μορφή της μαζικής συλλογικής δράσης σε μια ενδιάμεση περίοδο είναι η εξέγερση. Πάρτε την περίοδο 1820-1850: ήταν μια περίοδος έντονων εξεγέρσεων (1830, 1848, η εξέγερση των Canuts στη Lyon), αλλά δεν ήταν στείρες, ήταν <strike>χύμα</strike> ανοργάνωτες [<em>aveugle</em>] αλλά πολύ γόνιμες. Οι μεγάλες πολιτικές κατευθύνσεις που αποτέλεσαν τα θεμέλια [<em>vertébré</em>] του επόμενου αιώνα αναδύθηκαν από εκείνη την περίοδο. Ο Μαρξ το λέει καλά: τα κινήματα των Γάλλων εργατών ήταν μια από τις πηγές του (εκτός της γερμανικής φιλοσοφίας και της αγγλικής πολιτικής οικονομίας).</p><br /><p><strong><em>Ποια είναι τα κριτήρια για να αξιολογήσουμε τις εξεγέρσεις;</em></strong></p><br /><p>Το συγκεκριμένο πρόβλημα με τις εξεγέρσεις, όσο και να αμφισβητεί την κρατική εξουσία, είναι ότι εκθέτει μεν το κράτος σε πολιτική αλλαγή (στην δυνατότητα κατάρρευσής του), αλλά δεν ενσωματώνει αυτή την αλλαγή: αυτό που θα αλλάξει στο κράτος δεν <strike>διαφαίνεται</strike> προϋπάρχει στην εξέγερση. Αυτή είναι και η κύρια διαφορά με μια επανάσταση, η οποία καθεαυτή προτείνει μια εναλλακτική. Γι αυτό, διαχρονικά, οι εξεγερμένοι παραπονούνταν ότι το νεό καθεστώς είναι ίδιο με το παλιό (το μοντέλο του, μετά την πτώση του Ναπολέωντα III, είναι το σύνταγμα της 4ης Σεπτέμβρη του καθεστώτος που στελεχώθηκε από παλιούς πολιτικούς). Σημειώστε ότι το κόμμα, του τύπου [<em>concept</em>] που δημιουργήθηκε από το RSDLP και μετά από τους Μπολσεβίκους, είναι μια δομή ρητά σχεδιασμένη ώστε να αυτοθεσμίζεται ως εναλλακτική εξουσία στη θέση του κράτους. Όταν η φιγούρα του εξεγερμένου γίνεται πολιτική φιγούρα, δηλαδή όταν έχει καθεαυτή το πολιτικό σώμα που χρειάζεται και η υποστήριξη μιας χρόνιας και πάγιας πολιτικής [<em>aux vieux chevaux de la politique</em>] καθιστάται άχρηστη, μπορούμε να πούμε ότι εκείνη τη στιγμή τελειώνει η ενδιάμεση περίοδος.</p><br /><p>Επιστρέφωντας στην Τυνησιακή εξέγερση, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει — και να διασπαστεί — διακηρύττοντας ότι η νέα μορφή εξουσίας είναι τόσο αποσυνδεδεμένη από το κοινωνικό κίνημα που είναι επίσης ανεπιθύμητη. Τότε με ποια κριτήρια μπορούμε να αξιολογήσουμε την εξέγερση; Αρχικά πρέπει να έχουμε μια εμπάθεια με την εξέγερση, είναι απολύτως αναγκαία συνθήκη. Άλλο κριτήριο είναι η αναγνώριση της αρνητικής της εξουσίας, η μισητή εξουσία καταρρέει, τουλάχιστον συμβολικά. Αλλά <strike>τι αποφαίνεται</strike> σε τι <em>καταφάσκει</em>; Ο Δυτικός τύπος ήδη απάντησε λέγοντας ότι εκφράζεται μια επιθυμία για τη Δύση. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι υπάρχει μια επιθυμία για ελευθερία και ότι μια τέτοια επιθυμία είναι αναμφισβήτητα νόμιμη, υπό ένα δεσποτικό και διεφθαρμένο καθεστώς όπως αυτό του Ben Ali. Πώς αυτή η επιθυμία αποτελεί επιθυμία για τη Δύση είναι πολύ αβέβαιο.</p><br /><p>Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Δύση έχει δείξει ελάχιστα σημεία ενδιαφέροντος για την οργάνωση της ελευθερίας στα μέρη που παρεμβαίνει. Η πρόταση της Δύσης είναι: "θα περπατήσεις μαζί μας ή όχι;", δίνοντας στην έκφραση "περπάτα μαζί μας" μια σημασία που εσωτερικεύει την οικονομία των αγορών,** αν χρειαστεί ακόμα και σε συνεργασία με την ανθεπαναστατική αστυνομία. "Φιλικές χώρες" όπως η Αίγυπτος ή το Πακιστάν είναι τόσο δεσποτικές και διεφθαρμένες όσο ήταν η Τυνησία υπό τον Ben Ali, αλλά ακούσαμε λίγα σχετικά από αυτούς που παρουσιάστηκαν, στην περίπτωση της Τυνησίας, ως <strike>βαρβάτοι</strike> ρωμαλέοι υπερασπιστές της ελευθερίας.</p><br /><p>Πώς μπορούμε να ορίσουμε ένα κοινωνικό κίνημα ως αναγώγιμο σε μια "επιθυμία για τη Δύση"; Μπορούμε να πούμε, και αυτός ο ορισμός ισχύει για κάθε χώρα, ότι συμπεριλαμβάνει ένα κίνημα που πραγματώνεται διαμέσω της φιγούρας του αντιδεσποτικού εξεγερμένου, του οποίου η αρνητική και κοινωνική εξουσία παίρνει τη μορφή του πλήθους, και του οποίου η καταφατική εξουσία έχει τη νόρμα που εγείρει η Δύση. Ένα κοινωνικό κίνημα που ικανοποιεί αυτόν τον ορισμό κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει σε εκλογές και δεν υπάρχει λόγος να αναπτύξει άλλες πολιτικές προοπτικές. Ισχυρίζομαι ότι στο τέλος μιας τέτοιας διαδικασίας θα έχουμε γίνει μάρτυρες του φαινομένου της <em>ενσωμάτωσης στη Δύση</em>. Για τον Δυτικό τύπο, αυτό το φαινόμενο είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εξέλιξης μιας εξέγερσης.</p><br /><p>Αν αληθεύει, όπως προέβλεψε ο Marx, ότι ο χώρος που θα πραγματωθούν οι ιδέες της χειραφέτησης θα είναι παγκόσμιος (το οποίο, βασικά, δεν ίσχυσε για τις επαναστάσεις του 20ου αι.), τότε τα φαινόμενα της ενσωμάτωσης στη Δύση δεν μπρούν να είναι μέρος πραγματικής αλλαγής. Τι θα αποτελούσε πραγματική αλλαγή; Μια <em>ρήξη με τη Δύση</em>, μια "αποδυτικοποίηση", και θα έπαιρνε τη μορφή του<em> αποκλεισμού</em>. Όνειρο, σκέφτεστε, αλλά είναι ακριβώς ένα κλασσικό όνειρο ενδιάμεσης περιόδου σαν την δική μας.</p><br /><p>Αν υπήρχε μια διαφορετική εξέλιξη από εκείνη της ενσωμάτωσης στη Δύση, τι θα μας βεβαίωνε; Καμμία κατηγορηματική απάντηση δεν μπορεί να δωθεί εδώ. Μπορύμε απλά να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα στην ανάλυση της κρατικής λειτουργίας που, κατά εξαντλητική ανάγκη, να οδηγήσει τελικά σε εκλογές. Απαιτείται υπομονετική και προσεχτική έρευνα ανάμεσα στους ανθρώπους για να βρεθεί αυτό που, μετά από αναπόφευκτη διάσπαση (επειδή πάντα η Δυαδικότιτα φέρει αλήθεια, και όχι η Μονάδα), θα <strike>κουβαληθεί</strike> ενσωματωθεί από ένα κομμάτι του κινήματος, δηλαδή: διακηρύξεις [des <em>énoncés</em>]. Αυτό που διατυπώνεται δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να επιλυθεί μέσω της ενσωμάτωσης στη Δύση. Αν υπάρχουν εκεί, οι διακηρύξεις, θα είναι εύκολα αναγνωρίσιμες. Είναι αποτέλεσμα αυτών των νέων διακηρύξεων, το ότι μπορεί να γίνει αντιληπτή η ανάπτυξη της <em>οργάνωσης</em> των μορφών συλλογικής δράσης.</p><br /><p>Επιστρέφουμε, συμπερασματικά, στην εμπάθεια. Το μάθημα που παίρνουμε από τα γεγονότα της Τυνησίας, το ελάχιστο μάθημα, είναι ότι κάτι που φαίνεται ως τελείως σταθερό μπορεί, τελικά, να καταρρεύσει. Και αυτό είναι ευχάριστο [<em>plaisir</em>], πολύ ευχάριστο [<em>plaisir</em>].</p><br /><p><em>Ο A. B. τέλειωσε την ομιλία με την ανάγνωση του ποιήματος του B. Brecht "Εγκώμιο στη Διαλεκτική", με τελικό στίχο: </em>Και το ποτέ έρχεται πριν τελειώσει η μέρα.<br /></p><br /><em><p>* Η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης πριν 20 χρόνια δεν είναι συγκρίσιμη. Έπεσαν με τη συναίνεση της ΕΣΣΔ, συμβολικά με τη συνάντηση του Ανατολικογερμανού ηγέτη Honecker και των Ρώσσων φυλάκων του: όταν ζήτησε άδεια να πυροβολήσει το πλήθος (απαραίτητο βήμα γι αυτόν), του την αρνήθηκαν. Η αλλαγή στη κομμουνιστική δομή εξουσίας έγινε από τους ίδιους καρεκλοκένταυρους [apparatchiks] που <strike>στρογγυλοκάθησαν</strike> εγκαταστάθηκαν στην κεφαλή του εναπομείναντος συστήματος πριν καταρρεύσει.</p></em><br /><em><p>** [<em>μετάφρ.</em>] Στα γαλλικά το 'περπατώ' είναι <em>marcher</em> και η οικονομία των αγορών είναι <em>l’économie de marché</em>, ο Badiou κάνει λογοπαίγνιο με το <em>marcher και το</em> <em>marché</em>.</p></em></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-20421092995030593272011-03-10T04:00:00.004+00:002011-03-10T04:05:47.553+00:00Καπνισμένα Δωμάτια, Αντισημιτισμός και Οικολόγοι-Πράσινοι<b>ή, πώς ανοίγει ο δρόμος για τον οικοφασισμό<br /></b><br /><i>Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση, και αρχικά αφορά τη Βρεττανία. Αφορά όμως κι εμάς, αφενός μεν επειδή οι Οικολόγοι-Πράσινοι είναι συγκοινωνούντα δοχεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αφετέρου δε επειδή προειδοποιεί για το πώς ο ανισημιτισμός ανθίζει και εκεί που παίζουν ντεμέκ "σκεπτόμενοι" και ανοίγει την πόρτα στον οικο-φασισμό. Το πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται εδώ:</i> <b><br /><a href="http://modernityblog.wordpress.com/2011/02/09/smoke-filled-rooms-antisemitism-and-the-greens/">http://modernityblog.wordpress.com/2011/02/09/smoke-filled-rooms-antisemitism-and-the-greens/</a></b><br /><p><br /></p><p>Οι παλιοί φοιτητές του Ιστορικού ή του Πολιτικού θα θυμούνται πώς φτιάχτηκε ο όρος <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Smoke-filled_room">καπνισμένα δωμάτια</a>.</p>Σήμαινε ότι η πολιτική λήψη αποφάσεων γινόταν κεκλεισμένων των θυρών, ο κάθε Μητσάρας (ή Κατίνα) ήταν αποκλεισμένοι, ενώ οι μέσα στα πολιτικά πράγματα αποφάσιζαν διάφορα.<br /><p>Είναι κάτι που τα νεώτερα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα βρίσκει αντίθετα.</p><p>Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αντιπροσωπεύουν μια νέα μορφή πολιτικής, με περισσότερη διαφάνεια, πιο ανοιχτή, συμμετοχική, για όλους τους πολίτες, όχι μόνο για πολιτικούς σε (καπνισμένα) δωμάτια που αποφασίζουν πόσο κάνει ένα κι ένα, ή <a href="http://www.greenparty.org.uk/news-archive/2293.html">όπως το έθεσε μία πολιτικός αρχηγός:</a></p><blockquote><p>“[έχουμε] προωθήσει ένα νέο στυλ πολιτικής, δίνοντας έμφαση στη <strong>διαφάνεια,</strong> στη λογοδοσία και σε συναινετικούς τρόπους εργασίας…”</p></blockquote><p>Αυτά θα θέλαν να πιστέψουμε κάποια κόμματα, αλλά η αλήθεια είναι πιο πεζή. Αυτό γίνεται φανερό κι απ' τις συζητήσεις των Οικολόγων-Πρασίνων σχετικά με τον αντισημιτισμό.</p><p>Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες μια επιτροπή των Πρασίνων αποφάσισε ότι το κόμμα τους δεν θα εφάρμοζε καμμία πολιτική σχετικά με τον αντισημιτισμό.<br /></p><p><strong>Η απόφαση αυτή αντιτίθεται με την απόφαση του συνεδρίου των Πρασίνων να εφαρμοστεί τέτοια πολιτική.</strong></p>Μάλιστα μέχρι και ένα έγγραφο είχε γραφεί που, αν και ατελές, ήταν μια αρχή και τουλάχιστον έδειχνε ότι οι Πράσινοι παίρναν τον αντισημιτισμό στα σοβαρά.<br /><p>Ύστερα, <a href="http://greensengage.wordpress.com/2010/10/25/gprc-statement-on-the-use-of-antisemitic-language/">αποσύρθηκε για “διορθώσεις”,</a> και άλλες τέτοιες βλακείες.</p>Όσο το έγγραφο ήταν στην αφάνεια, όσοι διαφωνούσαν με οποιαδήποτε ρητή πολιτική των Πρασίνων ενάντια στον αντισημιτισμό έκαναν τις μανούβρες τους, θυμίζοντας τα παλιά καπνισμένα δωμάτια.<br /><p>Και να που τον Γενάρη του 2011, όταν το θέμα ξανάρθε στην επιφάνεια, <strong>αποφασίστηκε να απορριφθεί οποιαδήποτε συμπαγής/στέρεα πολιτική των Πρασίνων ενάντια στον αντισημιτισμό.</strong></p><p>Το οποίο μάλλον δείχνει ότι η πολιτική σπάνια αλλάζει παρά τα ωραία λόγια.</p><p>Επίσης δείχνει ότι οι Πράσινοι θα πρέπει να δουλέψουν πολύ σκληρά για να πείσουν όσους δεν είναι μέλη τους ότι παίρνουν στα σοβαρά τον αντιρατσισμό και την εναντίωση στον αντισημιτισμό.</p><p>Το έργο <a href="http://modernityblog.wordpress.com/2010/10/06/the-greens-and-racism/">το 'χουμε ξαναδεί.</a> Ο Hugh Muir <a href="http://engageonline.wordpress.com/2010/09/10/antisemitism-in-the-green-party-best-kept-under-the-surface/">είχε δίκιο απ' την αρχή.</a></p><strong><br />Update 1:</strong> Επειδή το θέμα του αντισημιτισμού έχει ιστορία μέσα και γύρω απ' το κόμμα των Πρασίνων, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε μερικά παλιότερα posts:<br /><p><a href="http://greensengage.wordpress.com/2010/09/12/the-green-party-and-antisemitism-eve-garrard/">The Green Party and antisemitism – Eve Garrard</a></p><p><a href="http://greensengage.wordpress.com/2010/07/08/isca-stieglitz-green-party-and-anti-semitism/">Isca Stieglitz: Green Party and anti-semitism?</a></p><p><a href="http://greensengage.wordpress.com/2009/11/29/the-connection-between-anti-israel-sentiment-and-antisemitism/">On the connection between anti-Israel sentiment and antisemitism</a></p><br /><p><strong>Update 2:</strong> Δεν είναι όλοι οι Πράσινοι ευχαριστημένοι με αυτή την <a href="http://www.blogger.com/comment.g?blogID=30598467&postID=3280666603746203809&isPopup=true">κατάσταση, όπως δείχνει κάποιος</a> στο <a href="http://jimjay.blogspot.com/">the Daily (Maybe):</a></p><blockquote><p>“Έχουμε τώρα μια κατάσταση που η [επιτροπή των Πρασίνων] GPRC <strong>έχουν επίσημα παραδεχτεί ότι υπάρχει πρόβλημα</strong> άλλα έχουν αποφασίσει να κάνουν μια γ*μημένη τρύπα στο νερό।”</p><p><br /></p></blockquote>Anonymousnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-89566632474835916822011-02-07T00:04:00.002+00:002011-02-07T00:49:45.281+00:00Φόβος και Τρόμος<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"><i>Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτή την υπέροχη Αθηναία που είπε στον κανακάρη της "</i>έλα να φας γιατί θα σε δώσω στους Πακιστανούς<i>". Δεν ξέρουμε αν θέλουμε να ευχηθούμε να της καεί το σπίτι, ή απλά σε 10 χρόνια ο κανακάρης της να τα φτιάξει με Αφγανή και–μόλις το μάθει–η μάνα να πάθει εγκεφαλικό.</i><br /><b><br />Φόβος</b><br /><br />Ο Φόβος και η Ελπίδα είναι δύο από τις κινητήριες δυνάμεις της Φαντασίας. Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνουμε ότι οι πράξεις μας καθορίζονται περισσότερο από το φόβο, παρά από την επιθυμία. Κατεβαίνουμε στο δρόμο επειδή φοβόμαστε ότι θα μας κάνουν το ένα ή το άλλο. Έχουμε σταματήσει να διεκδικούμε αυτά που επιθυμούμε (και ναι, ναι, προφανώς μιλάμε εδώ κατά βάση, υπάχουν και εξαιρέσεις, δεν είμαστε τυφλές).<br /><br />Σε αυτή την κατάντια είμαστε συνένοχες. Τον καιρό που δεν είχαν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου, τα αιτήματά μας ως "χώρος" (ό,τι κι αν είναι αυτό) ήταν κυρίως συντεχνιακά. Και, πολύ φοβόμαστε, παραμένουν τέτοια και τώρα. Προφανώς και καλώς υπάρχει το "Δεν Πληρώνω". Ο λόγος όμως που υπάρχει, είναι ότι τόσο καιρό υπήρχε το "Πληρώνω".<br /><br /><i>Γιατί πληρώναμε;</i><br /><br />Γιατί μάλλον δεν μας ένοιαζε. Όσο υπήρχε ένα τάλιρο στην τσέπη, όλα ήταν καλά. Τώρα, θα βγούμε να ζητήσουμε να πέσει ο φιπιάς και να αυξηθεί ο μισθός μας, για να μπορέσουμε να αγοράσουμε περισσότερα προϊόντα και να πληρώσουμε περισσότερους τόκους στις τράπεζες. Και προφανώς σε λίγο καιρό θα βγει κάποιος σοσιαλιστής να αυξήσει τους μισθούς και να ρίξει τον φιπιά για να πλουτίσουν οι τράπεζες και οι έμποροι.<br /><br /><i>Γιατί πληρώναμε;<br /><br /></i>Γιατί είχαμε πιστέψει στην ορθολογική ανάπτυξη και κυριαρχία επί της φύσης.<i> </i>Οι επιχειρήσεις και η τεχνολογία ήταν ντεμέκ ουδέτερα ορθολογιστικά μέσα, που ανάλογα με τη χρήση τους γίνονταν καλά ή κακά. Βλέπουμε όμως τώρα ότι, ξες, τελικά κάτι πρέπει να <i>προϋποθέτει</i> την αλλαγή χρήσης του και ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε σε κλειστότητες. Και μάλλον δεν μπορούμε να κάνουμε παραγωγικά πράγματα με τα "ουδέτερα" μέσα. Μόνο αναπαραγωγικά άλλοθι δημοκρατικότητας.<br /><br /><i>Γιατί πληρώναμε;<br /><br /></i>Γιατί είχαμε κλειστεί στην εικονική πραγματικότητά μας. Και φοβηθήκαμε τον Άλλον. Τόσο, που <i>τρομάξαμε</i>.