Ο ελληνικός τύπος σύσσωμος πανηγύρισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σχετικά με την επικύρωση ή όχι της "Ευρωσυνθήκης της Λισαβόνας". Η άγνοια δε, των δημοσιογράφων, οδήγησε στο να γραφτούν ανακρίβειες κάθε τύπου. Όλη η υπόθεση παρουσιάστηκε χωρίς καμμία έρευνα και εμφανίστηκε στα άρθρα και τα κανάλια φιλτραρισμένη από λογικές ελληνικού τύπου, που ουδεμία σχέση έχουν με την Ιρλανδία. Θα ξεσκεπάσουμε αυτές τις ανακρίβειες της copy-paste δημοσιογραφίας και στο δρόμο θα γελάσουμε με τα ευρήματά τους. (Επίσης θα γελάσουμε με την προσπάθειά τους να διαβάσουν ιρλανδικές λέξεις στα αγγλικά.) Νέα άρθρα επαναφέρουν το θέμα στην επικαιρότητα, με τη συνηθισμένη ελληνική συνοδεία: τη συνωμοσιολογία.
"Dublin is such a small city: everyone knows everyone else's business"
Ιρλανδία και Εθνικισμός
Στην Ιρλανδία δεν υπάρχει κάποιο μπλοκ σκινάδων νεο-ναζί, τουλάχιστον οργανωμένο, αλλά λίγοι σκόρπιοι. Αυτό κάνει πολλούς να νομίζουν ότι η Ιρλανδία είναι ένας φολκλορικός παράδεισος. Μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα όμως, καθώς τελευταία έχουμε όχι μόνο τα γνωστά περιστατικά, τύπου πεσίματος από μεθυσμένους επειδή μιλάμε ελληνικά στον δρόμο, αλλά τη δολοφονία Πολωνών εργατών στην Τάλα (Tallaght) και την απαγόρευση έγχρωμων να ανέβουν σε λεωφορεία.
Πώς φτάσαμε εκεί; Μια παρουσίαση της πρόσφατης ιστορίας της ιρλανδίας φωτίζει κάποιες πτυχές.
Η εξέγερση του 1916 ενάντια στην αγγλική αυτοκρατορία είχε αρχικό σκοπό από μερικούς την αυτοδιαχείριση της ιρλανδίας από συμβούλια και από μερικούς άλλους ένα σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας. Μέχρι το 1920 σχεδόν όλοι αυτοί ήταν νεκροί ή φυλακισμένοι. Ο εμφύλιος έγινε ανάμεσα σε ιρλανδούς πατριώτες υπέρ της συνθήκης με την αγγλία και ιρλανδούς πατριώτες κατά της συνθήκης. Η γέννηση του ιρλανδικού κράτους, του "ρεπούμπλικ" σε άπταιστα ιρλανδικά, σηματοδότησε και την εμφάνιση του εθνικισμού στην τοπική πολιτική. Το γεγονός ότι είσαι irish republican patriot είναι αναμφισβήτητο. Παλαιότερα αυτό συνοδευόταν και με μεγάλες δόσεις καθολικισμού. Ό,τι έγινε από τότε και ύστερα στην ιρλανδία, έγινε για το καλό του ρεπούμπλικ—για "μας". Η ζωή ακολούθησε το δόγμα Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Τώρα, μετά τα σκάνδαλα παιδεραστείας από παπάδες (1995-1998), η θρησκεία βγήκε απ' έξω.
Η Κομματική Πραγματικότητα και η Ευρωσυνθήκη
Κυβερνών κόμμα εδώ είναι το Φιίνα Φολ από το 1997 μέχρι σήμερα (έτσι διαβάζεται στα ιρλανδικά το Fianna Fάil που σημαίνει Στρατιώτες της Χριστιανικής Μοίρας). Το Φιίνα Φολ είναι ένα κόμμα τύπου ΝΔ. Στην κυβέρνηση συμμετέχουν οι Πράσινοι και οι Progressive Democrats, ένα κόμμα σαν τους Φιλελεύθερους του Μάνου (ελεύθερη αγορά πάνω απ' όλα) το οποίο μόλις διαλύθηκε (18-23/09/2008) και ενσωματώθηκε σε άλλα κόμματα.
