Είναι εύκολο κάποιος να οργιστεί με αυτά που λέγονται και γίνονται. Το δύσκολο είναι να αποφασίσει κανείς με τι να οργιστεί περισσότερο. "Δεν είναι δυνατόν 30 άτομα να κρατάνε την Ακρόπολη κλειστή", λέγεται.
Μόνο που αυτό λέγεται για τους ανθρώπους που τόσα χρόνια κρατάνε την Ακρόπολη ανοιχτή.
Ίσως ήρθε η ώρα οι όποιες κινήσεις επανοικειοποίησης του δημοσίου χώρου να συμπεριλάβουν τους αρχαιολογικούς χώρους στους στόχους τους.
Μήπως και η επανοικειοποίηση φέρει την καταστροφή του κόμπλεξ της "εικόνας στο εξωτερικό"–την απεργία περίμενε το εξωτερικό για να βάλει την ελλάδα σε shit-list; Οι βιασμοί τουριστριών στα νησιά-παραδείσους τι εικόνα δίνουν; Ο αποκλεισμός των Ρομά; Οι μαζικοί τάφοι προσφύγων στον Έβρο; Οι εκατόμβες πνιγμένων προσφύγων στο Αιγαίο; Οι εμπρησμοί των Συναγωγών; Η αδιαφορία των ελλήνων για τα παραπάνω, τι εικόνα δίνει;
Μήπως και η επανοικειοποίηση βοηθήσει στην καταπολέμηση του αφηνιασμένου–και ολοένα αυξανόμενου–ελληνικού εθνικισμού. Μήπως και απομυθοποιηθεί η Ιστορία και γίνει αντιληπτή ως κοινωνική διαχρονική δημιουργία, ως αφετηρία σκέψης για το σήμερα και όχι ως εικόνισμα για προσκύνημα.
Μήπως η επανοικειοποίηση μετατρέψει τους αρχαιολογικούς χώρους από κοινούς σε δημόσιους. Όχι χώρους για το κοινό, αλλά για τον δήμο. Χώρους ζύμωσης ιδεών, ανταλλαγής απόψεων, προετοιμασίας λήψης αποφάσεων. Αποφάσεων εναντίων οποιασδήποτε μορφής διάκρισης, οποιασδήποτε ετερονομίας.
Να γίνει η Ακρόπολη πάρκο. Από Ακρόπολη της Αθήνας, να γίνει ακρόπολη της Αθήνας.
Αναρτήσεις