<br /><br /><br /><b>Τρόμος</b><br /><br />Ο τρόμος είναι κάτι βαθύτερο από το φόβο. Αν έχει σφυρίξει σφαίρα δίπλα σου, αν ήσουν σε παραλίγο θανατηφόρο τροχαίο, ξέρεις για τι μιλάμε. Τρόμος είναι να είσαι ο Άλλος.<br /><br />Τρόμος είναι να είσαι πρόσφυγας, φυλακισμένη, πόρνη, αλλόθρησκος. Τότε η κρίση <i>δεν σε χτυπά ως φτωχό</i>, αλλά ως πρόσφυγα, φυλακισμένη κλπ.<br /><br />Τρόμος είναι ο "χώρος" να σε βλέπει επίσης ως 'Αλλον, ως ένα εξωτικό επαναστατικό υποκείμενο. Αλλά ταυτόχρονα να μην ενδιαφέρεται για σένα, να ενδιαφέρεται μόνο για το πορτοφόλι του.<br /><br />Τρόμος είναι τα παρακάτω να έχουν καταντήσει να είναι μια μετριοπαθής περιγραφή της νεοελληνικής πραγματικότητας ως προς το τι μπορεί να πει ένας πρόσφυγας στους ελληνεπαναστάτες αριστεροαναρχικούς:<br /><blockquote>Κρίση. Δεν έχετε τη παραμικρή ιδέα τη σημαίνει κρίση. Έχετε ένα χρόνο χωρίς δουλειά? Εμείς έχουμε τουλάχιστον πέντε που δουλεύουμε όποτε λάχει. Και αυτό δεν σημαίνει απλά το να μην έχω να πληρώσω τις δόσεις του δανείου, το φροντιστήριο του κανακάρη μου, τα εξοχικά και τις διακοπές μου. Σημαίνει να μη μπορώ να πληρώσω το νοίκι, τα ένσημα (τα οποία είναι απαραίτητα για να μπορώ να υπάρχω και να γράφω αυτές τις αράδες στη χώρα σου) και να βγάζω από το σχολείο τα παιδιά μου για να επιβιώσουμε. Κρίση δε σημαίνει να μη μπορώ να πληρώνω τα μπουζούκια, την αμαξάρα, τα περμανάντ μου και τον αλβανό και τον πακιστανό μου, οπότε κόβω τους τελευταίους. Σημαίνει να κάνεις, όπως πάντα όλες τις σκατοδουλιές, μέσα σε συνθήκες που ακόμα δεν καταδέχεσαι, για να μπορείς να με λες αλβανόφατσα.<br /><br />Ρίχνουμε εμείς τα μεροκάματα? Χωρίς να έχετε ζήσει τον 1/10 αυτών που μας οδήγησαν στο να έρθουμε εδώ, χωρίς να έχετε να πληρώνετε κάθε χρόνο τουλάχιστον από 1000 € για το δικαίωμα παραμονής σε μια χώρα που σε μισούν, με τα σπίτια και τις δουλίτσες σας στο δημόσιο, ήδη δουλεύετε με 500 και 400 € ανασφάλιστοι και λέτε κι ευχαριστώ γιατί τουλάχιστον δεν καθαρίζετε τζάμια στα φανάρια.<br /><br />Ταξική αλληλεγγύη? Η μόνη αλληλεγγύη που υπηρετείτε με συνέπεια σε αυτή τη χώρα είναι η εθνική και σε αυτή εμείς δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε αλληλεγγύη όταν δεν έχουμε καν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα με τον έλληνα, κατά βάση προϊστάμενο κι αφεντικό μας. Δεν μπορούμε να έχουμε αλληλεγγύη με τον ντόπιο εργάτη, ο οποίος θα είναι ο πρώτος που θα πετάξει τη πέτρα εναντίον μας. Αν και καμιά φορά αυτή η πέτρα γύρισε και του έσπασε τα μούτρα... Δεν μπορούμε να έχουμε αλληλεγγύη με τους ανθρώπους που προσπαθούν χωρίς καμία τσίπα να μας πείσουν ότι τα προβλήματα μας είναι κοινά και μόνο μαζί μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Μιλάνε πάντα για τα δικά τους.<br /><br />[...]<br /><br />Έξω οι ξένοι από την ελλάδα. Αν ακολουθήσεις συγκεκριμένη ερμηνευτική προσέγγιση αυτό λένε και οι λεγόμενοι επαναστάτες. Έξω από εδώ, στη χώρα σας, για να πολεμήσετε τον εθνικό σας καπιταλισμό (διότι εδώ έχουμε πληθώρα επαναστατών και τον έχουμε στριμώξει τον ντόπιο καπιταλισμό) αλλιώς σας βάζουμε μπόμπες. Εννοείται ότι τις πρώτες τις βάλανε στα σπίτια των γονιών τους, για να μπορούν να κατηγορούν τους μετανάστες και πρόσφυγες για ενδείξεις μικροαστισμού.<br /><br />Αυτό που αγνοούν, διότι μέσα στα Εξάρχεια και στο indymedia λίγο δύσκολο να έρθεις σε επαφή με την πραγματικότητα, είναι ότι όταν τόσοι μετανάστες είχαν παραβεί το μισό ποινικό κώδικα της χώρας σου, εσύ άντε να έπαιρνες καμιά αποβολή διότι βαριόσουν στη τάξη. Όταν οι ξένοι παίζανε με σφαίρες και νάρκες στα σύνορα της χώρας σου, εσύ άντε να έπαιζες καγγελάκι στο πολυτεχνείο, με τη μισή κοινωνία να ανησυχεί για το τι σε οδήγησε εκεί.<br /><br />Δεν δεχόμαστε μαθήματα και διαταγές από κανέναν και αυτά που θέλουμε θα τα διεκδικήσουμε με τον ίδιο τρόπο που διεκδικήσαμε την είσοδο και παραμονή μας εδώ, με νύχια και με δόντια. Σε όλους αυτούς που βρίσκουμε σε μια τέτοια απόσταση απέναντι μας απαντάμε αξιοπρεπώς κάθε μέρα, και μόνο η παρουσία μας ακόμα εδώ είναι απόδειξη για αυτό. [1]<br /></blockquote><br /><br /><b>Φόβος και Τρόμος</b><br /><br />Ο μεγαλύτερος φόβος και τρόμος μας είναι ότι πάλι θα περάσει και αυτή η κρίση, όπως και οι προηγούμενες, και δεν θα έχουμε μάθει τίποτα. Πάλι θα αποκοιμηθούμε μέσα στην πλασματική ευμάρεια και θα γράψουμε κανονικά τον Άλλον. Απλά <i>ας μην το κάνουμε</i> αυτό. Να μην νικήσει ο φόβος. Ούτε υπερεπαναστατικά συνθήματα χρειάζονται ούτε τίποτα. Είναι <i>επιλογή</i> μας.<br /><br /><br /><p><i>Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στο </i>Φόβο<i>. Μπορείτε να βρείτε τις αναρτήσεις των άλλων βλογερες για την ημέρα αυτή <a href="http://grfear.blogspot.com/">εδώ</a>. Παρακαλώ, αν τουητάρετε κείμενα, χρησιμοποιείστε το hashtag #grfear. </i><br /></p><p><br /></p><p>[1] Ανθελληνικές Ορδές Ξένων [Δεκέμβριος / 2010] Η σιωπή μας κρύβει μέσα της την οργή http://www.terminal119.gr/show.php?id=522<br /></p></div>Anonymousnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-67136590592764124252011-01-12T01:53:00.001+00:002011-01-12T01:53:15.255+00:00Έντιμος Αντισημιτισμός<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Το ποστ αυτό είναι ένα κολλάζ, χωρίς σχεδόν καθόλου πρωτότυπο κείμενο, που θέλει να δείξει γιατί η πραγματικότητα μας φαίνεται σαν διήγημα του Κωστάκη Ανάν. Καλή διασκέδαση.<br/><br/><blockquote>Όλους τους αγαπάμε—και τους Εβραίους τους αγαπάμε<br/></blockquote>Άνθιμος, Μητροπολίτης της ελληνορθόδοξης Θεσσαλονίκης, Κήρυγμα την Κυριακή 09/01/2011<br/><br/>Ο οποίος άγιος άνθρωπος θα μπορούσε να παραστεί στην παρακάτω εκδήλωση, όχι;<br/><br/><blockquote>Ένας διεθνούς φήμης «έντιμος διανοούμενος», όπως τον αποκαλεί ο Νόαμ Τσόμσκι, φτάνει στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα. Ο αμερικανοεβραίος αντισιωνιστής διανοητής και συγγραφέας <strong>Norman Finkelstein</strong> θα παραβρεθεί σε εκδήλωση για την κατοχή και την αντίσταση στην Παλαιστίνη, καλεσμένος της Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και του Συλλόγου Al-Awda*. O κ. Finkelstein μίλησε στο tvxs.gr για τις προοπτικές ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, τα ισραηλινά σχέδια, αλλά και τη στάση της ελληνικής διπλωματίας.<br/></blockquote><br/><em>*Η εκδήλωση στην οποία θα παραβρεθεί ο Norman Finkelstein έχει τίτλο «62 Χρόνια Κατοχή-62 Χρόνια Αντίσταση». Θα διεξαχθεί το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011 στο Πολυτεχνείο (Πατησίων, αμφιθ. ΜΑΧ) στις 18.00.<br/>http://tvxs.gr/node/75088<br/></em><br/>Εμείς δεν θα πάρουμε. Δεν θα πάμε να παριστάνουμε ότι ο φράχτης του Έβρου είναι λιγότερο φράχτης απ'το τείχος της παλαιστίνης. Δεν θα πάμε να παριστάνουμε ότι ένας Άραβας είναι λιγότερο πεθαμένος στον πάτο του Αιγαίου απ'ό,τι στην παλαιστίνη. Δεν θα πάμε να υποστηρίξουμε ένα εθνικ(ιστικ)ό κράτος για τους Άραβες της παλαιστίνης και να κουνήσουμε τις σημαιούλες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Και με τίποτα, με τίποτα όμως, δεν θα ανεχθούμε τον "έντιμο αντισημιτισμό" του Finkelstein. Ορίστε γιατί.<br/><br/>Αποσπάσματα από το "Norman Finkelstein: οι καλοί Ευρωπαίοι τον χρειάζονται. Πως χτίζουν οι αντισημίτες τη βιομηχανία του Ολοκαυτώματος", Τέρμιναλ 119, Τεύχος 2ο:<br/><blockquote>Ο Φίνκελσταϊν είναι για αυτούς τους «καλούς ευρωπαίους» ένας «καλός εβραίος». Τα βιβλία του αποτελούν το άλλοθι του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού, ακροδεξιού ή ακροαριστερού. Εμείς δε θα θέλαμε να ασχοληθούμε με τον ίδιο τον Φίνκελσταϊν σε ένα τέτοιο κείμενο. Κάποιοι τον ονόμασαν ήρωα, κάποιοι self-hater, κάποιοι αντισημίτη, κάποιοι κάπως αλλιώς. Δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε τον Φίνκελσταϊν. Θα θέλαμε, όμως, να επεξεργαστούμε κάποια από τα επιχειρήματά του που συμμερίζεται πλήρως η εγχώρια αριστερά για να εκδηλώσει τους εξοντωτικούς σκοπούς της. Κι έχουμε πολλούς λόγους να το κάνουμε αυτό.<br/><br/>Διαφωνούμε ισχυρά με τους ισχυρισμούς του Φίνκελσταϊν, πχ πως οι αποζημιώσεις για τα θύματα του Ολοκαυτώματος «<i>δεν είναι απόπειρες απόδοσης δικαιοσύνης για τους επιζώντες αλλά κυνικές προσπάθειες των πανίσχυρων εβραϊκών ομάδων που θέλουν να κρατήσουν το Ισραήλ μακριά από την κριτική για τη λεγόμενη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από μέρους του</i>» [3]. Αυτά είναι κάποια από τα λεγόμενά του στη «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος», το βασικό του βιβλίο. Το 2005 ο συγγραφέας εξέδωσε ένα νέο βιβλίο, το «Beyond Chutzpah: On the Misuse of Anti-Semitism and the Abuse of History» [4]. Φανταζόμαστε πως κάποιος καλοθελητής θα βρεθεί να το μεταφράσει και αυτό. Και σε αυτό το έργο ο Φίνκελσταϊν παρουσιάζει την ιδέα πως «<i>οι προσπάθειες των εβραϊκών οργανώσεων και άλλων ομάδων να αντισταθούν στον αντισημιτισμό στον κόσμο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια να «εκμεταλλευτούν» ή να «κατασκευάσουν» ισχυρισμούς περί μιας εβραϊκής οδύνης έτσι ώστε να «αποφύγουν την κριτική εναντίον του Ισραήλ» για τη «ρατσιστική» και ομοιάζουσα με των «Ναζί» μεταχείριση των Παλαιστινίων από μέρους του καθώς και για την άνευ προηγουμένου παραβίαση του διεθνούς δικαίου</i>». Προσθέτει, δε, ότι «<i>το τρέχον μίσος εναντίον των εβραίων συμβαδίζει με τη βάναυση καταπίεση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ</i>». Γνωρίζουμε αρκετούς στην Ελλάδα που θα «ψήνονταν» με τέτοιους διατυπώσεις.<br/></blockquote><br/>[3] Norman Finkelstein: An Obsessive Anti-Zionist Shows his Stripes By Abraham H. Foxman, National Director of the Anti-Defamation League October 31, 2005.<br/>[4] University of California Press, 2005<br/><br/><blockquote>Ο Postone αποδίδει αυτή τη μοναδικότητα της καταστροφής στο ότι «<i>Το Ολοκαύτωμα χαρακτηρίστηκε από τον προγραμματικό και ολοκληρωτικό του χαρακτήρα: η εξαφάνιση των εβραίων θα έπρεπε να είναι ολική. Όλοι οι εβραίοι – και τα παιδιά τους – θα σκοτώνονταν. Επιπλέον, η εξολόθρευση των εβραίων σημαδεύτηκε από την προφανή έλλειψη λειτουργικότητάς της. Φαίνεται ότι δεν αποτελούσε μέσο για έναν άλλο σκοπό. Οι εβραίοι δε δολοφονούνταν, για παράδειγμα, για στρατιωτικούς λόγους ή λόγους ασφάλειας ούτε και συνεπεία δημογραφικών-οικονομικών σχεδιασμών. Ούτε και η στρατηγική των Ναζί απέναντι στους εβραίους ήταν παρόμοια με αυτή των μαζικών δολοφονιών των Ρώσων και των Πολωνών, οι οποίες στόχευσαν στο να εξαφανίσουν αυτά τα μέλη του πληθυσμού γύρω από τον οποίο θα μπορούσε αργότερα να συγκροτηθεί αντίσταση, ώστε να εκμεταλλευτούν αργότερα τους υπόλοιπους ως είλωτες. Στην πραγματικότητα, οι εβραίοι δε δολοφονήθηκαν για κάποιο «εξωγενή» σκοπό. Η εξολόθρευσή τους όχι μόνον είχε κριθεί να είναι ολικού χαρακτήρα, αλλά αποτελούσε και αυτοσκοπό – εξολόθρευση για χάρη της εξολόθρευσης – ένας σκοπός που απαιτούσε την απόλυτη προτεραιότητα</i>» [7].<br/></blockquote><br/>[7] Οι ιστορικοί και το Ολοκαύτωμα, Postone (Ισνάφι), σελ.17<br/><br/><blockquote>Έτσι, στη διερώτηση της Ρίκας Μπενβενίστε για το αν είναι δηλωτικό το γεγονός ότι η ελληνόγλωσση βιβλιογραφία (για το Ολοκαύτωμα) παραμένει απίστευτα φτωχή ενώ το ζήτημα της διαχείρισης της μνήμης «<i>απολαμβάνει εκδοτικά τη μετάφραση μιας από τις πιο χοντροκομμένες εκδοχές</i>» [10], εννοώντας βεβαίως το βιβλίο του Φίνκελσταϊν, θα απαντούσαμε ξεκάθαρα πως είναι οι ανάγκες του ελληνικού εθνικισμού, αριστερού ή δεξιού, που απαιτούν μια τέτοια ελληνόγλωσση βιβλιογραφία.<br/></blockquote><br/>[10] Ρίκα Μπενβενίστε, επίμετρο στο «Άουσβιτς, 60 χρόνια μετά» της Annette Wieviorka.<br/><br/><blockquote>Για μας, η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος δεν πρέπει να καταλήξει σε έναν ανταγωνισμό ποσοτήτων της συμφοράς. Σε αυτή, δυστυχώς, τη συνθήκη οδηγούν οι αντισημιτικές προεκτάσεις των χρήσεων του λόγου περί «βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος». Είναι ενδεικτικό αυτό από την ανάγκη που έχει το ελληνικό κοινό να αμφισβητήσει το Ολοκαύτωμα, καταναλώνοντας αυτά τα προϊόντα. Και είναι ενδεικτικό και από την αντίστροφη. Κανένας Έλληνας δεν τόλμησε να αμφισβητήσει την αρμένικη γενοκτονία, καθώς αυτό βόλευε πάντα και την καλλιέργεια των εγχώριων αντι-τουρκικών αισθημάτων. Κανείς δεν έβγαλε βιβλίο για να μας ρωτήσει γιατί πχ η Ανζέλ Κουρτιάν χρειάστηκε να γράψει τις μνήμες της από τη γενοκτονία των Αρμενίων 30 και 60 χρόνια μετά την καταστροφή εκείνη [15]. Και, φυσικά, κάτι τέτοιο θα ήταν γελοίο. Μιας και, όπως είπαμε, για τέτοια βιωματικά και ιστορικά γραπτά που αναφέρονται σε τραυματικές εμπειρίες (και κυρίως αυτά), στα οποία εμπλέκονται ψυχικές διαδικασίες απώθησης και άρνησης, δεν πρέπει να τίθενται ημερομηνίες υποβολής και ούτε βέβαια, με αυτό τον τρόπο, τα ίδια τα θύματα να κατηγορούνται για τη θυματοποίησή τους.<br/></blockquote><blockquote>Η συζήτηση έχει μόνο μια βάση, τη μελέτη ακριβώς του «εγκλήματος των εγκλημάτων»:<br/>Όπως εύστοχα έχει ειπωθεί...<br/>“<i>μάθετε αυτό που συνέβη, μην ξεχνάτε και, ταυτόχρονα, δεν θα μάθετε ποτέ</i>”...<br/></blockquote><br/>[15] Τα «Τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν», παρεπιμπτόντως, γράφτηκαν από το 1948 ως το 1978 και αναφέρονται στη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915.</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-9552891773718821982010-12-04T03:33:00.001+00:002010-12-04T03:33:06.654+00:00Λαϊκισμός και Ετερονομία ίσον Τρομοκρατία<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><br/>Ο τίτλος φυσικά είναι σχηματικός, και δεν αποτελεί μια παντοτινά ισχύουσα εξίσωση. Μερικές φορές, ωστόσο, η συνθήκη της ανωτέρω εξίσωσης ισχύει και μάλιστα πραγματώνεται ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα.<br/><br/>Μια τέτοια περίπτωση αφορά τον αντι-αμερικανισμό που συνόδευσε τη διαρροή των απόρρητων διπλωματικών εγγράφων [1]. Μέχρι να δημοσιευτούν έγγραφα σχετικά με την Κύπρο και την ελλάδα, το θέμα είχε ίσως και πλάκα, του τύπου "πώς λέγεται ο Γαλάτης δημοσιοποιητής εγγράφων: Γουικιλίξ" κλπ. Αμέσως μετά, άρχισε η συνομωσιολογία, δηλαδή η παράνοια.<br/><br/><b>ετερονομία</b><br/>Πολλά blogs και ΜΜΕ διάβασαν τα εν λόγω έγγραφα και ανακάλυψαν μια ντεμέκ κρυφή συμφωνία των Υπερ-Δυνάμεων, ότι το μέλλον μας είναι προαποφασισμένο από σκοτεινά κέντρα αποφάσεων και ούτω καθ'εξής. <i>Ότι δηλαδή δεν καθορίζουμε εμείς τη μοίρα μας, αλλά μας έρχεται ουρανοκατέβατη</i>. Μια ψύχραιμη ανάγνωση βέβαια, αποκαλύπτει ακριβώς το αντίθετο: αγχωμένους διπλωμάτες που δεν ξέρουν τι θα γίνει και κρέμονται απ'τα χείλη ο ένας του άλλου για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ηγεσιών τους.