Δεύτερο κόμμα είναι το Φίνα Γκέιλ (σημαίνει Ιρλανδική Οικογένεια), με πολιτική τύπου ΠΑΣΟΚ, δηλαδή κεντροδεξιά με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο. Το Labour Party είναι κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ, το Σιν Φέιν είναι τελείως ιρλανδικό εθνικοαπελευθερωτικό μόρφωμα και δεν έχει αντίστοιχο ελληνικό, και το Socialist Party είναι οι Τροτσκιστές. Τα ποσοστά που παίρνουν στις εκλογές είναι πάνω κάτω κάθε φορά τα ίδια:
Φιίνα Φολ: 41 %
Φίνα Γκέιλ: 27 %
Labour: 10.5 %
Σιν Φέιν: 7 %
Πράσινοι: 4.5 %
Progressive Democrats: 3 %
Τροτσκιστές: 0.7 %
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο "ρεπούμπλικαν πατριώτης" είναι μια ενεργή πραγματικότητα στην ιρλανδία και όχι κάποια φανταστική κατασκευή. Όσον αφορά την Ευρωσυνθήκη, τα δύο μεγάλα κόμματα και οι PD υποστήριξαν το "ναι", το Labour είχε ανοιχτή γραμμή οπότε ήταν μισοί-μισοί, ενώ τα άλλα κόμματα ήταν κατά. Κατά ήταν επίσης το Workers Party (Κομμουνιστικό Κόμμα), το WSM (Ομοσπονδία Αναρχικών), ενώ εμφανίστηκε και μια οργάνωση—η Libertas—υπέρ του όχι.
Η Καμπάνια για το "Όχι" και ο Δεξιός Εθνικισμός
Δεν θα αναφερθούμε εδώ σε όλα τα επιχειρήματα υπέρ του "όχι". Θα παρουσιαστούν μόνο κάποιες πτυχές που θεωρούνται άξιες σχολιασμού. Κάνοντας μια παρένθεση, ας αναφέρουμε ότι η καμπάνια υπέρ του "ναι" ήταν τουλάχιστον γελοία και, προφανώς, εθνικιστική. "Good for Ireland, Good for Europe. Vote Yes." είναι το μοναδικό σύνθημά της. Αφού είναι καλό για "μας", τότε δεν έχει σημασία ο λόγος. Ας το ψηφίσουμε, είπαν το 46% που ψήφισαν "ναι". Άλλο επιχείρημα ήταν ότι ο Μπέρτι Αχέρν, ο Τιίσοχ (Taoiseach=πρωθυπουργός) για 11 χρόνια, ψήφισε "ναι". Ο—για τους φίλους—Μπέρτι είναι τοπικός σταρ/Ψωμιάδης, και κέρδιζε τις εκλογές πίνοντας μπύρες με τα "παλικάρια" στις παμπ (a pint with the lads...), τουμπάροντας έτσι όποιες αντιδράσεις για την αφορολόγητη δωρεά όλου του δημοσίου σε πολυεθνικές.
Παρόλ' αυτά, ό,τι είναι πράσινο (το ιρλανδί) είναι καλό—και αυτό ισχύει επίσης και από τη μεριά του "όχι". Η καμπάνια για το "όχι" είχε δύο πτυχές: μια εθνικιστική και μια ταξική. Και στις δύο περιπτώσεις, έπρεπε να πείσουμε για το καλό "μας" και να αποκλείσουμε τους Άλλους...
Πρώτον: η Libertas δεν "ηγήθηκε" της καμπάνιας για το "όχι". Τα άτομα που τη σχημάτισαν είχαν από παλαιότερα συμμετάσχει σε νεοφιλελεύθερα think-tanks και τους ήξερε όλος ο κόσμος. Δεν έγινε καμμία ανακάλυψη κρυφής χρηματοδότησης της Libertas μετά το δημοψήφισμα, αλλά όλα είχαν βγει στη φόρα από πολύ πριν: http://www.wsm.ie/news_viewer/3946
Η καμπάνια δεν είχε ηγέτες, αλλά κάθε ομάδα που υποστήριζε το "όχι" κινήθηκε ξεχωριστά. Λόγω του ήδη προϋπάρχοντος εθνικισμού, η Libertas πήρε περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο. Τα κανάλια έδωσαν αυτό που ήξεραν ότι ζητάει ο ιρλανδικός λαός. Το εθνικιστικό παραλήρημα της Libertas ήταν:
"Με την Ευρωσυνθήκη θα μπουν ευρω-φόροι, άρα θα φύγουν επιχειρήσεις από την Ιρλανδία (μας). Θα γίνει ευρωστρατός και θα μας πάρουν τα παιδιά (μας). Θα ισχύουν οι ίδιοι νόμοι σε όλη την ευρώπη, άρα θα επιτραπούν οι εκτρώσεις και οι γυναίκες (μας) θα πέσουν στην αμαρτία, και επίσης έτσι θα γεννηθούν λιγότερα παιδιά (μας)".
Η Καμπάνια για το "Όχι" και ο Αριστερός Εθνικισμός
Παρά το γεγονός ότι οι ισχυρισμοί για τους ευρωφόρους και τις εκτρώσεις είναι ψευδείς, οι πρώτοι υιοθετήθηκαν από όλη την αριστερά που υποστήριξε το "όχι". Έτσι λοιπόν, οι Εργατικοί, οι Τροτσκιστές και οι ελάχιστοι Κομμουνιστές που υπάρχουν, είπαν:
"Με την Ευρωσυνθήκη θα μπουν ευρωφόροι, άρα θα φύγουν επιχειρήσεις από την Ιρλανδία (μας). Θα γίνει ευρωστρατός και θα μας πάρουν τα παιδιά (μας)."
Είναι το λιγότερο εντυπωσιακό, άλλα και λογικό συνάμα, ότι επικεντρώθηκαν στις δουλειές που θα χαθούν για τους ιρλανδούς εργάτες στην ιρλανδία, ενώ οι αναφορές στους πολωνούς, ισπανούς και ιταλούς (με φθίνουσα σειρά βάσει πληθυσμού στην ιρλανδία) είναι ανύπαρκτες! Ο αγώνας γινόταν για να σηκώσει κεφάλι ο φτωχός και "τίμιος πλην παραπλανημένος" ιρλανδός ρεπούμπλικαν εργάτης. Φυσικά, με σκοπό την ψήφο. Επίσης, το μεγάλο επιχείρημα που προέβαλλε η αριστερά στις ομιλίες της και στην ραδιοφωνική της παρουσία, ήταν ότι "δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε" γιατί το κείμενο της συνθήκης είναι δύσκολο και ότι "η κυβέρνηση δεν έχει επιχειρήματα".
Ο λόγος για τον οποίο επικράτησε το επιχείρημα περί δυσκολίας, άγνωστος... Μια ματιά στη συνθήκη αποκαλύπτει αντιφάσεις ήδη από τις τέσσερεις πρώτες σελίδες κειμένου, γιατί να κάνω ότι δεν τις βλέπω επειδή είναι δύσκολο το κείμενο;
Επίσης, υπήρχε πλήθος αναφορών σε "Αυτούς και εμάς", δηλαδή ότι κάποιοι σε ένα σκοτεινό και ντουμανιασμένο υπόγειο κανονίζουν τη μοίρα μας και όχι εμείς, και Αυτοί είναι ενάντιοι στην "πρόοδο" που αναμφίβολα θα φέρει ο καλός λαός, απλά εμείς δεν το βλέπουμε ακόμα...