<br/><br/>Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του γνωστού πλέον και στην ελλάδα Dominique Strauss-Kahn, ο οποίος στο 06PARIS3360 προεξοφλεί τη νίκη του κόμματός του στις εκλογές. Θα προτιμούσε να είχε φάει μεγάλη μπουκιά, γιατί στην πραγματικότητα οι Γάλλοι ψήφισαν τον Sarkozy. Σε άλλο έγγραφο αναφέρεται ότι ο τελευταίος έβαλε τον πρώην αντίπαλό του επικεφαλής του ΔΝΤ για να τον ξεφορτωθεί. Άρα στο επίπεδο ηγεσιών τα πράγματα δεν είναι, προφανώς, προκαθορισμένα.<br/><br/>Στο 08ANKARA691 που αφορά την Τουρκία [2], φαίνεται ότι ούτε στο επίπεδο βάσης, δηλαδή των πολιτών, υπάρχει κάποια προαποφασισμένη ατζέντα: "οι Τούρκοι πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους αν θα εκδημοκρατίσουν τη χώρα τους" λέει το έγγραφο. Εμείς θα λέγαμε "εκδημοκρατίσουν" (εντός εισαγωγικών), αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Φυσικά αυτή η—έστω περιορισμένη—ελευθερία υπάρχει για κάποιον σκοπό, επειδή συμφέρει εκατέρωθεν, και όχι από πονοψυχία. Το διά ταύτα είναι όμως ότι αυτή η ελευθερία υπάρχει.<br/><br/>Αντιθέτως, δεν υπάρχει <i>καμμία συνομωσία</i>.<br/><br/><b>λαϊκισμός</b><br/>Σε άλλα έγγραφα, μεταφέρονται αυτούσιες δηλώσεις άλλων, χωρίς σχόλια και απόψεις, όπως στο 10ANKARA302 (Turkish MFA Undersecretary Sinirlioglu). Εκεί δεν βλέπουμε και τίποτα φοβερό, τίποτα περισσότερο από ό,τι θα βλέπαμε σε μια συνέντευξη, π.χ. σε μια εφημερίδα. Είναι γελοίο τέτοια κείμενα να παρουσιάζονται σαν "αποκλειστικότητες" και να "αποκαλύπτονται" απόψεις που είναι πασίγνωστες σε όποια διαβάζει τα διεθνή στις εφημερίδες. Είναι ψεύδος και λαϊκισμός.<br/><br/>Λαϊκισμός είναι και η εκμετάλλευση του 04BRUSSELS1868 όπου αναφέρεται ότι ο Τάσσος ήταν δικηγόρος του Milosevic και είχε σχέση με μεταφορά χρημάτων από την τότε εμπόλεμη Γιουγκοσλαβία. Αυτή η αναφορά έκανε πολλούς να μιλούν για "εξύβριση του Κυπρίου ηγέτη". Όταν ελλαδίτης δημοσιογράφος ρωτούσε κάποτε τον Τάσσο πώς βρέθηκαν γιουγκοσλαβικά λεφτά στον λογαριασμό της δικηγορικής του εταιρείας, η απάντηση ήταν "πως δεν θυμόταν ακριβώς τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο γιατί είχε πολλά κομματικά καθήκοντα". Αλλά τότε δεν πείραζε, γιατί ο δημοσιογράφος ήταν ελλαδίτης, άρα "δικός μας", ενώ να αναρωτάται το ίδιο πράγμα ένας ευρωπαίος αξιωματούχος είναι "προπαγάνδα των κέντρων εξουσίας". Στο τέλος της ημέρας, τα ριάλια εμείναν τζιαμαί να τα σσιαίρεται η εταιρεία του Παπαδόπουλου. Οξά όι;<br/><br/><b>τρομοκρατία</b><br/>Τρομοκρατία, ως γνωστόν, είναι η επικράτηση μέσω του τρόμου, και όχι οι στρακαστρούκες. Τρόμο στους πολλούς για να επικρατήσουν μπορούν να ασκήσουν τα ΜΜΕ, όπως δημοσιογράφοι και εκπομπές λαϊκής κουλτούρας. Συγκεκριμένα, η παρούσα περίπτωση ανάμειξης ετερονομίας και αντι-αμερικανικού λαϊκισμού αφορά τον Μ. Ιγναντίου και τον Λ. Λαζόπουλο.<br/><br/>Ο Λαζόπουλος υιοθέτησε και προχώρησε περαιτέρω συλλογισμούς του Ιγναντίου για να φτάσει στο εξής συμπέρασμα:<br/><blockquote><i>Οι αμερικανοί—σύμφωνα με τα έγγραφα—είχαν προαποφασίσει να κυβερνήσει ο Γιωργάκης Παπανδρέου επειδή τους έκανε τα χατίρια με το σχέδιο Ανάν, άρα θα τους κάνει τα χατίρια με το Μακεδονικό και με το Αιγαίο.</i> (Αλ Τσαντίρι Νιούζ, 01/12/2010) [3]<br/></blockquote>Φυσικά, αυτός ο ισχυρισμός είναι προπαγάνδα του Ιγναντίου. Η φωνή από τις ΗΠΑ του Mega Channel ελλάδας και Κύπρου είπε ότι τα έγγραφα λένε ότι "<i>η</i> νέα κυβέρνηση θα έχει πιο ισχυρή θέση στο Μακεδονικό". Τα έγγραφα άλλα λένε όμως. Τι λένε;<br/><blockquote><i>"Μια</i> νέα κυβέρνηση θα είναι ισχυρότερη και θα επιτρέψει μεγαλύτερη ευελιξία για πρόοδο στη λύση της ελληνο-μακεδονικής διαφωνίας για το όνομα. <i>Είτε</i> μια ισχυρότερη κυβέρνηση ΝΔ <i>είτε</i> κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα είναι ισχυρότερος και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις" (υπογράμμιση δική μας) 09PARIS1254 [4]<br/></blockquote>Άρα το 09PARIS1254 δεν λέει ότι έχει προαποφασιστεί ποιος θα κυβερνήσει, αλλά ότι όποιος και να διαδεχόταν την παραπέουσα κυβέρνηση Καραμανλή θα ήταν πιο ικανός συνομιλητής στις διαπραγματεύσεις.<br/><br/>Όσον αφορά το Αιγαίο, θεωρείται καθαρά διμερές θέμα από τους διπλωμάτες, όπως φαίνεται στο 10ANKARA87 [5]. Στο ίδιο έγγραφο λέγεται ότι η τουρκική πολιτική "μηδενικών προβλημάτων" εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, άρα τα "χατίρια" που υποννοεί ο Ιγναντίου και ο Λαζόπουλος δεν υπάρχουν.<br/><br/>Και ενώ από ό,τι φαίνεται οι υδρογονάνθρακες του Αιγαίου είναι ένα άγνωστο και άλυτο, προς το παρόν, παζλ, ορισμένοι βγαίνουν και τρομάζουν τον κόσμο ότι όλα έχουν προαποφασιστεί εις βάρος του και πρέπει να φοβάται.<br/><br/><b>επανάληψη μήτηρ μαθήσεως</b><br/>Μήπως είμαστε υπερβολικές; Μήπως απλά ο Ιγναντίου παρεξήγησε το κείμενο, δεν κατάλαβε τα αγγλικά; Σίγουρα όχι, μια που ο Ιγναντίου επανειλημμένως προπαγανδίζει τον "πατριωτικό" αντι-αμερικανισμό του μέσω Washington. Πάντα βγαίνει <i>ο ίδιος</i> για να μεταφέρει δηλώσεις <i>άλλων</i>, ακόμα κι αν υπάρχουν σχετικά video.<br/><br/>Το 2004 στήθηκε ολόκληρος μηχανισμός προπαγάνδας που κατηγορούσε για χρηματισμό από τις ΗΠΑ διάφορους Κυπραίους, δήθεν για να στηρίξουν την "προδοτική" επανένωση της Κύπρου μέσω του σχεδίου Ανάν. Η "αποκάλυψη" του Ιγναντίου βασιζόταν σε δήθεν "μυστικό έγγραφο". Το έγγραφο αυτό ήταν μια έκθεση που υπήρχε... online (!) και περιέγραφε τα κονδύλια που δόθηκαν για όλη τη διαδικασία του δημοψηφίσματος, και συμμετείχαν <i>και οι δύο πλευρές</i>, του 'ναι' και του 'όχι'. Επίσης, υπήρχε μια λίστα με τους και καλά παραλήπτες των μυστικών χρημάτων, η οποία τελικά ήταν μια λίστα με άτομα που είχαν συμπληρώσει ερωτηματολόγια σχετικά με τη διαδικασία. Και πάλι, οι ερωτηθέντες ανήκαν <i>και στα δύο</i> στρατόπεδα, του 'ναι' και του 'όχι'. Αυτοί ήταν οι "προδότες" που προπάθησε να μας πουλήσει—και εν μέρει πούλησε—ο Ιγναντίου, και στην προπαγάνδα του βασίστηκε η εκστρατεία του 'όχι' σε μεγάλο βαθμό [6].<br/><br/>Δείτε στο link του [6] οπωσδήποτε το ντοκιμαντέρ του Δρουσιώτη, ή κατεβάστε το κείμενο αν έχετε αργή σύνδεση.<br/><br/>Εξάλλου, στο 06PARIS7755 [7] και στο 10ANKARA87 [5] υποστηρίζεται ότι η ευθύνη για την πορεία του Κυπριακού—τουλάχιστον όσον αφορά το σχέδιο Ανάν—είναι στην Κύπρο και στην ΕΕ. Το σχέδιο Ανάν αναφέρεται ως σχέδιο του ΟΗΕ και δεν υπάρχει νύξη για παρεμβάσεις.<br/><br/><b>ξένος δάχτυλος;</b><br/>Βλέπουμε λοιπόν, ότι η ετερονομία είναι βαθειά ριζωμένη ως αντίληψη και ως εργαλείο προπαγάνδας. Πρέπει να φταίει πάντα ο Άλλος, το παν είναι να βγούμε "εμείς" καθαροί. Πρέπει παντού να υπάρχει ξένος δάχτυλος, γιατί ποτέ δεν βολεύει να φταίμε εμείς.<br/><br/>Τελευταίο αφήσαμε το 10ANKARA150 [8], το οποίο μας λέει ότι το 2003 κάποιοι Τούρκοι στρατιωτικοί ετοίμαζαν πραξικόπημα: θα ξεκινούσε προβοκάτσια και κρίση με την ελλάδα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία. Το σχέδιο αποκάλυψε η εφημερίδα Taraf.<br/><br/>Δηλαδή, κάτι το οποίο μπορεί να φαινόταν στην ελλάδα ως ξένος δάχτυλος και προκαθορισμένο σχέδιο, ήταν ένα σχέδιο για εσωτερική κατανάλωση της Τουρκίας.<br/><br/>Με τις διαρροές των εγγράφων έχουμε ακόμα μια ευκαιρία να καταλάβουμε ότι ο Άλλος δεν ευθύνεται για τη ζωή μας και ούτε φταίει για τα δεινά μας. <b>Μπορούμε</b> να οργανώσουμε τη συλλογική μας ζωή εμείς οι ίδιοι, δεν είμαστε έρμαια στα χέρια άλλων. Αρκεί να <b>θέλουμε</b> (και να προσέχουμε τι κάνουμε στην πορεία).<br/><br/><br/><br/>[1] <a href='http://www.guardian.co.uk/world/the-us-embassy-cables' target='_blank'>http://www.guardian.co.uk/world/the-us-embassy-cables</a><br/>Ίσως και στο http://213.251.145.96/index.html αν και απ' ό,τι φαίνεται και αυτή η διεύθυνση θα κοπεί.<br/><br/>[2] Διαβάστε τα πρωτότυπα ιδίοις όμμασι:<br/><b>08ANKARA691</b><br/>We should not stifle, through our intervention, what should fundamentally be a debate by Turks about the future of their country that is essential if its democratic institutions are to mature.<br/><br/>[3] Alpha TV (BETA) - Αλ Τσαντίρι Νιούζ 01/12/10 (Μέρος Α) http://t.co/na3HndD<br/><br/>[4]<b> 09PARIS1254</b><br/>5. (C) Levitte expressed optimism that a new Greek government would be "more solid" and allow greater flexibility for progress in the Greek-Macedonian name dispute. A/S Gordon agreed that either a more solid Conservative government or a Socialist government would be a stronger, more flexible partner in the negotiations. He expressed hope that if the international community could convince Macedonia to abandon the idea of a referendum and get Greece to abandon the necessity of changing passports, then progress could be made.<br/><br/>[5]<b> 10ANKARA87</b><br/>The list of Turkish initiatives under the AKP is impressive: accepting the Annan Plan in 2004 to resolve Cyprus, continuing the 1999 rapprochement with Greece [...]<br/>Cyprus is still split (albeit the fault, at least in terms of the Annan plan, lies more with the Greek Cypriots and the EU); tensions with Greece in the Aegean continue [...]<br/>Its "zero conflicts" initiatives, which have moved Turkey forward on more of the key bilateral spats -- Cyprus, Greece, Kurds, Northern Iraq, Armenia -- than we have seen with any other Turkish government, also support U.S. interests.<br/><br/>[6] Μακαριος Δρουσιώτης, The case of the «Ambient Atmosphere» / Η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» <a href='http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=980&-V=perireousa' target='_blank'>http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=980&-V=perireousa</a><br/><br/>[7]<b> 06PARIS7755</b><br/>Turkey-EU <br/>--------- <br/>12. (C) During a discussion cut short by a summons from President Chirac, Fried asked MGM how France planned <br/>to avoid a Turkey-EU train wreck. MGM said France supported Turkey, but Turkey needed to play by EU rules and fulfill its commitments. It was not the EU’s fault that the UN Cyprus plan had not been approved by referendum, but this could not be used as an excuse for not implementing the Ankara Protocol.<br/><br/>[8]<b> 10ANKARA150</b><br/>"BALYOZ" (SLEDGEHAMMER) (ref a) <br/>------------------------------- <br/>14. (SBU) "Sledgehammer," the latest alleged plot, was allegedly drafted in 2003 by the Turkish First Army, under its then-commander Gen. Cetin Dogan. The plan, which has been denied by both the military and retired General Dogan, involved false-flag bombing of mosques and efforts to provoke a military crisis with Greece in order to create the conditions for a military intervention. The plan, as revealed by "Taraf" on January 20 -- a day before the Constitutional Court's decision overturning the law allowing civilian jurisdiction over certain offenses committed by the military -- allegedly included lists of names of politicians and journalists to be arrested, as well as names of politicians who would serve in a new government after the removal of the AKP.</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-45052972328283794462010-10-15T01:45:00.004+01:002010-10-15T02:33:41.787+01:00Ακρόπολη, 14/10/2010<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TLevF6WQuII/AAAAAAAAADc/VSIM0KCKy1E/s1600/800px-Acropolis4.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TLevF6WQuII/AAAAAAAAADc/VSIM0KCKy1E/s400/800px-Acropolis4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5528079583717406850" border="0" /></a><br />Είναι εύκολο κάποιος να οργιστεί με αυτά που λέγονται και γίνονται. Το δύσκολο είναι να αποφασίσει κανείς με τι να οργιστεί περισσότερο. "Δεν είναι δυνατόν 30 άτομα να κρατάνε την Ακρόπολη κλειστή", λέγεται.<br /><br />Μόνο που αυτό λέγεται για τους ανθρώπους που τόσα χρόνια κρατάνε την Ακρόπολη <span style="font-style: italic;">ανοιχτή</span>.<br /><br />Ίσως ήρθε η ώρα οι όποιες κινήσεις επανοικειοποίησης του δημοσίου χώρου να συμπεριλάβουν τους αρχαιολογικούς χώρους στους στόχους τους.<br /><br />Μήπως και η επανοικειοποίηση φέρει την καταστροφή του κόμπλεξ της "εικόνας στο εξωτερικό"–την απεργία περίμενε το εξωτερικό για να βάλει την ελλάδα σε shit-list; Οι βιασμοί τουριστριών στα νησιά-παραδείσους τι εικόνα δίνουν; Ο αποκλεισμός των Ρομά; Οι μαζικοί τάφοι προσφύγων στον Έβρο; Οι εκατόμβες πνιγμένων προσφύγων στο Αιγαίο; Οι εμπρησμοί των Συναγωγών; Η αδιαφορία των ελλήνων για τα παραπάνω, τι εικόνα δίνει;<br /><br />Μήπως και η επανοικειοποίηση βοηθήσει στην καταπολέμηση του αφηνιασμένου–και ολοένα αυξανόμενου–ελληνικού εθνικισμού. Μήπως και απομυθοποιηθεί η Ιστορία και γίνει αντιληπτή ως κοινωνική διαχρονική δημιουργία, ως αφετηρία σκέψης για το σήμερα και όχι ως εικόνισμα για προσκύνημα.<br /><br />Μήπως η επανοικειοποίηση μετατρέψει τους αρχαιολογικούς χώρους από κοινούς σε <span style="font-style: italic;">δημόσιους</span>. Όχι χώρους για το κοινό, αλλά για τον δήμο. Χώρους ζύμωσης ιδεών, ανταλλαγής απόψεων, προετοιμασίας λήψης αποφάσεων. Αποφάσεων εναντίων οποιασδήποτε μορφής διάκρισης, οποιασδήποτε ετερονομίας.<br /><br />Να γίνει η Ακρόπολη πάρκο. Από Ακρόπολη της Αθήνας, να γίνει ακρόπολη της Αθήνας.Anonymousnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-89347540419995123542010-08-09T18:47:00.002+01:002010-08-09T18:59:09.065+01:00Για την πυρκαγιά στο Μαραθόκαμπο Σάμου, 02/08/2010<span style="font-style: italic;">Αναδημοσίευση γράμματος του εθελοντή πυροσβέστη Ν.Β. από τη Σάμο:</span><br /><br />Για άλλη μια φορά η κρατική μηχανή απέδειξε ότι είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει μια πυρκαγιά. Στο μόνο που συνδράμει είναι στο να εκδηλωθεί, να εξαπλωθεί, και να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά της. Όταν λέω ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει μια πυρκαγιά, εννοώ, ότι τα οχήματα της ΠΥ που έφτασαν στο συμβάν, όχι μόνο δεν επιχείρησαν, αλλά εμπόδισαν και την υποστήριξη νερού που έφτανε από εθελοντικά οχήματα σε άλλα εθελοντικά οχήματα, τα οποιά όταν επιχειρούσαν, εγκλοβίστηκαν στη φωτιά. Κατά την εξέλιξη του συμβάντος η ΠΥ δεν επιχείρησε πουθενά. Ή τουλάχιστον σε σημείο όπου θα μπορούσε να αποφευχθεί η εξάπλωσή της. Έκαναν «το χρέος» τους αφήνοντας 3 μεγάλα πυροσβεστικά οχήματα σε ξενοδοχειακή μονάδα απ’ όπου δε πέρασε η φωτιά, και σε υπό κατασκευή κτίρια μεγαλοεπιχειρηματία της περιοχής. Ενώ έλεγαν στον υπόλοιπο κόσμο να κρατάνε κουβάδες με νερό για να προστατεύσουν τα σπίτια τους.<br /><br />Το πρώτο εθελοντικό πυροσβεστικό όχημα έφτασε στο συμβάν γύρω στις 14.30, ενώ επέστρεψε από άλλο σημείο του νησιού όπου είχε κληθεί να σβήσει φωτιά που δεν υπήρχε. (;) Όμως υπάρχει μαρτυρία ότι στις 12 το μεσημέρι υπήρχε φωτιά στο βουνό. Και ήταν εκεί περιπολικό της αστυνομίας. Ο φερόμενος εμπρηστής είναι πατέρας αστυνομικού οργάνου. Πώς γίνεται ενώ εκείνος γνώριζε για τη φωτιά, αφού ήταν στην περιοχή, να καθυστερήσει η ενημέρωση των αρμόδιων; Ο καθένας ας βάλει τη φαντασία του να δουλέψει.