Βλέπουμε λοιπόν, δεύτερον, ότι το "ηχηρό και βροντερό 'όχι' του δημοκρατικού ιρλανδικού λαού" δεν υπάρχει, αλλά είναι εξ ολοκλήρου ελληνικό φανταστικό κατασκεύασμα. Μάλλον υπάρχει ένα εθνικιστικό—όχι ευρωσκεπτικιστικό όμως—"ίσως". Γι αυτό και το αποτέλεσμα ήταν τόσο αμφίβολο.
Η Καμπάνια για το "Όχι" και τα Όρια του Κλασικού Αναρχισμού
Από την άλλη, η καμπάνια του WSM http://www.wsm.ie/news_viewer/3825 κινήθηκε σε αρκετά διαφορετικό επίπεδο. Επειδή η συγκεκριμένη Ομοσπονδία δεν λειτουργεί κλειστά, σαν κόμμα, υπήρξαν πολλές διαφορετικές απόψεις και δεν "επικράτησε" κάποια της άλλης. Όμως, είναι σημαντικό να αναφερθούν κάποιες από τις απόψεις που δείχνουν τα όρια του κλασικού αναρχισμού σε σχέση με την αντιμετώπιση του φαινομένου του εθνικισμού. Σημαντικό, λόγω του γεγονότος ότι τέτοιες απόψεις στην ελλάδα τυγχάνουν ιδιαίτερα μεγάλης απήχησης.
Πολλοί κράτησαν μια θρησκευτική πίστη στον παραπλανημένο λαό, ο οποίος "θα καταλάβει" και "θα γίνει επανάσταση". Τα αφεντικά φταίνε που τον λοξοδρομούν, ο ίδιος όμως ο λαός, ποτέ! http://www.wsm.ie/news_viewer/4146 Αυτό δε, μάλιστα, υποτίθεται ότι είναι φυσικό, μια που είναι ταξικό φαινόμενο!!! Αν τους θυμίσεις ότι αυτός ο τύπος που δουλεύεις μαζί δεν είναι μόνο "ιρλανδός εργάτης" αλλά και κομματόσκυλο του Φιίνα Φολ, η απάντηση είναι ότι δεν πρέπει να του το πολυθυμίζεις, γιατί πρέπει να τον πάρουμε "με το μέρος 'μας'".
Οι Άνθρωποι Είμαστε Υπεύθυνοι για τη Μοίρα Μας
Οι άνθρωποι όμως, δεν είναι υποχείρια κάποιων αντικειμενικών νόμων κίνησης της Ιστορίας. Είναι ενεργά κοινωνικά άτομα, και συνεπώς υπεύθυνοι για την μοίρα τους. Και η ιστορία είναι κοινωνικο-ιστορική δημιουργία—κάθε φορά προκύπτει κάτι νέο, από ζαπατιστική κοινότητα μέχρι Άουσβιτς. Από τα καλύτερα μέχρι και τα χειρότερα.
Το ολοφάνερο γεγονός ότι δημιουργείται ένα νέο είδος ιρλανδικού εθνικισμού με την ενεργή συμμετοχή στη φαντασιακή του σημασία από τον ιρλανδικό "λαό", πρέπει επί τέλους να αποκαλυφθεί και να μην κρυβόμαστε πλέον πίσω από το δάχτυλό μας φοβόντας μήπως και προσβάλλουμε κανέναν.
Ούτε έλληνας ούτε ιρλανδός
Παράρτημα: Δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου
(Η έμφαση με πλάγια γράμματα δική μου)
Σε πολιτικό και θεσμικό χάος κινδυνεύει να βυθιστεί η ΕΕ, μετά το «όχι» των Ιρλανδών στη Συνθήκη της Λισαβόνας με ποσοστό της τάξης του 55%. Παρά την καμπάνια της κυβέρνησης και των περισσότερων κομμάτων, το«ναι» επικράτησε μόνο σε 6 από τις 43 περιφέρειες.
Ωστόσο, το αντιπολιτευόμενο «Σιν Φέιν» και η οργάνωση «Λιμπερτάς», που ηγήθηκε της εκστρατείας του «όχι», προειδοποίησαν τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν την ετυμηγορία του ιρλανδικού λαού. «Είναι μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας. Κάθε Ιρλανδός πρέπει να νιώθει περήφανος», είπε ο επικεφαλής της «Λιμπερτάς», Ντ. Γκάνλεϊ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8777&pubid=1126608
http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=9216
"Το 'όχι' του ιρλανδικού λαού είναι πράξη ανυπακοής και έχει μεγάλη σημασία για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δείχνει ότι η λαϊκή αγανάκτηση κατά της ΕΕ φουντώνει και εξελίσσεται σε απειθαρχία. Το αντιδραστικό δημιούργημα που από κοινού συγκρότησαν τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα είναι πια ένα κουρελόχαρτο και πρέπει να έχει τη μοίρα του πανηγυρικά απορριφθέντος από τους λαούς 'ευρωσυντάγματος' " αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση Το Κομμουνιστικό Κόμμα (Ελλάδος).
Σχετικά με το «ΟΧΙ» του ιρλανδικού λαού στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, η Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος της ΚΠΕ και υπεύθυνη τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ, δήλωσε:
Για άλλη μια φορά, αμφισβητήθηκε η δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ηχηρό ιρλανδικό «ΟΧΙ» στη Συνθήκη της Λισσαβόνας απορρίπτει τα όποια μέτρα εκδημοκρατισμού της Ένωσης που παραχωρεί η Συνθήκη, ως ανεπαρκή σε σχέση με τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των ευρωπαίων πολιτών.
Η Ε.Ε. δεν μπορεί να υπάρξει σε διάσταση από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των λαών της. Σήμερα είμαστε όλοι Ιρλανδοί!
http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=6538059
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α Δελτίο τύπου 13/06/2008 Η ΝΙΚΗΤΟΥ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟΥ ΟΧΙ, ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ! Χαιρετίζουμε την νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία στο δημοψήφισμα για την ευρωσυνθήκη. Είναι μια νίκη που εκφράζει τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζόμενων καιτων λαών της Ευρώπης. Όλων εκείνων που με μαχητικούς αγώνες συγκρούονται με τις επιλογές των κυρίαρχων τάξεων και των κυβερνήσεωντης ΕΕ με τις πολιτικές της ακρίβειας, της λιτότητας, της ανασφάλιστης ελαστικής εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της μετατροπής σε εμπορεύματα των δικαιωμάτων στη δημόσια εκπαίδευση , υγεία, με το ρατσισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=880108
"μια μεγάλη ημέρα κατά την οποία μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος που είναι Ιρλανδός" έκανε λόγο ο επικεφαλής της οργάνωσης Libertas
Στην Ιρλανδία επικρατεί το αίσθημα ότι η κοινή γνώμη της χώρας πιέστηκε πολύ και απειλήθηκε για να ψηφίσει "ναι" σε μια συνθήκη που λίγοι είχαν διαβάσει ή κατανοήσει
http://www.skai.gr/master_story.php?id=84788
Σε γραπτή του δήλωση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ σημειώνει ότι: “οι αγέρωχοι Ιρλανδοί έσωσαν την τιμή της Ευρώπης. Το βροντερό “όχι” τους ήταν η απάντηση στην επιχειρηθείσα απάτη από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.”
http://www.apn.gr/?p=2350
ο επικεφαλής της οργάνωσης Libertas Ντέκλαν Γκάνλεϊ που ηγήθηκε της εκστρατείας υπέρ του «όχι», δήλωσε ότι πρόκειται για «μια μεγάλη ημέρα κατά την οποία μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος που είναι Ιρλανδός»
Μιλώντας στο δημόσιο ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκυτο RTE, η Μέριριντ ΜακΓκίνες, ευρωβουλευτής του αντιπολιτευόμενου κόμματος Φάιν Γκέιλ, που είχε κάνει εκστρατεία υπέρ του «ναι» εκτίμησε πως πως «τρία πράγματα προκάλεσαν την ήττα στο δημοψήφισμα: Το γεγονός ότι ο ταοϊσάχ (ο πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν) δεν την είχε διαβάσει (τη συνθήκη), το γεγονός ότι ο Τσάρλι ΜακΚρίβι (επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για τον ανταγωνισμό) δεν την είχε διαβάσει και το γεγονός ότι οι γυναίκες φοβήθηκαν ότι τα παιδιά τους θα κληθούν να καταταγούν σ' έναν ευρωπαϊκό στρατό».