<br /><br />Όταν λέω ότι εξαπλώθηκε το συμβάν, εννοώ, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είχε κάνει τις απαιτούμενες εργασίες για να υπάρξει κατάσβεση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να εγκλοβιστούν πυροσβέστες στη φωτιά, οι οποίοι για να σωθούν εγκατέλειπαν τις εγκαταστάσεις πυρόσβεσης οι οποίες καίγονταν.<br /><br />Επίσης, η αστυνομία εμπόδισε κόσμο που θα έφερνε τροφοδοσία στους εξαντλημένους εθελοντές πυροσβέστες. (Οι κανονικοί πυροσβέστες είχαν τροφοδοσία). Πετρέλαιο για τον ανεφοδιασμό των αυτοκινήτων είχαμε μετά από προσωπική μου παρέμβαση στο βενζινοπώλη, με κίνδυνο τα έξοδα να τα πληρώσω από την τσέπη μου ή από το ταμείο των εθελοντών.<br /><br />Και όταν λέω ότι κατέστρεψε τα πάντα, εννοώ, ότι ό,τι συνέβη σε αυτή την πυρκαγιά είναι η στείρα επανάληψη αυτών που συνέβησαν και στις προηγούμενες. Έτσι γεννιέται η «ελπίδα» ότι θα είναι και στις επόμενες. Και λέω ελπίδα, εννοώντας ότι είναι καλύτερο να πεθάνεις στην προσπάθεια να σώσεις από μια φωτιά τον τόπο όπου φύτρωσες και αγαπάς, παρα να ζεις με το φόβο ότι ένα όργανο της τάξης σαν το παραπάνω μπορεί να σου δώσει κλήση γιατί ξέχασες να βάλεις τη ζώνη ενώ οδηγούσες, ή γιατί ήπιες ένα ποτηράκι παραπάνω. Είναι άσχημο να ζεις με το φόβο του κρατικού ελέγχου, από την τροχαία μέχρι τη ΣΔΟΕ, και μάλιστα ενώ τέτοιοι μηχανισμοί μόνο προβλήματα δημιουργούν, και επανδρώνονται με όργανα σαν τον παραπάνω.<br /><br />Είναι άσχημο να ζεις όταν ξέρεις ότι για τη πρόληψη πυρκαγιών θα καταγράφονται με κάμερες κινήσεις πολιτών στις παραλίες το βράδυ. Ή όταν η ΕΥΠ θα παρακολουθεί αντιεξουσιαστές ως πιθανούς εμπρηστές. Αφήνοντας στο απυρόβλητο τα αφεντικά τους, που είναι εμπνευστές όλου αυτού του μηχανισμού πολιτικής προστασίας, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί εμπρηστές. Όσο για τη δικαιοσύνη, οι υπεύθυνοι είναι ελεύθεροι. Οι υπόλοιποι στα γραφεία τους περιμένουν πότε θα «ξαναδράσουν». Οι εθελοντές μαζεύουν τα κομμάτια απ’τα αυτοκίνητά τους, τα κομμάτια της ψυχής τους που αφήσανε στον καμμένο τόπο και συνεχίζουν να δουλεύουν για να βγάλουν λεφτά για να πληρώσουν κι άλλους φόρους.<br /><br />Ν.Β. εθελοντής πυροσβέστηςAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-38297110555700386882010-08-07T02:42:00.003+01:002010-08-07T02:50:20.229+01:00όχι άλλο κάρβουνο!<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">Όχι, δεν το ρίξαμε στον παλιό κινηματογράφο. Ούτε ακούμε ρεμπέτικα τύπου "καίγομαι καίγομαι". Βλέπουμε πραγματικές φωτιές και πραγματικά κάρβουνα. Ειδικά στη Σάμο.<br /><br />Για τις φωτιές έχουμε ξαναμιλήσει. Και αυτό που λέγαμε, ότι:<br /><blockquote><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">"είμαστε τρία μέτρα από τη φωτιά ύψους πέντε μέτρων με μια τσάπα στο χέρι, ενώ στο καφενείο έβαζαν στοιχήματα αν θα φτάσει η φωτιά στα σπίτια",</span> [1]<br /></blockquote>δεν είναι σχήμα λόγου, είναι πραγματικότατη κυριολεξία. Θα ήταν αναίτιο να επαναναφερθούμε στον ρόλο που παίζει το φαντασιακό της ανάπτυξης σε αυτή την κατάντια, ειδικά όταν ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως εξωφυσικός παράγοντας (εκτός της φύσης/περιβάλλοντος).<br /><br /><img src="http://4.bp.blogspot.com/_9Foh3umLa-c/TFpbdX5eUGI/AAAAAAAAD1s/w2Pzc6mt3EI/s1600/purkagia4.jpg" style="max-width: 800px; width: 500px; height: 333px;" /><br /><br />Αλλά εκτός από το <i>πανέμορφο</i> φαράγγι του Κακοπέρατου (και άλλα καταπράσινα μέρη), μας κάηκε και το μυαλό πάλι. Αιτία είναι η έρευνα «Εγκληματικότητα των Εμπρησμών- Σάμος αγροτοδασικές πυρκαγιές 2000-2010», που συνέταξε ο υποστράτηγος ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος και νομικός Ανδριανός Γκουρμπάτσης.<br /><blockquote>"οι καταστροφές στο νησί είναι τεράστιες, είναι το πλέον πυρόπληκτο της χώρας. Οπως και στην πρόσφατη μεγάλη φωτιά, οι εμπρηστές φαίνεται δυστυχώς πως ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους..." [2]<br /></blockquote>Αφού σημειώνει ότι η Σάμος έχει τη μεγαλύτερη έκταση καμμένων εκτάσεων από όλα τα υπόλοιπα νησιά, σημειώνει ότι έχει και τους πιο καμμένους κατοίκους (σε πείσμα όλων όσων σας είπαν για την, κατά τ' άλλα συμπαθέστατη, σαμιώτισσα-σαμιώτισσα κλπ):<br /><blockquote>"Τα στοιχεία δείχνουν πως η Σάμος έχει πολλούς εμπρηστές όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν και υπότροποι. Δυστυχώς, πρόκειται για έλληνες πυρομανείς αφού ντόπιοι έχουν συλληφθεί και στο παρελθόν ως υπεύθυνοι για την πρόκληση πυρκαγιών.[...] Παρά τα όσα κατά καιρούς ακούγονται, τουλάχιστον στη διάρκεια της δικής μου θητείας δεν διαπιστώθηκε εμπλοκή οποιουδήποτε τούρκου ή άλλου αλλοδαπού σε υποθέσεις εμπρησμών στο νησί."<br /></blockquote>Κρίμα δεν είναι; <i>Δυστυχώς, οι εμπρηστές είναι έλληνες και όχι τούρκοι</i>. Γιατί, αυτό μας μάρανε! Ότι είναι από τους δικοί μας, και όχι από τους άλλοι [3]. Ή, μάλλον, όχι από τους Άλλοι. Τώρα, τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάροι; Πώς γίναμε και ξεπέσαμε τόσο, πώς γίνεται να φταίμε <i>εμείς</i>; Αλλά πώς να κατηγορήσουμε τους αλλοδαποί, αφού όσες <i>χιλιάδες</i> δεν πνίγονται τους έχουμε μαντρωμένοι στο "κέντρο υποδοχής" (στρατόπεδο συγκέντρωσης [4]);<br /><br /><img src="http://2.bp.blogspot.com/_pCUfpWsFrRk/S8oDx51udjI/AAAAAAAAAGY/3IWp740Yt8Q/s1600/rofije+021.jpg" style="max-width: 800px; width: 499px; height: 331px;" /><br /><br />Αλλά αφού μάθαμε ότι φταίμε εμείς, θα αποδώσουμε ευθύνες και οι ένοχοι θα σωφρονιστούν, ναι; Ε, λοιπόν, σε αυτόν τον <b>βόθρο</b> που λέγεται Σάμος και τα μεγαλοσόγια βάζουν τα παιδιά τους σε <i>όλα</i> τα μεγάλα κόμματα για να 'ναι πάντα στη μάσα, εκεί που ένας βουλευτής μπορεί να κατηγορείται για <i>δολοφονία</i>, αλλά να μην δεχτεί άρση ασυλίας και μετά να έχει το θράσος να κατεβαίνει και για δήμαρχος, όχι! Εκεί που το ΚΚΕ συμμαχεί με την εκκλησία για να "σπάσουν" την <i>αποστολή φαρμάκων</i> στην τότε εμπόλεμη Γιουγκοσλαβία και Ιράκ από αντιπολεμική κίνηση πολιτών, εκεί που ανθίζει ο σεξισμός [5] και η μισαλλοδοξία, εκεί που η ακροδεξιά προπαγάνδα γίνεται σε "φιλήσυχα" αθλητικά σωματεία, δεν γίνονται αυτά:<br /><blockquote> "Η πλέον καταστροφική από όλες, αυτή του 2000, οφείλεται σε σαμιώτη χασισοκαλλιεργητή που θέλησε να εξαφανίσει τα ίχνη του ώστε να αποφύγει τη σύλληψη! [...] Από την άλλη, διαπιστώνεται και ατιμωρησία: τώρα που μιλάμε, ακόμα εκκρεμεί δικαστικά ύστερα από αλλεπάλληλες αναβολές η δίκη νεαρού Σαμιώτη που κατηγορείται για διψήφιο αριθμό πυρκαγιών μέσα σε μόλις ένα καλοκαίρι, το 2003, στο Καρλόβασι"<br /></blockquote>Η δεκαετία 2000-2010 είναι τότε που προωθήθηκε η διαφημιστική-τουριστική καμπάνια "Σάμος, το πιο πράσινο νησί του Αιγαίου". Μιλάμε για πρήξιμο, όχι αστεία [6]. Ε λοιπόν, το κάναν για να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους:<br /><br /><big><b><i>Σάμος, το πιο καμμένο νησί του Αιγαίου!<br /><br /></i></b></big><br />[1] <a href="http://evan5.blogspot.com/2008/01/blog-post_22.html" target="_blank">http://evan5.blogspot.com/2008/01/blog-post_22.html</a><br />[2] <a href="http://epikoinonia-samou.blogspot.com/2010/08/2000-2010.html" target="_blank">http://epikoinonia-samou.blogspot.com/2010/08/2000-2010.html</a><br />[3] Στη Σαμιακή γραμματική η αιτιατική πληθυντικού έχει κατάληξη -<i>οι</i> όπως και η ονομαστική (οι άλλοι, των άλλων, τους άλλοι).<br />[4] Main Entry: <strong>concentration camp,</strong> Function: <em>noun,</em> Date: 1901<strong><br />:</strong> a camp where persons (as prisoners of war, political prisoners, or refugees) are detained or confined<div mwref="http://www.m-w.com/mwref" code="SY#GV" hw="concentration camp" id="mwEntryData"><div> </div></div><a href="http://www.merriam-webster.com/dictionary/concentration+camps" target="_blank">http://www.merriam-webster.com/dictionary/concentration+camps</a><br />[5] Κατά λέξη παραδοσιακή σαμιώτικη παροιμία: "<i>ψωλή στην αδερφή σου και μαχαίρι στον εχθρό σου</i>", στα σαμιώτικα: "<i>ψωλιή στ'ν αδρφήη σ' κ' μ'χιαίρ στ'ν εχθρόο σ</i>" (αν είστε Σάμο ως φαντάρος, φοιτητής ή τουρίστας είναι απίθανο να το πουν μπροστά σας, αυτά κυκλοφορούν "μεταξύ μας").<br />[6] Για να 'μαστε ακριβοδίκαιοι, την πρώτη πενταετία 2000-2005 έπαιξε το πολύ πρήξιμο. Μετά λιγόστεψε.<br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-30624137526638825322010-07-26T01:57:00.003+01:002010-07-26T02:02:17.283+01:00προσοχή μη σπάσουν τ' αυγά (ή "περί ανωνυμίας")<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">Ο τίτλος αναφέρεται στους πονοκεφάλους που προκαλούνται σε δημοσιογράφους, πολιτικούς και άλλους "επώνυμους" που έχουν παραιτηθεί από το άθλημα του να λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Πραγματικά, προσπαθώντας να "στρογγυλέψουν" αυτά που θα πουν για να μην θίξουν/"εκθέσουν" κανέναν, μοιάζουν με παιδάκι που το 'στειλε η μαμά για ψώνια και γυρνώντας προσέχει μη σπάσουν τα αυγά. Αν τα αποτελέσματα που προέκυπταν δεν ήταν τραγικά, θα έβγαζαν <i>άπειρο</i> γέλιο, καθώς πετάνε αττάκες λες και βγήκαν απ' το "Ας Περιμένουν οι Γυναίκες". Για παράδειγμα:<br /><br /><blockquote>Δύο επιτύμβιες στήλες που θα συμπεριληφθούν στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου Ολοκαυτώματος της Ουάσινγκτον, δώρισε η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τμήματα επιτύμβιων στηλών του Παλαιού Εβραϊκού Νεκροταφείου που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής. [1]<br /></blockquote><br />Έτσι λέει ο Αγγελιοφόρος, αυτή η λαμπροτάτη εφημερίδα της Θεσσαλονίκης (ναι, το ξέρουμε, και οι άλλοι αυτό γράψαν, υπάρχει λόγος που ασχολούμαστε με τον Αγγελιοφόρο). "Το Παλαιό Εβραϊκό Νεκροταφείο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής".<br /><br />α) Πες ότι διαβάζει αυτή την πρόταση κάποια π.χ. από τη Λευκωσία. Και πάει στη Θεσσαλονίκη και ψάχνει να το βρει. Πού είναι το παλιό νεκροταφείο; Είναι κάτω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν το λέμε. Δεν πρέπει να λέμε στους φοιτητές ότι κάνουν μάθημα πάνω σε πρώην τάφους, μας χαλά το ίματζ. Ούτε πρέπει να λέμε ότι η Θεσσαλονίκη πριν την Κατοχή ήταν, ουσιαστικά, μια Εβραϊκή πόλη. Μας χαλά το παραμύθι περί ελληνορθοδοξίας. (Παρομοίως, η Αθήνα ήταν ένα Αρβανιτοχώρι.)<br /><br />β) Το παλιό νεκροταφείο καταστράφηκε στην Κατοχή, ναι, αλλά πώς;<br /><br /><blockquote>«Μας ζήτησαν να τους στείλουμε κάποιες επιτύμβιες στήλες από το παλιό νεκροταφείο. Το παλιό νεκροταφείο καταστράφηκε το 1942 από τους ναζί και, δυστυχώς, οι πλάκες, οι πέτρες διασπάρθηκαν σε όλη την πόλη, λεηλατήθηκαν, έγιναν υλικά για να φτιαχτούν πεζοδρόμια και αυλές. Μέχρι σήμερα τις αναζητούμε, τις μαζεύουμε και τις μεταφέρουμε στο νεοκραταφείο στην Σταυρούπολη», τονίζει ο ο Δαυίδ Σαλτιέλ, πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης. [2]<br /><br /></blockquote>Wow, how fascinating. Καταστράφηκε από τους ναζί. Η φράση αυτή, είναι γελοία ακριβής. Οι ναζί έδιναν τις εντολές τότε, οπότε αυτοί έδωσαν την εντολή. Ο Μαξ Μέρτεν ήταν τότε ο επικεφαλής της Βέρμαχτ Θεσσαλονίκης, και είχε δεχτεί πολλές προτάσεις από τους ελληνορθόδοξους Θεσσαλονικείς να καταστρέψει το νεκροταφείο [3]. Συγκεκριμένα, ο Βασίλης Σιμωνίδης, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, έδωσε τελεσίγραφο στην Εβραϊκή Κοινότητα να μεταφέρει μόνη της το νεκροταφείο από το κέντρο της πόλης στα προάστεια. Όταν ο αρχιραββίνος ζήτησε να μην γίνει αυτή η μεταφορά χειμωνιάτικα, ο Σιμωνίδης έστειλε πεντακόσιους (500) υπαλλήλους του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ξήλωσαν τα πάντα. Σημειωτέον, μερικοί από τους Εβραϊκούς τάφους εκεί βρίσκονταν από τον 15ο αιώνα.<br /><br />Ο Δήμος θεσσαλονίκης πολλές φορές στο παρελθόν είχε προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τον χώρο, καθώς η ιδέα να γίνει το Πανεπιστήμιο εκεί έπαιζε από παλιά, ενώ υπήρχε και η ιδέα του να γίνει πάρκο (σχέδιο Χέμπραρντ). Το 1937 είχε βρεθεί ένας συμβιβασμός, να σταματήσουν σιγά σιγά οι νέες ταφές για να προχωρήσει η ιδέα του πάρκου. [3] Ό,τι χειρότερο για τους γαιοκτήμονες, μιας και μετά ίσως το Πανεπιστήμιο να ζητούσε τα κτήματά τους... Οπότε ο ανώνυμος ελληνορθόδοξος Σαλονικιός, έδειξε το Εβραϊκό Νεκροταφείο και είπε: "εκεί να γίνει το Πανεπιστήμιο, ποιος τα χέζει τα πάρκα".<br /><br />Άρα δεν το λες ότι "καταστράφηκε από τους ναζί" και τέρμα (οι ναζί, οι απόλυτοι κακοί, τι βολικό!). Πιο πολύ "καταστράφηκε από τους ναζί μετά από τα παρακάλια των σαλονικιών" ταιριάζει.<br /><br />γ) Επίσης μάθαμε ότι "οι πέτρες διασπάρθηκαν σε όλη την πόλη, λεηλατήθηκαν, έγιναν υλικά για να φτιαχτούν πεζοδρόμια και αυλές". Φαντάσου, αναγνώστη μας, πλάκες νεκροταφείου να διασπείρονται μόνες τους ανά τη Θεσσαλονίκη, να αυτο-λεηλατούνται και να κάνουν ουρά για να γίνουν -εθελοντικά- οικοδομικά υλικά. Καμμία αναφορά του υποκειμένου, μην θίξουμε τους μπαγιάτηδες, οι οποίοι <i>λεηλάτησαν την Εβραϊκή περιουσία</i>, εντός και εκτός νεκροταφείου. Μη θιχτεί ο ανώνυμος ελληνορθόδοξος Σαλονικιός πάνω απ' όλα. Ο οποίος καταπάτησε επανειλημμένα και ασύστολα τα δικαιώματα του συμπολίτη του, επειδή είχαν διαφορετική θρησκεία. Μέχρι που ζήτησε από τους Ναζί να εξαφανίσει όλους τους Εβραίους της πόλης, ζωντανούς και νεκρούς. Να διαγράψει μέχρι και τη μνήμη τους.<br /><br />Και μην μας πείτε για καλούς συμπολίτες που βοήθησαν και τέτοια, γιατί αυτοί ήταν μια λαμπρή <i>εξαίρεση</i>. Αλλιώς δεν θα είχε εξαφανιστεί το ~97% των θεσαλονικιών Εβραίων.<br /><br />Όλοι αυτοί οι καταπατητές έχουν μείνει ανώνυμοι. Οι κατά τ' άλλα συμπαθείς γεράκοι που βλέπουμε να παίζουν τάβλι και βρέθηκαν συνένοχοι στο έγκλημα των εγκλημάτων, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αυτοί για τους οποίους δεν πρέπει να μιλάμε ποτέ, και πρέπει να χρησιμοποιούμε παθητική φωνή. Λες και τα εγκλήματα <i>γίνονται</i>, έτσι, γενικά κι αόριστα, δεν τα <i>κάνουμε εμείς</i>.<br /><br />Η Θεσσαλονίκη δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα σε αυτό. Για τη Γερμανία, π.χ. λένε οι Cafe Morgenland:<br /><br /><blockquote>Για να αποκτήσει κανείς το γερμανικό πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί με «τη φωτογραφία του παππού με τη στολή των SS», να γαλουχηθεί με τη 75-χρονη γιαγιά που είναι ακόμη υπερήφανη για τον αγκυλωτό σταυρό στην άδεια οδήγησής της. Θα πρέπει να γαλουχηθεί με τη σιωπηλή παραδοχή ότι στο οικογενειακό τραπέζι κάθεται, κατά τη διάρκεια του βραδινού δείπνου, μαζί με (ίσως) έναν δολοφόνο (δεν είναι σίγουρος/η μιας και δεν ρώτησε ποτέ να μάθει)» (από το «Περί γερμανικών θέσεων και άλλων εγκλημάτων», 1998). [4]<br /></blockquote><br />Αλλά ας μην πάμε μακρυά. Σε άλλες πιο κοντινές χώρες, π.