Σημείωσε ακόμη πως «πολλοί Ιρλανδοί είχαν παραπληροφορηθεί και σε σχέση με ηθικά ζητήματα».
http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/06/13/1525818.htm
Έρευνα σχετικά με πληροφορίες του ιρλανδικού Τύπου που θέλουν την εκστρατεία του ιρλανδικού «Όχι» στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη να έχει χρηματοδοτηθεί από τη CIA και το Αμερικανικό Πεντάγωνο, ζήτησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ.
Το θέμα έφτασε στο Ευρωκοινοβούλιο με αφορμή παρέμβαση του συμπροέδρου των Πρασίνων Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ ζήτησε να υπάρξει πλήρη διαφάνεια για τον τρόπο χρηματοδότησης της οργάνωσης Libertas, που ηγήθηκε της εκστρατείας υπέρ του «Όχι» στην Ιρλανδία.
"Dublin is such a small city: everyone knows everyone else's business"
James Joyce, The Boarding House, Dubliners
Ιρλανδία και Εθνικισμός
Στην Ιρλανδία δεν υπάρχει κάποιο μπλοκ σκινάδων νεο-ναζί, τουλάχιστον οργανωμένο, αλλά λίγοι σκόρπιοι. Αυτό κάνει πολλούς να νομίζουν ότι η Ιρλανδία είναι ένας φολκλορικός παράδεισος. Μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα όμως, καθώς τελευταία έχουμε όχι μόνο τα γνωστά περιστατικά, τύπου πεσίματος από μεθυσμένους επειδή μιλάμε ελληνικά στον δρόμο, αλλά τη δολοφονία Πολωνών εργατών στην Τάλα (Tallaght) και την απαγόρευση έγχρωμων να ανέβουν σε λεωφορεία.
Πώς φτάσαμε εκεί; Μια παρουσίαση της πρόσφατης ιστορίας της ιρλανδίας φωτίζει κάποιες πτυχές.
Η εξέγερση του 1916 ενάντια στην αγγλική αυτοκρατορία είχε αρχικό σκοπό από μερικούς την αυτοδιαχείριση της ιρλανδίας από συμβούλια και από μερικούς άλλους ένα σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας. Μέχρι το 1920 σχεδόν όλοι αυτοί ήταν νεκροί ή φυλακισμένοι. Ο εμφύλιος έγινε ανάμεσα σε ιρλανδούς πατριώτες υπέρ της συνθήκης με την αγγλία και ιρλανδούς πατριώτες κατά της συνθήκης. Η γέννηση του ιρλανδικού κράτους, του "ρεπούμπλικ" σε άπταιστα ιρλανδικά, σηματοδότησε και την εμφάνιση του εθνικισμού στην τοπική πολιτική. Το γεγονός ότι είσαι irish republican patriot είναι αναμφισβήτητο. Παλαιότερα αυτό συνοδευόταν και με μεγάλες δόσεις καθολικισμού. Ό,τι έγινε από τότε και ύστερα στην ιρλανδία, έγινε για το καλό του ρεπούμπλικ—για "μας". Η ζωή ακολούθησε το δόγμα Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια. Τώρα, μετά τα σκάνδαλα παιδεραστείας από παπάδες (1995-1998), η θρησκεία βγήκε απ' έξω.
Η Κομματική Πραγματικότητα και η Ευρωσυνθήκη
Κυβερνών κόμμα εδώ είναι το Φιίνα Φολ από το 1997 μέχρι σήμερα (έτσι διαβάζεται στα ιρλανδικά το Fianna Fάil που σημαίνει Στρατιώτες της Χριστιανικής Μοίρας). Το Φιίνα Φολ είναι ένα κόμμα τύπου ΝΔ. Στην κυβέρνηση συμμετέχουν οι Πράσινοι και οι Progressive Democrats, ένα κόμμα σαν τους Φιλελεύθερους του Μάνου (ελεύθερη αγορά πάνω απ' όλα) το οποίο μόλις διαλύθηκε (18-23/09/2008) και ενσωματώθηκε σε άλλα κόμματα.
Δεύτερο κόμμα είναι το Φίνα Γκέιλ (σημαίνει Ιρλανδική Οικογένεια), με πολιτική τύπου ΠΑΣΟΚ, δηλαδή κεντροδεξιά με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο. Το Labour Party είναι κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ, το Σιν Φέιν είναι τελείως ιρλανδικό εθνικοαπελευθερωτικό μόρφωμα και δεν έχει αντίστοιχο ελληνικό, και το Socialist Party είναι οι Τροτσκιστές. Τα ποσοστά που παίρνουν στις εκλογές είναι πάνω κάτω κάθε φορά τα ίδια:
Φιίνα Φολ: 41 %
Φίνα Γκέιλ: 27 %
Labour: 10.5 %
Σιν Φέιν: 7 %
Πράσινοι: 4.5 %
Progressive Democrats: 3 %
Τροτσκιστές: 0.7 %
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο "ρεπούμπλικαν πατριώτης" είναι μια ενεργή πραγματικότητα στην ιρλανδία και όχι κάποια φανταστική κατασκευή. Όσον αφορά την Ευρωσυνθήκη, τα δύο μεγάλα κόμματα και οι PD υποστήριξαν το "ναι", το Labour είχε ανοιχτή γραμμή οπότε ήταν μισοί-μισοί, ενώ τα άλλα κόμματα ήταν κατά. Κατά ήταν επίσης το Workers Party (Κομμουνιστικό Κόμμα), το WSM (Ομοσπονδία Αναρχικών), ενώ εμφανίστηκε και μια οργάνωση—η Libertas—υπέρ του όχι.
Η Καμπάνια για το "Όχι" και ο Δεξιός Εθνικισμός
Δεν θα αναφερθούμε εδώ σε όλα τα επιχειρήματα υπέρ του "όχι". Θα παρουσιαστούν μόνο κάποιες πτυχές που θεωρούνται άξιες σχολιασμού. Κάνοντας μια παρένθεση, ας αναφέρουμε ότι η καμπάνια υπέρ του "ναι" ήταν τουλάχιστον γελοία και, προφανώς, εθνικιστική. "Good for Ireland, Good for Europe. Vote Yes." είναι το μοναδικό σύνθημά της. Αφού είναι καλό για "μας", τότε δεν έχει σημασία ο λόγος. Ας το ψηφίσουμε, είπαν το 46% που ψήφισαν "ναι". Άλλο επιχείρημα ήταν ότι ο Μπέρτι Αχέρν, ο Τιίσοχ (Taoiseach=πρωθυπουργός) για 11 χρόνια, ψήφισε "ναι". Ο—για τους φίλους—Μπέρτι είναι τοπικός σταρ/Ψωμιάδης, και κέρδιζε τις εκλογές πίνοντας μπύρες με τα "παλικάρια" στις παμπ (a pint with the lads...), τουμπάροντας έτσι όποιες αντιδράσεις για την αφορολόγητη δωρεά όλου του δημοσίου σε πολυεθνικές.
Παρόλ' αυτά, ό,τι είναι πράσινο (το ιρλανδί) είναι καλό—και αυτό ισχύει επίσης και από τη μεριά του "όχι". Η καμπάνια για το "όχι" είχε δύο πτυχές: μια εθνικιστική και μια ταξική. Και στις δύο περιπτώσεις, έπρεπε να πείσουμε για το καλό "μας" και να αποκλείσουμε τους Άλλους...