χ. στην Κύπρο, οι πραξικοπηματίες -κυπραίοι και ελλαδίτες- είναι ανώνυμοι, ενώ αν κάποιος αναφερθεί σε αυτούς ανώνυμα θα κατηγορηθεί ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου. Λέει η "παλαίμαχη" Δρακούνα:<br /><br /><blockquote>Εδώ στην Κύπρο έγινε ολόκληρο πραξικόπημα με αληθινούς πραξικοπηματίες, με όπλα, με δολοφονίες, με επιθέσεις, με βόμβες κτλ που ακόμα τρέχουμε να διορθώσουμε τα σκατά που δημιούργησε και μόνο ένα άτομο κατηγορήθηκε ποτέ για όλο αυτό τον πανικό. Κάθε χρόνο όλοι (μα ΟΛΟΙ) αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρουν ονόματα και στοιχεία (τι σκατά, από αρειανούς έγινε το πραξικόπημα?) και αναφέρονται γενικά και αόριστα στους «πραξικοπηματίες», τους «εοκαβητατζήδες» και άλλα ονόματα γενικού και αόριστου περιεχομένου.<br /><br /><strong>Αφού ολόκληρο πραξικόπημα έγινε από ανώνυμους, δεν είναι καθόλου λογικό να απαιτεί οποιοσδήποτε να γράφουμε ως bloggers επώνυμα। </strong>[5]<br /></blockquote>Μάντεψε, Δρακούνα, μάντεψε. Μπορεί να απαιτεί κάποιος, αν είναι δημοσιογράφος του Αγγελιοφόρου της Θεσσαλονίκης, να "Μην ασχολούμαστε με τα μπλογκ!". [6] Γιατί τότε, αν δεν το 'ξερες,<br /><br /><blockquote>πρέπει όλοι εμείς οι δούλοι του ψηφιακού κόσμου (1) να πληρώνουμε τα εργαλεία μας (υπολογιστές και λογαριασμούς), (2) να δημοσιεύουμε στο τζαμπ-τζαμπέ τα πάντα, με ελάχιστα ανταλλάγματα από δήθεν διαφημίσεις, ώστε (3) η αγορά να μας παρέχει την καθολική ψευδαίσθηση πως είμαστε ανώνυμοι, επιδραστικοί και υπεράνω. [6]<br /></blockquote><br />Υπάρχει, δηλαδή, μια αγορά, που είναι έξω και πέρα από μας, που δεν είναι άνθρωποι αλλά μια εξωκοινωνική οντότητα και έρχεται και μας φυτεύει την ώρα που κοιμόμαστε μια ψευδαίσθηση ανωνυμίας. Και όλα αυτά μας τα λέει ένας/μια δημοσιογράφος σε... ανώνυμο (!) άρθρο, και σε μια εφημερίδα που κόπτεται μήπως και προσβάλλει τον ανώνυμο ελληνορθόδοξο Σαλονικιό... (Άσε που άν δεν παίρνουμε λεφτά από -τι εννοεί "δήθεν";- διαφημίσεις το σκεπτικό καταρρέει.)<br /><br />Αυτή είναι λοιπόν η διαφορά της Θεσσαλονίκης. Ο/Η ανώνυμος ντεμέκ δημοσιογράφος μας έβγαλε ντε και καλά ότι γράφουμε για να νοιώσουμε υπεράνω. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα από αυτά για τα οποία γράφουμε. Ούτε καν για το πώς μιλάνε κάποιοι για τους τάφους των συμπολιτών μας και για τους καταπατητές τους. Για την "αγορά" το κάνουμε.<br /><br />Κατάλαβες Δρακούνα;<br /><br /><br />[1] http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=51512<br />[2] http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=51680<br />[3] Mark Mazower, "Genocide", <i>Salonica, City of Ghosts</i>, 426-428, Harper Perennial, 2005.<br />[4] <a href="http://www.terminal119.gr/show.php?id=501" target="_blank">http://www.terminal119.gr/show.php?id=501</a><br />[5] <a href="http://drakouna.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html" target="_blank">http://drakouna.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html</a> (άμα περάσετε από 'κει πείτε και ένα γεια στην κουκλάρα!)<br />[6] http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=51833<br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-33400387673996424552010-06-03T23:18:00.003+01:002010-06-03T23:27:35.517+01:002nd Antiracist Festival of Samos, Greece<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TAgqzWlplvI/AAAAAAAAAC8/n9zhVK43At4/s1600/samosantiracistfestival2_poster.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 226px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TAgqzWlplvI/AAAAAAAAAC8/n9zhVK43At4/s320/samosantiracistfestival2_poster.jpg" alt="samos_antiracist_festival_poster" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478676008421398258" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TAgrVv12fZI/AAAAAAAAADE/H0WAhLcUJP0/s1600/samosantiracistfestival2_schedule.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 226px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/TAgrVv12fZI/AAAAAAAAADE/H0WAhLcUJP0/s320/samosantiracistfestival2_schedule.jpg" alt="samos_antiracist_festival_schedule" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478676599315791250" border="0" /></a>Anonymousnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-13292105666557557812010-06-01T23:48:00.002+01:002010-06-01T23:54:42.275+01:00ΣΙΓΑ, Η «ΠΑΤΡΙΔΑ» ΚΟΙΜΑΤΑΙ...<span style="font-style: italic;">Αντιγραφή από εδώ:</span> <a href="http://allileggyi-stous-prosfyges.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html">http://allileggyi-stous-prosfyges.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html</a><br /><br />ΣΑΜΟΣ, ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΜΑΪΟΥ 2010<br /><br />Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί παρά ένα ενημερωτικό σημείωμα, για το ποιά κατάσταση επικρατεί στο Κέντρο κράτησης προσφύγων Σάμου και φέρνει νέα και για γεγονότα περιφερειακά του. Δε θα φλυαρήσει, ούτε θα περιαυτολογήσει, θα ανακοινώσει απλώς τα εξής:<br /><br />• Αυτή τη στιγμή το Κέντρο «φιλοξενεί» ΜΟΝΟ 3 ανήλικα παιδιά (εννοούμε πως δεν έχει άλλους κρατούμενους!!! η τελευταία μεταγωγή, 16 άτομα, έγινε πριν από λίγες μέρες, τα οποία έχουν ξεμείνει και κυριολεχτικά ξεχαστεί, από όλους τους αρμόδιους φορείς, από τις 19 Φεβρουαρίου 2010!!! Ενώ πριν από λίγες μέρες ήρθε η άδεια μετακίνησης τους, στο Κέντρο Ανηλίκων της Αγιάσου, στη Λέσβο, το πρόσωπο που προτάθηκε ως υπεύθυνο για την μεταφορά τους, έκανε ένσταση με αποτέλεσμα να καθυστερεί ηλιθιοδώς η διαδικασία. Η "Κίνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα – Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες" απηύθυνε ερωτήσεις σχετικά με το θέμα, τόσο στην Αστυνομική Διεύθυνση Σάμου και το Υπουργείο προστασίας του πολίτη, όσο και στην Νομαρχία – η οποία είτε το θέλει είτε δεν το θέλει διαχειρίζεται ακόμα αυτή την (και καλά) πρότυπη φυλακή. Απαντήσεις επί της ουσίας δεν δόθηκαν και τα παιδιά εξακολουθούν να είναι ακόμα μέσα.<br /><br />• Βέβαια απαντήσεις δεν έχουν δοθεί και σε άλλα ερωτήματα που έχουν τεθεί όπως:<br />α) Με ποια λογική και βάση ποιανού νόμου o Frontex κινεί του τελευταίους, αρκετούς, μήνες μαζικές απελάσεις από το Κέντρο κράτησης, εν προκειμένων της Σάμου;<br />β) Σε ποιαν κατεύθυνση και με ποιον τρόπο μετακινούνται αυτοί οι άνθρωποι;<br />γ) Καταγγελίες προφορικές που έγιναν στην Κίνηση, από πρόσφυγες-κρατούμενους, και αφορούν στην εξαφάνιση μεμονωμένων ατόμων μέσα από το Κέντρο, επίσης όταν ετέθησαν ως ερωτήματα, δε είχαν καμία τύχη.<br /><br />• Μέλος της "Κίνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα – Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες", δέχτηκε προφορική καταγγελία, μέσα από το Αλλοδαπών στην Αθήνα, από πρόσφυγα – πρώην κρατούμενο του Κέντρου στη Σάμο – ότι εντός του Αλλοδαπών γίνονται βασανιστήρια, ότι υπάρχουν μέσα γύρω στα 400 άτομα και έτσι σε ένα «δωμάτιο» 3 ατόμων μένουν 9. Αραγε θα αναρωτηθεί κανένας για αυτό ή μέσα στο ευρύτερο μπάχαλο, στον γενικότερο ύπνο της «πατρίδος», θα σβήσει και αυτό σαν ένα ακόμα κακό όνειρο της εξουσίας;<br /><br />Αυτό το κείμενο ήξερε σίγουρα πώς να αρχίσει, και σίγουρα ΔΕΝ ξέρει πώς να τελειώσει αφού η λίστα, σε ευρύτερο επίπεδο, τέτοιων νέων δεν τελειώνει ποτέ. Τις ευχές, αυτό το κείμενο, δεν τις αγαπά, ούτε και τα «απαιτούμε» που είναι γραμμένα με μελάνι, λίγη φασαρία απλώς θέλει να κάνει, ταράζοντας ύπνους ατάραχους.<br /><br />Υπογραφή:<br />ΔΥΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣAnonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-12340481757630164562010-05-09T15:13:00.002+01:002010-05-09T16:10:49.962+01:00Η Βία ως Θέαμα και ως Θεός<blockquote style="font-style: italic;">Μορφή και περιεχόμενο δε γίνεται να διαχωριστούν. Μορφή δίχως περιεχόμενο είναι θέαμα και περιεχόμενο δίχως μορφή είναι θεός. Απορρίπτουμε και τα δύο.</blockquote>Αυτά γράφτηκαν στη "Νέα Τοπολογία, Χάρτης '03" του πάλαι ποτέ TRiSTERO. Διαβάσαμε, αυτές τις μέρες, και άλλα παλιά κείμενα. Όπως τους Χάρτες 2 και 4 της "Νέας Τοπολογίας", αρχικά από τους "προβοκάτορες του ήσυχου ύπνου", μετά και από τους "διαρρήκτες του κοινωνικού ιστού", για να σχηματισθεί το TRiSTERO μέχρι την "απέλπιδα" διάλυση του και τη συγγραφή της μπροσούρας απολογισμού (αυτά, έτσι για την ιστορία).<br /><br />Όχι, δεν πάθαμε καμμιά νοσταλγία. Απλά διαπιστώσαμε ότι υπήρχε η δυνατότητα και η διάθεση από μέρους κάποιων ομάδων να τεθεί ρητά το θέμα της βίας. Να θεσμισθεί η βία ως νόημα ατομικής και κοινωνικής αυτονομίας. Ένα θέμα που τέθηκε από το 2002, για να βρει τελικά ανταπόκριση από λίγες ομάδες στη Θεσσαλονίκη και σε κάποια νησιά.<br /><br />Την περασμένη Τετάρτη στην Αθήνα, είδαμε πολλές βίες. Μπορεί κανείς να τις ισοπεδώσει; Το "ντου" στη βουλή ώστε να μην ψηφιστούν τα "μέτρα", το κάψιμο τριών υπαλλήλων, και οι εικόνες και τα άρθρα των ΜΜΕ αποτελούν την ίδια βία;<br /><br />Ακόμα και αυτοί που εύκολα μιλάνε για προβοκάτσιες, αποφεύγουν το ερώτημα που θα σχηματίσει το μέλλον. Γιατί να έγινε προβοκάτσια -αν έγινε- με τον <span style="font-style: italic;">συγκεκριμένο</span> τρόπο; Μήπως επειδή ακριβώς αντέγραψε πρακτικές του "χώρου";<br /><br />Ας κρίνει ο καθένας πότε η βία ως μορφή έχει περιεχόμενο και πότε όχι, πότε γίνεται θέαμα και πότε θεός. Ας κρίνει ο καθένας και πότε γίνεται μέσο αυτονομίας.<br /><br />Τώρα θυμήθηκαν όλοι το θέμα της βίας, τώρα που έσπασε το δίπολο "βία-αντιβία". Να ελπίσουμε να μην είναι αργά, έστω και τώρα; Ή μήπως είναι; Εξαρτάται από τη συζήτηση που θα γίνει. Που προς το παρόν προσπαθεί να χωρέσει τα γεγονότα πάλι στο ανωτέρω δίπολο. Αλλά, για να παραθέσω μια άλλη φράση από το ίδιο κείμενο όπως και πριν,<br /><blockquote style="font-style: italic;">Η θεωρία δεν οδηγεί, ακολουθεί. Καταδεικνύει τον αντιφατικό χαρακτήρα της εμπειρίας, διακρίνει τις θολές συσχετίσεις, διαδίδει επεξεργασμένα διδάγματα των αγώνων. Θεωρία και πράξη είναι οι δύο όψεις του πολιτικού πράττειν, μ’ αυτή την έννοια η παραγωγή θεωρίας είναι πράξη και η πράξη παράγει θεωρία.</blockquote>Η μπροσούρα απολογισμού που προαναφέραμε προχωρά παραπέρα και μας δείχνει μια έξοδο για το πώς μπορεί να γίνει η θεωρία χωρίς να πέσουμε πάλι στα ίδια:<br /><blockquote style="font-style: italic;">Η θεωρία, λοιπόν, πρέπει πρώτα να υπολογιστεί από ποιους «παράγεται» και πότε και, επιπλέον, πώς επιβεβαιώνεται και πώς διαψεύδεται. Και δεν είναι περίεργο ότι παράγεται στη συντριπτική πλειονότητα των εγχειρημάτων από άνδρες καταρχήν. Ίσως θα έπρεπε να προσθέσουμε: από έλληνες άνδρες. Δύο προνόμια που διευκολύνουν την πρόσβαση στη θεωρία και στο χρόνο που αυτή απαιτεί συνήθως. Υπάρχουν, βέβαια, και οι σπουδαίες εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα.</blockquote>Ας αφήσουμε λοιπόν να μιλήσουν για τη βία όσες και όσοι ήταν σιωπηλοί μέχρι τώρα. Θα εκπλαγούμε από το πόσα και τι θα μάθουμε.<br /><br /><blockquote><span style="font-style: italic;">Άλλωστε, όσα είπαμε παλιά ισχύουν.</span></blockquote>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-46389891386893700522010-04-13T21:14:00.001+01:002010-04-13T21:14:21.235+01:00απεργία πείνας στο κέντρο κράτησης προσφύγων της Σάμου<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><div class='post-header'> </div> Οι πρόσφυγες ξεκίνησαν την απεργία πείνας xθες. Ύψωσαν 2 πανώ. Δημοσιογράφος επισκέφθηκε σήμερα το κέντρο και πήρε τα αιτήματά τους.<br/><br/>"Απεργία πείνας πραγματοποιούν οι 170 μετανάστες που βρίσκονται στο Κέντρο Υποδοχής Σάμου αντιδρώντας στην απέλασή τους. Την περασμένη εβδομάδα, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, 60 άτομα μεταφέρθηκαν στα σύνορα Ελλάδας - Βουλγαρίας" έγραψε. <br/><br/><div class='zemanta-pixie'><img src='http://img.zemanta.com/pixy.gif?x-id=1c77978e-d4a8-8124-8686-d089f63ce83f' alt='' class='zemanta-pixie-img'/></div></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-12369443675620251402010-01-23T20:28:00.010+00:002010-01-23T23:02:17.138+00:00οδοιπορικό στην αντισημιτική θήβαΗ Θήβα είναι, πλέον, μια επαρχιακή κωμόπολη. Κάτι η μεσανατολίτικη ραστώνη των κατοίκων, κάτι τα παρατημένα νεοκλασσικά, κάτι η απουσία ιστορικής συνείδησης, τίποτα δεν δείχνει στον επισκέπτη ότι πρόκειται για πόλη με πλούσια ιστορία.<br /><br />Αρχαιολογικοί χώροι -όπως το παλάτι του Κρέοντα- είναι γεμάτοι χόρτα και έχουν μόνο μια ταμπέλα με την ένδειξη "Αρχαιολογικός Χώρος", χωρίς να αναφέρουν ποιος αρχαιολογικός χώρος είναι ποιος. Έτσι, αν δεν πετύχεις κάποιον ντόπιο γέροντα, είναι μάλλον απίθανο να μάθεις τι ήταν ο χορταριασμένος "Αρχαιολογικός Χώρος" που έχεις μπροστά σου.<br /><br />Κάπως αναγκαστικά λοιπόν, στρέφεσαι στη νεοκλασσική αρχιτεκτονική της πόλης. Μια βόλτα αποκαλύπτει γρήγορα την εβραϊκή ιστορία της πόλης, όπως και τον σύγχρονο αντισημιτισμό της.<br /><br /><span style="font-size:130%;"><b>ιντερμέδιο: θηβαϊκή εβραϊκή ιστορία</b></span><br />Οι Εβραίοι της Θήβας ήταν Ρωμανιώτες, με άγνωστη (;) εποχή εγκατάστασής τους στην περιοχή. Μεσουράνησαν κατά τη διάρκεια της ύστερης Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (της λανθασμένα αποκαλούμενης "Βυζαντινής") και κατα τη διάρκεια του φραγκικού και του καταλανικού δεσποτάτου. Επιδόθηκαν στη μεταξουργεία, της οποίας έκαναν τη Θήβα μοναδικό κέντρο επεξεργασίας και εμπορίου. Λόγω του μονοπώλιου που πέτυχαν με την Κων/πουλη η Θήβα έγινε πρωτεύουσα του Θέματος της Ελλάδος για κάποια περίοδο. Φυσικά αυτό έβαλε τη Θήβα στο στόχαστρο εισβολέων. Σικελοί απήγαγαν θηβαίους μεταξουργούς, όπως και πειρατές, οι οποίοι μετέφεραν τους μεταξουργούς στην Τυνησία [1]. Εκτός από τη Θήβα αναφέρεται εβραϊκή παρουσία και κοντά στον Ελικώνα. Ίσως να πρόκειται για τον Μορόκαμπο (Βάγια), που σχετιζόταν με τη μεταξουργεία. Οι χριστιανοί θηβαίοι απασχολούνταν σε βοηθητικές εργασίες, λόγω εκκλησιαστικών ταμπού [2].<br /><br />Κατά την περίοδο 1821-1825, η Θήβα δεν δεχόταν επιθέσεις, λόγω της στρατηγικής που είχε επιλέξει η Δημογεροντία των Δερβενοχωρίων απέναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Ωστόσο, με την κατασκευή του ελληνικού κράτους, έγινε ολοφάνερος ο θηβαϊκός αντισημιτισμός [3]. Με απόφαση των θηβαίων προυχόντων το παζάρι μεταφέρθηκε απο κάθε Κυριακή σε κάθε Σάββατο, με αποτέλεσμα το σύνολο σχεδόν του εβραϊκού πληθυσμού να φύγει για τη Χαλκίδα, όπου η παρουσία της κοινότητας ήταν εντονότερη.<br /><br />Σε φιλικό σπίτι βρέθηκε συμπτωματικά η "Ιστορία των Θηβών και Βοιωτίας" του Τσεβά (1928). Ο αντισημιτισμός του λεγόμενου "ιστορικού των Θηβών" είναι εμφανής, καθώς παρουσιάζει τους θηβαίους Εβραίους ως ξένο σώμα και ως πιθανούς προδότες. Συγκεκριμένα, υποστηρίζει χωρίς κανένα στοιχείο την πιθανή προδοσία της Θήβας στους Νορμανδούς από τους Εβραίους [4]. Δεν αποτελεί έκπληξη που ο Τσεβάς έχει πήξει το βιβλίο του με παραπομπές στον εθνοπαραληρηματικό Παπαρρηγόπουλο, συγκεκριμένα σε αυτήν την αηδία την "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους".<br /><br /><span style="font-size:130%;"><b>σύγχρονος θηβαϊκός αντισημιτισμός</b></span><br />Στο ίδιο βιβλίο είδαμε φωτογραφία ενός κτιρίου που είχαμε ήδη εντοπίσει πριν. Ίσως μοναδική υλική μαρτυρία του θηβαϊκού εβραϊσμού, μιας και γειτονικά μπαλκόνια της δυτικής Καδμείας έχουν τσιμενταριστεί πρόσφατα και δεν βρέθηκαν παλιές καταγραφές.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1tg3Fx-aQI/AAAAAAAAABw/a8vx1O38fRY/s1600-h/P1010001web.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1tg3Fx-aQI/AAAAAAAAABw/a8vx1O38fRY/s320/P1010001web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430040275286124802" border="0" />Το εβραϊκό σπίτι που απεικονίζεται και στο βιβλίο του Τσεβά</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1tg3bfzMpI/AAAAAAAAAB4/O8DAC3ehm9E/s1600-h/P1010002web.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1tg3bfzMpI/AAAAAAAAAB4/O8DAC3ehm9E/s320/P1010002web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430040281115472530" border="0" />Το μπαλκόνι του εβραϊκού σπιτιού</a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1toqcfacPI/AAAAAAAAACI/7LNj-5JRjnE/s1600-h/P1010003web.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1toqcfacPI/AAAAAAAAACI/7LNj-5JRjnE/s320/P1010003web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430048854137008370" border="0" />Άστρα του Δαβίδ στο εν λόγω μπαλκόνι</a><br /><br />Οι εκφράσεις του θηβαϊκού αντισημιτισμού πάντως, δεν σπανίζουν. Είτε στολισμένες με σεξιστικά ή με άλλα ναζιστικά "καλούδια", υπάρχουν απλά παντού στην <em>judenrein</em>, πλέον, Θήβα. Συζητήσεις απεκάλυψαν και την μεγάλη διάδοση των μύθων περί "πανταχού παρόντων" πανίσχυρων Εβραίων που "μας κυβερνάνε", "ελέγχουν το κράτος και τις τράπεζες" και άλλες αηδίες.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1ts5Mlt1AI/AAAAAAAAACY/DAvT3Ep2h2s/s1600-h/P1010026web.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1ts5Mlt1AI/AAAAAAAAACY/DAvT3Ep2h2s/s320/P1010026web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430053505613026306" border="0" />Θηβαίοι εξασκούν τα γερμανικά τους (μήπως και γίνουν πιο ελληναζί από τους υπόλοιποι [sic])</a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1ts48MreaI/AAAAAAAAACQ/W1-z-SlLggQ/s1600-h/P1010027web.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 253px; height: 320px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/S1ts48MreaI/AAAAAAAAACQ/W1-z-SlLggQ/s320/P1010027web.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430053501213047202" border="0" />Προσφορές: Σεξισμός και αντισημιτισμός, δύο σε ένα (Κατούρα και λίγο ρε φίλε/η)</a><br /><br />Και μετά βγαίνουν οι "επίσημοι" και πουλάνε τη θεωρία του μεμονωμένου περιστατικού για περιστατικά όπως ο εμπρησμός της Συναγωγής των Χανίων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης, είχε δηλώσει: <em>"Η εμπρηστική επίθεση, [...] ενέργεια μη συνάδουσα προς το κοινό αίσθημα του ελληνικού λαού, που δε χαρακτηρίζεται από αισθήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και αντισημιτισμού"</em> [5].<br /><br /><span style="font-size:130%;">Ο ελληνικός λαός, όμως, σιωπά. Και </span><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >η σιωπή είναι συνενοχή</span><span style="font-size:130%;">.</span><br /><br /><br />[1] Benjamin of Tudela, <a href="http://www.teachittome.com/seforim2/seforim/masaos_binyomin_mitudela_with_english.pdf" class="external text" rel="nofollow"><i>The Itinerary of Benjamin of Tudela</i>.</a> trans. Marcus Nathan Adler. 1907.<br />Επίσης στον Τσεβά, "Ιστορία των Θηβών και Βοιωτίας", έκδοση Πολιτιστικού κέντρου δήμου Θηβαίων, 2001.<br />[2] «Το πουγκί και η ζωή, οικονομία και θρησκεία στο Μεσαίωνα», Ζακ Λε Γκοφ (Κέδρος, 2003), <span style="font-style: italic;">αναφέρεται στο</span> Terminal119, <a href="http://www.terminal119.gr/show.php?id=462#_edn2">Τι είναι ο αντισημιτισμός;</a>, 2009.<br />[3] Terminal119, <a href="http://www.terminal119.gr/show.php?id=464">Ο αντισημιτισμός ως σημασία για τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους</a>, 2009.<br />[4] Λογικό, σε μια χώρα που ρίχνει κάθε αποτυχία, κακοτυχία ή ατυχία σε προδοσία (βλ. Εφιάλτη, Κερκόπορτα, κλπ).<br />[5] <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=9678923">http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=9678923</a>Anonymousnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-46528410803851588002009-11-22T15:51:00.002+00:002009-11-22T16:01:52.561+00:00Greece violates Human Rights (again)Iranian political refugees are denied asylum <blockquote class="article-intro">"Hello! Let me introduce myself. I am Mahmeud, one of the Iranian political refugees that United Nations High Committee for the Refugees has already recognized as political refugees at 2006. But, unfortunately, since we entered Greece and applied for asylum from the state, about 2 years ago, we haven’t got any answer yet. That’s why we started hunger strike on 19 October. This is a peaceful protest to show them that we want our rights."</blockquote><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/SwleUbQ-upI/AAAAAAAAAAg/_GongwPJ8V0/s1600/iran_greece.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 267px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/SwleUbQ-upI/AAAAAAAAAAg/_GongwPJ8V0/s400/iran_greece.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5406956532644362898" border="0" /></a><br /><blockquote>"We are political refugees from Iran, protected by the special status from the United Nations High Commissioner for Refugees. We cannot return to Iran because we face the danger of imprisonment or even a sentence to death, nor can we go legally to another country.<br /><br />Although we are re recognised as political refugees, the Greek state refuses to give us our legal rights and at the same time gets funds from the European Union without using this money to support the refugees.<br /><br />We demand the international regulations to be implemented and the Greek state give us all the required papers (white card, travel documents).<br /><br />We request the help and the support of individuals and organisations in Greece and all other european countries.<br /><br />We go on a hunger strike on Monday 19 October, in Propilaia, Athens protesting peacefully until the satisfaction of our demands."</blockquote><br /><br />The Iranian political refugees are ex-members of P.M.O.I. They were recruited from countries near Iran, where they had found shelter, after being chased by Khomeini’s regime and were transported to a camp in Iraq for military training. They joined the organization believing that they would fight for political change and the freedom of their people. But, in the camp they encounter a very illiberal system, totally different with their personal beliefs, humiliations, constant brainwashing in order to exalt the organization’s leader and many times, torture and imprisonments. Now, they consider P.M.O.I. to be even worse than Khomeini himself.<br /><br />In 2002, P.M.O.I. signed a secret agreement with U.S.A., which has invaded Iraq, according to which Americans had to keep for 5 years all the dissidents of the organization in a secret prison camp (T.I.P.F.), 50 kilometres outside Bagdad, and P.M.O.I. had to give information about Iran in return. In this prison, they suffered heavy torture again until they were set free in 2007, after the agreement expired. The United Nations’ High Committee for Refugees recognized them as political refugees in 2006 after interview via satellite, while they were still in prison.<br /><br />Whoever wants to contact with the Iranian political refugees-hunger strikers and cannot meet them in Propylaia-Athens, can send them an e-mail at: iran7500@yahoo.com or call to (++30)6996604884 and 6959660595 and talk with Ali Reza. The communication is possible in english or their language (Farsi).<br /><br />You can also send complaints to the Greek embassy in your country. The hunger strike still goes on, two refugees have been transfered to hospital, while the Greek state endlessly "investigate the situation", practically doing nothing. Please note that initially the Greek state refused their applications. The police cheated, having the refugees sign one application written in Greek (which none of the Iranians could speak/read), which was not an asylum application, but an application to RESIGN from the right to apply for asylum. Now, after having found a lawyer, they have reapplied. Please help these people, make known that one of the European States defies the United Nations High Committee for the Refugees; one of the European States violates Human Rights.<br /><br />Related Link: <a href="http://iranianrefugeesfromtipf.blogspot.com/" title="http://iranianrefugeesfromtipf.blogspot.com/">http://iranianrefugeesfromtipf.blogspot.com/</a>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-14808741635930004832009-11-01T18:18:00.000+00:002009-11-01T18:19:30.618+00:00Η Προχειρότητα της Πολιτικής είναι η Πολιτική της ΠροχειρότηταςΜικρή διάσταση πήρε στην ελλάδα η υπερψήφιση της "Ευρωσυνθήκης της Λισαβόνας" στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Παρά το γεγονός ότι επηρεάζει περισσότερο από τα τυπικά ματς "Κωστάκη - Γιωργάκη", ή "Αντωνάκη - Ντορούλας", ελάχιστη σημασία δόθηκε. Μια συνθήκη η οποία βάζει το σύνταγμα της ελλάδας, με το οποίο τόσο μας ζαλίζουν, σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το ευρωσύνταγμα, θεωρήθηκε είδηση που ανήκει στα "διεθνή θέματα" και αναφέρθηκε σποραδικά.<br /><br />Μία απορία έχουμε μόνο: όλοι αυτοί που την πρώτη φορά πανηγύριζαν χωρίς να προσέχουν τι λένε, τι έχουν να πουν τώρα;<br /><br />"η λαϊκή αγανάκτηση κατά της ΕΕ φουντώνει" το ΚΚΕ, "ηχηρό ιρλανδικό «ΟΧΙ»" και "είμαστε όλοι Ιρλανδοί" ο ΣΥΝ, "νίκη που <i>εκφράζει τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζόμενων και των λαών</i> της Ευρώπης" η τότε ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α, τώρα ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, μεχρι και το ΛΑΟΣ: "οι <i>αγέρωχοι Ιρλανδοί</i> έσωσαν την τιμή της Ευρώπης". [1]<br /><br />Αυτά λέγονταν τότε για την καταψήφιση της συνθήκης. Τώρα, <i>σιωπή</i>. Πού πήγε η λαϊκή αγανάκτηση και το ηχηρό όχι των αγέρωχων ιρλανδών εργαζομένων; Η ανυπαρξία επαφής με την ιρλανδία και η αδυναμία ανάγνωσης του ιρλανδικού εθνικισμού οδήγησαν σε τέτοιες γελοίες δηλώσεις. Το τωρινό "ναι" δεν ήταν αναμενόμενο, αλλά ούτε έπεσε κανείς στην ιρλανδία από τα σύννεφα. Η άνοδος του δημοσκοπικού "όχι", η πρωτοκαθεδρία του δημοσκοπικού "ναι" και κυρίως ο εθνικισμός και των δύο πλευρών, έκαναν το νέο δημοψήφισμα εξαιρετικά αμφίρροπο.<br /><br />Είχε βουήξει η ιρλανδία για το αμφίρροπο του αποτελέσματος. Εκτός του ότι τόσοι ιρλανδοί έχουν φύγει για τη βρεττανία για να βρουν δουλειά, οπότε η σύνθεση του εκλογικού σώματος διέφερε. Τα ελληνικά κόμματα και οργανώσεις όμως, προφανώς δεν ενδιαφέρθηκαν. Ούτε και ενδιαφέρονται ποτέ. Από τη στιγμή που δεν μπόρεσαν να αυτοεπιβεβαιωθούν στην πλάτη του ιρλανδικού λαού, σιώπησαν.<br /><br />Αν μιλούσαν, θα έπρεπε να το ψάξουν. Να έρθουν αντιμέτωποι με τον ιρλανδικό εθνικισμό. Να έρθουν αντιμέτωποι με τον δικό τους εθνικισμό. Αυτό τους πέφτει δύσκολο όμως, οπότε αντ' αυτού προτίμησαν την προχειρότητα.<br /><br />[1] Δείτε τις δηλώσεις και τι γράψαμε παλαιότερα για το πρώτο δημοψήφισμα: <a href="http://evan5.blogspot.com/2008/09/blog-post_23.html" target="_blank">http://evan5.blogspot.com/2008/09/blog-post_23.html</a><br /><br /><div class="zemanta-pixie"><img src="http://img.zemanta.com/pixy.gif?x-id=7d2ad297-c0d5-85bb-a30c-c91875770cb6" alt="" class="zemanta-pixie-img" /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-673658356884667282009-10-03T02:03:00.003+01:002009-10-03T02:39:41.727+01:00"Αντισημιτική βία στην Ελλάδα"Τον τελευταίο καιρό, ευτυχώς, εμφανίζονται όλο και περισσότερα στοιχεία για τον ελληνικό αντισημιτισμό. Με χαρά βλέπουμε πτυχές της κουβέντας να παίρνουν πολιτική χροιά, και να μην μένουν σε αναλύσεις της ιστορίας. Δυστυχώς, ταυτόχρονα βλέπουμε και μια έξαρση των αντισημιτικών δράσεων.<br /><br />Είναι οι έλληνες αντισημίτες; Ή ο ελληνικός αντισημιτισμός είναι πλέον παρελθόν; Ο Abravanel κατάφερε να μαζέψει σε ένα άρθρο περιστατικά που αποδεικνύουν το πρώτο, περιστατικά του σήμερα:<br /><a href="http://abravanel.wordpress.com/2009/09/27/antisemitic_violence_jan09/">http://abravanel.wordpress.com/2009/09/27/antisemitic_violence_jan09/</a><br /><br />Στο άρθρο του αυτό με τίτλο "<span style="font-style: italic;">Ιανουάριος ‘09: Αντισημιτική βία στην Ελλάδα/January ‘09: Antisemitic violence in Greece</span>", βρίσκουμε τα εξής:<br /><br /><blockquote>"Διμοιρίες των ΜΑΤ έξω από συναγωγές, συσκέψεις σε εβραϊκά σχολεία – ενώ συναγωγές, νεκροταφεία και μνημεία γινόντουσαν στόχος βανδαλισμών και εμπρησμών. Αυτή ήταν η εικόνα που παρουσίαζε ο Ελληνικός Εβραϊσμός τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο όταν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος να στηρίξει τους «αγωνιστές της Χαμάς» (<a href="http://abravanel.wordpress.com/2008/11/05/antisemitism_avriani/">η γνωστή αντισημιτική</a> εφημερίδα Αυριανή, 29/12/08) ήταν να ξεσπάσουν ενάντια στους έλληνες συμπολίτες που γεννήθηκαν με την λάθος θρησκεία. [...]<p></p> Βίαια αντισημιτικά γεγονότα συνέβησαν 9 ελληνικές πόλεις: σε <strong>Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Κέρκυρα</strong> αλλά και σε <em>judenrein</em> πόλεις όπως <strong>Κομοτηνή, Βέροια και Δράμα</strong>."</blockquote><br /><br />Αυτά για φέτος, για το εδώ και το τώρα. Ούτε για το 1917, ούτε για το 1942.<br /><br />Είναι βέβαια δύσκολο να αποφύγει κάποιος τις ιστορικές αναφορές. Ενδεικτικό είναι ότι τα σχόλια στο ανωτέρω άρθρο γρήγορα ξέφυγαν απ' το τώρα και "ανέσκαψαν" το παρελθόν.<br /><br />Επίσης, είναι ανεπιθύμητη η διαγραφή του παρελθόντος. Αλλά σε ένα θέμα όπως ο αντισημιτισμός των ελλήνων, που τόσο επίμονα προσπαθούν όλοι να μας πείσουν ότι αφορά μόνο την ιστορία, η αναφορά στο παρόν δεν είναι επιθυμητή αλλά <span style="font-style: italic;">επιβεβλημένη</span>.<br /><br />Γι αυτό και σας προτείνω να διαβάσετε αυτό το άρθρο του Abravanel και να αρχίσετε να ξεριζώνετε τον μικρό αντισημίτη που κρύβετε μέσα σας.Anonymousnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-47345041652277257382009-06-20T19:09:00.001+01:002009-06-20T19:09:10.426+01:00ιράν και ελληναραδιστάν<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Ξεκινάμε αυτό το άρθρο μιλώντας όχι για την κατάσταση στο Ιράν, αλλά για ελληναράδικες αντιλήψεις γύρω απ' αυτήν. Στη συνέχεια θα πούμε και για το Ιράν.<br/><br/>Ας δούμε ένα κάλεσμα που δημοσιεύτηκε σε συμμετοχική "επαναστατική" σελίδα αντιπληροφόρησης:<br/><br/><blockquote>ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ [sic]<br/>στους ιρανούς που δολοφονούνται στις διαμαρτυρίες για την εκλογική νοθεία στις τελευταίες εκλογές στο Ιράν<br/>ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ -ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΜΜ -ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΙΡΑΝ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΑΛΛΑΡΗ 16-ΝΕΟ ΨΥΧΙΚΟ<br/><br/><i>12:43μμ, Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009</i></blockquote><br/>Κάποιοι αφελείς, θεωρούν το κάλεσμα ξεκάθαρο. Ευτυχώς, οι "επαναστάτες" του ελληναραδιστάν είναι έτοιμοι να βάλουν τους αδαείς στην θέση τους:<br/><br/><blockquote>Πώς είσαι σίγουρος για αυτή τη νοθεία; Επειδή το γράφουν τα νόθα πρακτορεία της Δύσης; Επειδή οι Αμερικάνοι και τα σκυλάκια τους (Βρετανοί κ.α.) λύσσαξαν με την εκλογή του Αντι-αμερικανού Αχμαντινετζάντ;<br/><br/><i>0:21πμ, Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009</i><br/></blockquote><br/><br/><span style='font-weight: bold;'>ηθική ένδεια</span><br/><br/>Ας αναλύσουμε τα δυο αποσπάσματα, ξεκινώντας από μια φραστική ανάλυση του πρώτου.<br/><br/><ul><li>Έγιναν οι τελευταίες εκλογές στο Ιράν</li><li>Γίνονται διαμαρτυρίες για εκλογική νοθεία</li><li>Στις διαμαρτυρίες δολοφονούνται ιρανοί</li><li>Γίνεται διαμαρτυρία επ' αυτού στην ιρανική πρεσβεία</li></ul><br/>Έχουμε λοιπόν μια διαμαρτυρία ενάντια σε πολιτικές δολοφονίες. Ας δούμε την "επαναστατική" απάντηση:<br/><br/><ul><li>Πώς είσαι σίγουρος για αυτή τη νοθεία;</li></ul><br/>Το πρώτο αυτό σημείο, δείχνει τα εξής. Οι συγγραφείς του, κατά πρώτον, δεν ξέρουν να διαβάζουν. Στο κάλεσμα δεν γίνεται καμμία νύξη περί του αποτελέσματος των εκλογών. Οι υποθέσεις του τύπου "ξέρω πού το πας" μόνο επικίνδυνες είναι, όμως. Έτσι, οι συγγραφείς <span style='font-style: italic;'>υποθέτουν</span> ότι το κάλεσμα είναι σίγουρο για τη νοθεία.<br/><br/>Αυτομάτως <span style='font-style: italic;'>η ανθρώπινη ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα</span>.<br/><br/>Το θέμα είναι "απλά" μια καταμέτρηση κουκιών, ποιος ασχολείται τώρα με ανθρώπους με σάρκα και οστά; Πάνω απ' όλα να μετρήσουμε σωστά τα χαρτάκια (ελέγχου της καθημερινής μας ζωής).<br/><br/>Δεύτερον, οι συγγραφείς με αυτόν τον τρόπο προεξοφλούν την θέση του Άλλου [1]. Και μάλιστα, όχι μόνο το περιεχόμενο της θέσης, αλλά και τον <span style='font-style: italic;'>τρόπο</span> της: καταλογίζουν στο κάλεσμα <span style='font-style: italic;'>σκοπιμότητα</span>, προφανώς γιατί διακατέχονται οι ίδιοι από τέτοια.<br/><br/>Αυτός ο καταλογισμός <span style='font-style: italic;'>δείχνει ηθική ένδεια</span>, για διάφορους λόγους.<br/><br/>Ο πρώτος είναι ότι θεωρείται de facto απίθανο το κάλεσμα να μήν μπαίνει στο δίλημμα Μουσαβί-Αχμαντινετζάντ. Οι συγγραφείς <span style='font-style: italic;'>ούτε καν ενδιαφέρονται από ποιους οργανώνεται η διαμαρτυρία</span>. Υποθέτουν -και είναι ταυτόχρονα 100% βέβαιοι για την υπόθεσή τους- ότι η διαμαρτυρία οργανώνεται είτε από α) οπαδούς του Μουσαβί, ή γενικά μιας δυτικόφιλης κυριαρχίας, είτε από β) στόκους που κατάπιαν αμάσητα αυτά που είδαν στα κανάλια.<br/><br/>Αγνοούν πλήρως τα αιτήματα της ιρανικής εξέγερσης, και μπαίνει αμάσητα η θεωρία της υποκίνησης. Αγνοούν ότι <span style='font-style: italic;'>οι περισσότερες διαδηλώσεις στην Τεχεράνη οργανώθηκαν από τον κόσμο</span> και όχι από κανέναν Μουσαβί ή Καρουμπί. Επίσης αγνοούν ότι αυτός ο κόσμος που ζητά την ανατροπή του καθεστώτος, <span style='font-style: italic;'>δεν πήρε καν μέρος στις εκλογές</span>, αυτομάτως ακυρώνοντας τα περί υποκίνησης. Μετά τον δεκέμβρη, το ελληναραδιστάν θα έπρεπε να ξέρει καλύτερα...<br/><br/><ul><li>Επειδή το γράφουν τα νόθα πρακτορεία της Δύσης;</li></ul><br/>Μάλλον θα έπρεπε να προσέχουν περισσότερο σχετικά με το ποιος κατάπιε χωρίς δεύτερη σκέψη τις θεωρίες υποκίνησης των (νόθων;!) δυτικών πρακτορείων. Τα δυτικά πρακτορεία δείχνουν ό,τι έδειχναν και τον δεκέμβρη για την ελλάδα: σε μια μακρυνή χώρα της ανατολής πλακώνονται για τα "πολιτικά" τους, τα οποία έχουν να κάνουν με τα κόμματα και τα κοινοβούλια, και ποτέ με την ίδια την κοινωνία...<br/><br/>Ο δεύτερος είναι ο στείρος αντι-αμερικανισμός. Ο ραγιαδισμός των ιθαγενών του ελληναράδικου προτεκτοράτου, η με κάθε τρόπο επιβεβαίωση της ετερονομίας τους, είναι κωμικοτραγική. Δείτε γιατί στο [2]. Ο αντιαμερικανισμός είναι η απόλυτη έκφραση του συνθηματικού: "<i>ένας</i> είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός". Έτσι λοιπόν, οι επαναστάτες μας λένε ότι:<br/><br/><ul><li>οι Αμερικάνοι και τα σκυλάκια τους (Βρετανοί κ.α.) λύσσαξαν με την εκλογή του Αντι-αμερικανού Αχμαντινετζάντ</li></ul><br/>Ας δούμε λοπόν πόση σχέση έχουν όλα αυτά με την ιρανική πραγματικότητα. Ισχύει άραγε ότι "βλέπεις αντιιμπεριαλιστή - βλέπεις καλό";<br/><br/><br/><b>ιράν και αντιιμπεριαλισμός</b><br/><br/>Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα για το Ιράν. Αυτή τη χώρα που, σύμφωνα με τους ελληνεπαναστάτες, είναι ok να μπαίνουν οι ειδικες δυνάμεις στις φοιτητικές εστίες, να απαγορεύονται διαδηλώσεις, να υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, ή όσοι αψηφούν τις διαταγές και διαδηλώνουν, να πυροβολούνται. Στο όνομα του αντιαμερικανισμού και του αντιιμπεριαλσμού, βέβαια. Στο όνομά τους, όλα είναι καλά και όλα επιτρέπονται.<br/><br/>Ας δούμε τι έχει να πει επ' αυτού η Βαλ Μογχαντάμ, η οποία συμμετείχε στο κίνημα για την ανατροπή του Σάχη. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν, ειναι από ένα άρθρο της στο New Left Review, τ. 166, το 1987 [3].<br/><br/><blockquote>κατά τη διάρκεια της πάλης της αριστεράς [...], έγινε ξεκάθαρο ότι διαπράχθηκαν δύο στρατηγικά λάθη: συγκεκριμένα, η παραμέληση του δημοκρατικού αιτήματος και η υποτίμηση της δύναμης του Ισλαμικού Ιερατείου. Σήμερα, είναι γενικά αποδεκτό ότι αυτό το λάθος προήλθε από την υπέρμετρη έμφαση στον αντιμπεριαλιστικό αγώνα και στην σχεδόν μηχανική εφαρμογή του παραδείγματος της εξάρτησης. Αυτό το πολύ γενικευτικό μοντέλο [...] οδήγησε στην υποβάθμιση της σπουδαιότητας μιας δημοκρατικής-σοσιαλιστικής (όχι απλώς εθνικής) εναλλακτικής πρότασης στο καθεστώς του Σάχη.<br/><br/>Η κατάληξη της Ιρανικής Επανάστασης [...] καταδεικνύει ότι αντικαπιταλιστικές ή αντιιμπεριαλιστικές δράσεις δεν αποτελούν απαραίτητα και βήματα προς τον σοσιαλισμό.<br/><br/>[...] Όλες αυτές οι οργανώσεις αγνοούσαν ότι ένα θρησκευτικό καθεστώς, βασισμένο σε ένα θολό μείγμα λαϊκισμού και ισλαμισμού, θα κατόρθωνε να υλοποιήσει όλους αυτούς τους στόχους, παραμένοντας βαθιά αντικομμουνιστικό και καταπιεστικό.<br/><br/>(<i>Σημέιωση: Όλες αυτες οι οργανώσεις είναι οι Φενταγίν, το κομμουνιστικό κόμμα, οι μαοϊκοί και οι ισλαμομαρξιστές Μουτζαχεντίν.</i>)<br/></blockquote><br/>Αυτά, από μια μετριοπαθή σοσιαλίστρια το 1987! Αυτά που είχαν μάθει πολλοί ιρανοί ήδη το 87, εμείς αρνούμαστε να τα μάθουμε. Το ισλαμικό καθεστώς είναι αντιιμπεριαλιστικό μόνο επειδή θέλει να εγκαθιδρύσει τη Θεοκρατορία του, και τίποτα άλλο.<br/><br/><blockquote>στους λόγους του Αγιατολάχ Χομεϊνί, [...] διατυμπανίζεται ότι οι mostazafin θα εγερθούν εναντίον των καταπιεστών τους και, καθοδηγούμενοι από τους ulama (θρησκευτικοί ηγέτες), θα εγκαθιδρύσουν την omnat (κοινότητα των πιστών), βασισμένη πάνω στο towhid (διακήρυξη της πίστης στην ενότητα του Θεού) και το ισλαμικό δίκαιο.<br/><br/></blockquote>Ούτε λόγος για κάτι πέραν του ισλαμικού δικαίου. Ούτε λόγος για κοινωνική δημιουργία των θεσμών και των νόμων. Ο θεός είναι εδώ - και είναι τα πάντα. <br/><br/><br/><b>ιράν και εθνικισμός<br/><br/></b>Πόση σχέση έχουν αυτά με το σήμερα; Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτά είναι περασμένα και απασχολούν μόνο για ιστορικούς λόγους; Ότι τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα; Σε κοινωνίες που ο θεός είναι το παν, είναι δύσκολο να αλλάξουν τα πράγματα.<br/><br/>"Ο θεός είναι μεγάλος - Allahu Akbar" φωνάζουν αυτήν την ώρα (κυριολεκτικά τώρα) οι ιρανοί στην "απαγορευμένη πράσινη" διαδήλωση, ενώ παράλληλα κρατικά ελικόπτερα ψεκάζουν δακρυγόνο. Ο Μουσαβί είναι στην πορεία και δηλώνει ότι αν συλληφθεί πρέπει να γίνει γενική απεργία, κατά τόπους ο στρατός αρνείται να πυροβολήσει και υποχωρεί, ενώ οι ευρωπαϊκές πρεσβείες έχουν γεμίσει με τραυματίες. Πορείες ξεκίνησαν και σε άλλες μεγάλες πόλεις εκτός της Τεχεράνης (Ισφαχάν, Μασσάντ, Αχουάζ).<br/><br/>Ο Μουσαβί προσπαθεί έντεχνα να καπελώσει την όλη φάση, αλλά είναι δύσκολο να του βγει. Οι "ελληνεπαναστάτες", πολλοί δυτικοί, αλλά και πολλοί ιρανοί προσπαθούν να διατηρήσουν το πολωμένο κλίμα "Μουσαβι - Αχμαντινετζάντ". Παρόλ' αυτά, στους δρόμους έχουν τεθεί ζητήματα με τα οποία και οι δύο... βγάζουν σπυριά!<br/><br/><i>Συνταγματική αναθεώρηση, απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων, διάλυση της Γκασστ Ερσσάντ (Αστυνομία Ηθών) και όλων των παρομοίων μυστικών υπηρεσιών</i>. Αιτήματα που εύκολα μπορούν να υιοθετήσουν ώστε να γίνουν αρεστοί, αλλά δύσκολα να στηρίξουν ουσιαστικά. Γιατί οι Αχμαντινετζάντ και Μουσαβί είναι <i>υπέρμαχοι της Εθνικιστικής, Ισλαμικής, Θεοκρατορίας</i> τους. Το 2006 ο Ιρανός Αγιατολάχ Muhammad Hussein Montazeri, παραδέχτηκε πως "Τα τζαμιά είναι τα πολιτικά μας κόμματα… Οι εκλογές είναι μια απλή τυπικότητα… Όποιος εκφράζει διαφωνία διώκεται ποινικά… Οι στρατιωτικές δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν τον τελευταίο λόγο…".<br/><br/>Για τον Αχμαντινετζάντ είναι εύκολο να δειχτεί ο ισλαμεθνικισμός του. "<i>Στη μάχη του με τον Κόσμο της Αλαζονείας, ο αγαπημένος μας Ιμάμης (Χομεϊνί) έθεσε το καθεστώς που κατέχει την Ιερουσαλήμ ως στόχο του αγώνα του. Δεν αμφιβάλω ότι το νέο κύμα (επιχειρήσεων αυτοκτονίας) που έχει ξεκινήσει στην αγαπημένη μας Παλαιστίνη είναι ένα κύμα που θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο</i>", έχει δηλώσει [4]. Προέρχεται ο ίδιος από τους Φρουρούς της Επανάστασης, ένα σώμα που δείχνει τον ανθρωπισμό του: "<i>Υπάρχει μια τέχνη που να είναι πιο όμορφη, πιο θεϊκή και πιο αιώνια από αυτήν του μάρτυρα θανάτου;</i>", λέει ο "ανυπότακτος" Αχμαντινετζάντ [4]. Αμφιβάλλει κανείς πλέον ότι ο τύπος και οι υπόλοιποι 9 εκατομμύρια Φρουροί είναι, απλά, δολοφόνοι;<br/><br/>Ο Μουσαβί από την άλλη, είναι το ήπιο πρόσωπο του ισλαμικού εθνικισμού. Στο debate με τον Αχμαντινετζάντ, καταδίκασε τις πρακτικές φακελώματος. Όποιος βιάζεται να χειροκροτήσει, ας ακούσει και το σκεπτικό του: "είναι ενάντια στην πολιτική που ασκούσε ο Χομεϊνί", λέει. Ζητάει δουλειές, για το "έθνος" βέβαια. Να γίνει ξανά ξακουστό και περήφανο το όνομα του ιρανικού "έθνους" σε όλον τον κόσμο. Και συνεχίζει... είναι αμέτρητες οι φορές που επικαλείται το "έθνος". Το "έθνος" πρέπει να απεργήσει σήμερα, αν τον συλλάβουν. Γιατί αυτός είναι πάνω από το "έθνος", οπότε η σύλληψή του προσβάλλει την πολιτική του Χομεϊνί, της ισλαμικής εθνικιστικής θεοκρατορίας.<br/><br/>Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε!<br/><br/><br/><b>συμπέρασμα</b><br/><br/>Συμπερασματικά, αν θέλουμε να σταθούμε πλάι στους ιρανούς, ας πάμε στις διαμαρτυρίες τους! Και, ναι, ούτε εμείς ξέρουμε αν οπαδοί του αδιάφορου Μουσαβί είναι οργανωτές της αρχικής διαμαρτυρίας. Θα το μάθουμε στον δρόμο, θα συζητήσουμε, θα ανταλλάξουμε ιδέες. Και θα αντισταθούμε και θα αντιδράσουμε σε κάθε άνευ όρων αντιιμπεριαλισμό, σε κάθε "επαναστατικό" προκάλυμμα εθνικιστικού παραληρήματος.<br/><br/><br/><br/><i>Ευχαριστούμε τα παιδιά από το Ιράν για τις όμορφες συζητήσεις.</i><br/><br/>[1] "φαντασιακό και αυτοθέσμιση": <a href='http://evan5.blogspot.com/2008/01/blog-post.html'>http://evan5.blogspot.com/2008/01/blog-post.html</a><br/>[2] Terminal 119 - "για τον αντιαμερικανισμό": <a href='http://www.terminal119.gr/show.php?id=333'>http://www.terminal119.gr/show.php?id=333</a><br/>[3] μετάφραση στα ελληνικά υπάρχει στο παράρτημα της μπροσούρας "ένας είναι ο εχθρός..." της ομάδας ενάντια στον εθνικισμό - φάμπρικα ΥΦΑΝΕΤ, 2007<br/>[4] Terminal 119 - 1ο τεύχος - "ο εσωτερικός εχθρός και τα πυρηνικά στο Ιράν"<br/><br/></div>Anonymousnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-40195519500745654102009-05-25T23:58:00.003+01:002009-05-26T00:05:01.731+01:001ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/Shsi-gKkQLI/AAAAAAAAAAY/zoz4dS8to2k/s1600-h/antira_new2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 294px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_T7J-DTJ19Qo/Shsi-gKkQLI/AAAAAAAAAAY/zoz4dS8to2k/s400/antira_new2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5339900240359342258" border="0" /></a>1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Σάμου<br />20-21 Ιουνίου, Καρλόβασι<br />Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες<br /><br /><a href="http://samos.antiracistfestival.org/">http://samos.antiracistfestival.org/</a><br />(coming soon...)Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-11839994591167513532009-01-23T16:19:00.004+00:002009-01-23T16:38:52.179+00:00εκεί που τα όνειρα πνίγονται<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">Τον περασμένο μήνα γίναμε μάρτυρες, για ακόμα μια φορά, μιας επέμβασης του ισραηλινού στρατού εκτός της επικράτειάς του. Οι αναλυσάρες για τα "αίτια" και άλλα τέτοια ας λείπουν. Αρκεί η μπροσούρα του Aufheben #10 (υπάρχει και στα ελληνικά [1]) για να αναδείξει την πολυπλοκότητα της κατάστασης και το εθνικιστικό ντελίριο εκατέροθεν. Αρκεί για να δείξει την αδυναμία εξεύρεσης λύσης μέσω της διασποράς μίσους.<br /><br />Ας εξετάσουμε όμως πώς αντιμετωπίστηκε η επέμβαση από τον ελλαδικό "χώρο" και ας κάνουμε κάποιες συγκρίσεις με τα τεκταινόμενα στην ελλάδα. Είδαμε, λοιπόν, τα εξής (μεταξύ άλλων):<br />α) διπολική αντίληψη των πραγμάτων με καθιερωμένα στερεότυπα καλού-κακού,<br />β) αδυναμία εξόδου από καθιερωμένα εθνικά και αντισημητικά στερεότυπα και<br />γ) αδυναμία σύνδεσης με τον τοπικό εθνικισμό.<br /><br /><br /><b>"ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΡΩΤΑ Η ΣΦΑΓΗ, <i>ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ</i>"</b><br /><br />Το πολυφορεμένο επιχείρημα λέει το εξής: προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ένα προφανές και επείγον πρόβλημα, επιτρέπονται τα πάντα. Από παλιά κρατά αυτή η ιστορία. Ας φύγουν οι Γερμανοί πρώτα και μετά βλέπουμε, ας φύγει πρώτα ο Φράνκο και μετά βλέπουμε, ας φύγουν πρώτα οι Άγγλοι και μετά βλέπουμε, ας φύγει πρώτα η ΝΔ και μετά βλέπουμε, κ.ο.κ. Ας γίνουμε λίγο Σταλινικοί για να φύγουν οι Γερμανοί ή ο Φράνκο, λίγο Πασόκοι, λίγο ειρηνιστές τύπου Γκάντι. Ας γίνουμε και λίγο αντισημίτες βρε αδερφέ, στο κάτω κάτω, για να σταματήσει η σφαγή.<br /><br /><i>Με λίγα λόγια, ας γίνουμε μέρος του προβλήματος, για να εφαρμοστούν συμβιβαστικά ημίμετρα</i>.<br /><br />Αυτή η λογική έχει φέρει το προφανές αποτέλεσμα: δεν υπάρχει 'μετά'. Η λογική του μίσους, η λογική του "εχθρού", εν γένει ο αποκλεισμός του Άλλου διαιωνίζεται ως κοινωνική πρακτική. Τα υποκείμενα και οι κοινωνίες που αποκλείουν τον Άλλον, που μισούν γενικά και αόριστα "τους Εβραίους", "τους Αμερικανούς", "τους Μουσουλμάνους", είναι μέρος του προβλήματος, όχι λύση! Και αυτό το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί <i>μαζί</i> με το εκάστοτε συμβάν. Τότε που η συμπεριφορά αυτή είναι στην επιφάνεια. Όταν θαφτεί και ξεχαστεί, δεν σημαίνει ότι έχει εξαφανιστεί. [2]<br /><br />Αυτή η λογική αντιμετώπισης μιας πολύχρονης κοινωνικής σύγκρουσης ως αγώνα Πάοκ-Άρης βλέπει στη μία πλευρά τον εχθρό και ζητά την παραδειγματική του τιμωρία. Έτσι λοιπόν, ο "κακός" πρέπει να αποκλειστεί διεθνώς, πρέπει να καταδικαστεί απο τα διεθνή δικαστήρια, να απελαθούν οι πρέσβεις, να σταματήσει η εμπορική του δραστηριότητα, να αφοπλιστεί και οι ομόθρησκοί τους ανά τον κόσμο να διωχθούν. Για λόγους αλληλεγγύης, διεθνισμού, ανθρωπισμού και "επαναστατικότητας" θέλουμε να κάνουμε στους ισραηλινούς πολίτες ό,τι κάνει το κράτος τους στους άραβες. Τους ισραηλινούς που διαδηλώνουν ενάντια στην επέμβαση, που χάνουν τη δουλειά τους κάποιες φορές από τέτοιες δραστηριότητες, που αρνούνται να πάνε φαντάροι στη Γάζα, θέλουμε να τους αφήσουμε μόνους, άνεργους, πεινασμένους και στιγματισμένους.<br /><br />Έτσι δείχνουμε σαν "χώρος" και σαν κοινωνία, εν γένει, ποιος είναι ο "επαναστατικός" κόσμος που θέλουμε. Ο κόσμος του αποκλεισμού του Άλλου. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς, ποιος "χώρος" και ποια κοινωνία που τα λέμε αυτά; Πώς αντιμετωπίζουμε το τοπικό και άρα προτείνουμε για το παγκόσμιο;<br /><br /><br /><b>ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ</b><br /><br />Η Γάζα στη συνείδηση της κοινωνίας είναι μια περιοχή γεμάτη με αίμα αθώων για το οποίο ευθύνεται μια πανίσχυρη πολεμική και διπλωματική μηχανή. Εμείς εδώ<span style="font-style: italic;">—</span><span>και καλά<span>—σίγουρα θα αντιδρούσαμε αν γινόταν κάτι τέτοιο και δεν υπάρχει περίπτωση να συνέβαινε.<br /><br />Γιατί λοιπόν δεν υπάρχουν αντίστοιχες αντιδράσεις με αυτές για την Γάζα σχετικά με τις εκατόμβες πνιγμένων προσφύγων στα νερά του Αιγαίου; Γιατί δεν αναφέρεται ότι μιλάμε για <span style="font-style: italic;">πολλές χιλιάδες</span> πνιγμένων στο παγωμένο Ικάριο και αλλού; Γιατί δεν λέμε ότι τα επίσημα στοιχεία [3] μιλάνε για 5532 νεκρούς στη Μεσόγειο τα δύο τελευταία χρόνια μόνο; Φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον άλλα τόσα ναυάγια-φαντάσματα. Γιατί δεν λέμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του Αιγαίου είναι Αφγανοί, Ιρακινοί, Σομαλοί και Παλαιστίνιοι, όλοι τους πρόσφυγες πολέμου;<br /><br />Γιατί δεν λέμε ότι η ελλάδα και οι συν αυτήι δυτικοί ευθύνονται όχι μόνο για τους πνιγμούς στο Αιγαίο, αλλά και για το γεγονός ότι οι πρόσφυγες θεωρούνται "λαθρομετανάστες" και άρα ταξιδεύουν υπό θανάσιμες συνθήκες; Γιατί δεν λέμε ότι συμβάλλουμε στην εφαρμογή του φαντασιακού της "ανάπτυξης" στον λεγόμενο 'Τρίτο Κόσμο' προκαλώντας πολέμους κ.α.; Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε για τις δήθεν αδυναμίες των αρχών να εντοπίσουν τα καρυδότσουφλα που βουλιάζουν όταν ξέρουμε ότι από το Αιγαίο δεν περνάει ούτε μύγα ανεντόπιστη από τα υπερσύγχρονα ραντάρ; Γιατί αφήνουμε τις ομάδες σε Σάμο, Χίο, Λέσβο χωρίς βοήθεια, να πρέπει να κρατάνε το βάρος των νεκρών, τη διαχείριση καθημερινών προβλημάτων των προσφύγων αλλά και να αντιμετωπίσουν δεκάδες νομικές αντιφάσεις [4]; Γιατί δεν διαμαρτυρόμαστε όταν ο Παυλόπουλος κ.λπ., αντί να φτιάξει ένα νέο κέντρο υποδοχής σύμφωνα με τις εμπειρίες των ομάδων για της καθημερινές ανάγκες των προσφύγων, φτιάχνει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ("μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης", είπε);<br /><br />Γιατί δεν ζητάμε απέλαση των πρέσβεων, εμπορικό εμπάργκο, διεθνή απομόνωση, αφοπλισμό και διεθνή στιγματισμό των ελλήνων; Γιατί δεν γράφουμε στους ναούς τους συνθήματα που να λένε "<span style="font-style: italic;">δολοφόνοι φασίστες έλληνες</span>" και δεν καίμε τα θρησκευτικά τους σύμβολα; Γιατί δεν λέει κανένας σε αυτή την περίπτωση τις λέξεις <i>γενοκτονία, ανθρωπιστική καταστροφή, πολεμική μηχανή, ελληνικό λόμπυ, ελληναζί</i>; Γιατί τηρούμε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για τους Άλλους και άλλα για εμάς;<br /><br /><b>Γιατί, λοιπόν, λέμε συνθήματα όπως <i>Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι</i> [5] ενώ <i>Είμαστε όλοι Δολοφόνοι</i>;</b><br /><br />Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τους Άλλους, είτε για τα δικά τους προβλήματα, είτε ότι δήθεν ευθύνονται για τα δικά μας, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι <i>εμείς δημιουργούμε τα προβλήματά μας</i> και <i>έχουμε την ευθύνη</i> να το αναγνωρίσουμε και να δημιουργήσουμε αντίστοιχα προτάγματα επίλυσής τους. Και, αν αναγνωρίζουμε ότι με τις καύσεις σημαιών και τα εμπάργκο δεν θα επιλυθούν τα προβλήματα των προσφύγων του Αιγαίου, να μην κάνουμε αυτά που κράζουμε σε άλλους!<br /><br /><b>Όλοι οι πρόσφυγες, είμαστε ήδη νεκροί: </b><b>Το Αιγαίο ανήκει στους πνιγμένους πρόσφυγές του!</b><br /><br /><br /><br />[1] Aufheben #10, Behind the 21st Century Intifada, 2002, <a href="http://www.geocities.com/aufheben2/auf_10_intifada.html" target="_blank">http://www.geocities.com/aufheben2/auf_10_intifada.html</a><br />Περιοδικό Ανάρες (μτφ.), Πίσω από την Ιντιφάντα του 21ου Αιώνα, Εκδόσεις Κόκκινο Νήμα, 2005<br />[2] Κάποιοι λένε ότι λέγοντας τα ανωτέρω είμαστε "κρυπτο-σιωνιστές" που "κρατάμε ίσες αποστάσεις". Κάποιοι άλλοι λένε ότι ο αντισημητισμός είναι "λάθος" γιατί "ενισχύει" την ακροδεξιά. Η πρόθεση όμως, είναι να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ο αποκλεισμός του Άλλου σαν κοινωνική πρακτική δεν γνωρίζει δεξιές και αριστερές. Ούτε ίσες αποστάσεις. Μας φαίνεται, αλλά είναι μεγάλο (και ενδιαφέρον) θέμα προς διερεύνηση, ότι η ιδεολογικοποίηση της γνώμης με όρους "στρατηγικής" ίσως να είναι ίδιον ατόμων χαμένων στη χάρτινη πραγματικότητα των βιβλίων και όχι στην καθημερινότητα με "σάρκα και οστά".<br />[3] <a href="http://fortresseurope.blogspot.com/2006/02/m.html" target="_blank">http://fortresseurope.blogspot.com/2006/02/m.html</a><br />[4] Δεν υπάρχει καμμία διάθεση μείωσης της δουλειάς που γίνεται από ομάδες σε Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού σε θέματα προσφύγων. Είναι όμως ζήτημα κυριολεκτικά ζωής και θανάτου να ενισχυθούν οι νησιωτικές ομάδες που αντιμετωπίζουν το θέμα των πνιγμών και δεν έχουν να ασχοληθούν μόνο με τους επιζώντες.<br />[5] Είναι πολύ εκνευριστικό αλλά και διασκεδαστικό ταυτόχρονα να βλέπεις μερικούς έλληνες αριστεροαναρχικούς αλλά και άλλους νοικοκυραίους να βραχυκυκλώνουν όταν Παλαιστίνιοι στις πορείες κατηγορούν τα Αραβικά κράτη ότι τους "πουλάνε" για να μην ενοχληθεί το πετρελαϊκό εμπόριο. Μα πώς είναι δυνατόν να φταίει κάποιος που δεν είναι Εβραίος, φαίνεται να σκέφτονται...</span></span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7178610514946234409.post-69993133740321499682008-12-11T15:36:00.003+00:002008-12-11T15:42:36.476+00:00On the shooting of the 16-year-old boy in Athens<span style="font-style: italic;">This is a text written collectively by a group of residents of Ireland who are former residents of Greece, after communication with people involved in the marches and various Exarchia residents. It was given to the greek embassy in Dublin after a picket protest on 9th Dec 2008.</span><br /><br />● The incident<br /><br />On Saturday, 6th of December 2008, two ex-army special forces armed uniform officers (Eidikoi Frouroi/EF) were patrolling in a squat car in Exarchia, central Athens. They got involved in a verbal argument with some young people who were there. They left, and after a few minutes they returned on foot. The verbal argument continued, one of the young people threw a plastic bottle of water to the EF, one of whom pulled his gun and shot him twice directly on the chest.<br /><br />● General disapproval<br /><br />This is not a unique and isolated incident. During the last years we have seen a multiplication of marches in Greece, but also a rise of violence from the State. The governments have been incapable of dealing with the bad state of the economy. Foreign investors carry their business in countries with cheaper labour, leading to a high rate of unemployment. The governments chose to increase taxation in small businesses and working people and reduce the already insufficient pensions. Also, a university reform was proposed, which would make them function more like companies rather than academic institutions. Maybe the most important failure of the recent governments, is when they let almost half of the greek forests burn, and tried to eliminate these huge fires with no central planning.<br /><br />Thus, the people organised huge marches. Pensioners, students, even police unions were confronted with violence; the armed and in full armour riot-police (MAT) are very generous in using tear-gas, smoke grenades and stun grenades. For the last few years the news had headlines like: “Just by chance there were no fatalities”, “Athens resembles a battlefield” etc. During the last month, two refugees were killed by the police while they were waiting in a queue to apply for asylum.<br /><br />After the Olympics in Athens, the Greek 9/11 in terms of applying “anti-terrorist” measures, the right-wing governments reformed the Special Brands according to the old military fashions, enforced as police fashions in Greece by the 1967-74 military junta, having been initialised by the 1936 fascist government.<br /><br />● Why the area is important<br /><br />These bodies (EF and MAT) are extensively active around the Exarchia area. This area is really significant for Athens. Just behind the Polytechnic School, it is an area were many students traditionally used to live and became a center of resistance during the military junta. Many social centers and small shops are found in this area of 90,000 m2 and 22,068 residents. It is the only area which conserves the architectural tradition of the 18th/19th centuries, people live as a community and they are not absorbed by individualism. It is an open space, where people from all over Athens and Greece participate in various events. The area also has a lot of green, mostly on Strefi hill.<br /><br />The governments though, are quite uncomfortable about that. For years they have been trying to absorb the people into individualism. Their friends, the construction companies, see in the green Strefi hill a piece of land where they would happily build huge commercial centers and blocks of flats.<br /><br />To achieve all these, EF and MAT patrols have been permanently installed for the last 4 or 5 years. The people, though, organised the Exarchia Residents Committee and managed to stop the re innovation plans. They also organised free exchange markets while in the area free lessons of using computers and of the greek language are delivered to refugees. (photos at:<br /><a href="http://exarchia.pblogs.gr/2008/12/den-katanalwnw-epanahrhsimopoiw-anakyklwnw.html" title="http://exarchia.pblogs.gr/2008/12/den-katanalwnw-epanahrhsimopoiw-anakyklwnw.html">http://exarchia.pblogs.gr/2008/12/den-katanalwnw-epanah....html</a>)<br /><br />● Massive Outrage<br /><br />That's why the murder of a 16-year-old boy by an EF in Exarchia outraged the people so much. That's why it spread all over Greece. While the mainstream media want to promote a few-anarchists-overreact image, it is far from the truth. Almost all parties of the Left participated in a 10,000 people march organised in less than two hours since the event happened. No riots happened until the MAT appeared and provoked verbally the demonstrators. Then, a massive outrage came to the surface: young people NOT taking part in the march started throwing stones to the MAT, 70-year-old people went out at their balconies and threw flowerpots and ashtrays to the MAT, who answered, as usually, with tear-gas and stun grenades.<br /><br />Demonstrators who managed to reach and protest at the Special Brands Headquarters in Athens and the police departments in Thessaloniki were, not surprisingly, confronted with tear-gas and stun grenades.<br /><br />● Further action<br /><br />Marches were also organised on the 7th and 8th of December. The first by Leftists and Anarchists, the second by the Schools Union. Also, the Provosts of universities in Athens called for a strike. Both marches were confronted with violence by the MAT. They have been throwing tear-gas and stun grenades to the thousands of school students who went to the march. This only enrages the students even more, which has led to all these fires in the center of Athens. All of them are set in Ministry buildings, squat cars and stores of multinational corporations.<br /><br />Marches in many other -more than 20- cities had the same fate: a peaceful march was provoked by the MAT, the demonstrators were enraged and set fires to governmental buildings. The disapproval against the government has become so massive, that even the mainstream media have started to call for the resignation of the prime minister and conduction of elections. None in the media say that they don't understand the motives of the people.<br /><br />In many cities around Europe, protests for this situation have been called. Berlin, London, Edinburgh, Paris, Barcelona and cities in Holland, Cyprus, Slovakia and other.<br /><br />This is the situation for which we want to protest in Ireland, too!<br /><br />● What we ask<br /><br />We demand the respect of Human Rights in Greece.<br /><br />We demand the full disarmament of the police and the abolishment of the EF body.<br /><br />We demand the end of the continuous injustice between people living in Greece.<br /><br /><br /><div style="text-align: right;"> <span style="font-weight: bold;">Former Residents of Greece</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0