Πρώτον: η Libertas δεν "ηγήθηκε" της καμπάνιας για το "όχι". Τα άτομα που τη σχημάτισαν είχαν από παλαιότερα συμμετάσχει σε νεοφιλελεύθερα think-tanks και τους ήξερε όλος ο κόσμος. Δεν έγινε καμμία ανακάλυψη κρυφής χρηματοδότησης της Libertas μετά το δημοψήφισμα, αλλά όλα είχαν βγει στη φόρα από πολύ πριν: http://www.wsm.ie/news_viewer/3946
Η καμπάνια δεν είχε ηγέτες, αλλά κάθε ομάδα που υποστήριζε το "όχι" κινήθηκε ξεχωριστά. Λόγω του ήδη προϋπάρχοντος εθνικισμού, η Libertas πήρε περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο. Τα κανάλια έδωσαν αυτό που ήξεραν ότι ζητάει ο ιρλανδικός λαός. Το εθνικιστικό παραλήρημα της Libertas ήταν:
"Με την Ευρωσυνθήκη θα μπουν ευρω-φόροι, άρα θα φύγουν επιχειρήσεις από την Ιρλανδία (μας). Θα γίνει ευρωστρατός και θα μας πάρουν τα παιδιά (μας). Θα ισχύουν οι ίδιοι νόμοι σε όλη την ευρώπη, άρα θα επιτραπούν οι εκτρώσεις και οι γυναίκες (μας) θα πέσουν στην αμαρτία, και επίσης έτσι θα γεννηθούν λιγότερα παιδιά (μας)".
Η Καμπάνια για το "Όχι" και ο Αριστερός Εθνικισμός
Παρά το γεγονός ότι οι ισχυρισμοί για τους ευρωφόρους και τις εκτρώσεις είναι ψευδείς, οι πρώτοι υιοθετήθηκαν από όλη την αριστερά που υποστήριξε το "όχι". Έτσι λοιπόν, οι Εργατικοί, οι Τροτσκιστές και οι ελάχιστοι Κομμουνιστές που υπάρχουν, είπαν:
"Με την Ευρωσυνθήκη θα μπουν ευρωφόροι, άρα θα φύγουν επιχειρήσεις από την Ιρλανδία (μας). Θα γίνει ευρωστρατός και θα μας πάρουν τα παιδιά (μας)."
Είναι το λιγότερο εντυπωσιακό, άλλα και λογικό συνάμα, ότι επικεντρώθηκαν στις δουλειές που θα χαθούν για τους ιρλανδούς εργάτες στην ιρλανδία, ενώ οι αναφορές στους πολωνούς, ισπανούς και ιταλούς (με φθίνουσα σειρά βάσει πληθυσμού στην ιρλανδία) είναι ανύπαρκτες! Ο αγώνας γινόταν για να σηκώσει κεφάλι ο φτωχός και "τίμιος πλην παραπλανημένος" ιρλανδός ρεπούμπλικαν εργάτης. Φυσικά, με σκοπό την ψήφο. Επίσης, το μεγάλο επιχείρημα που προέβαλλε η αριστερά στις ομιλίες της και στην ραδιοφωνική της παρουσία, ήταν ότι "δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε" γιατί το κείμενο της συνθήκης είναι δύσκολο και ότι "η κυβέρνηση δεν έχει επιχειρήματα".
Ο λόγος για τον οποίο επικράτησε το επιχείρημα περί δυσκολίας, άγνωστος... Μια ματιά στη συνθήκη αποκαλύπτει αντιφάσεις ήδη από τις τέσσερεις πρώτες σελίδες κειμένου, γιατί να κάνω ότι δεν τις βλέπω επειδή είναι δύσκολο το κείμενο;
Επίσης, υπήρχε πλήθος αναφορών σε "Αυτούς και εμάς", δηλαδή ότι κάποιοι σε ένα σκοτεινό και ντουμανιασμένο υπόγειο κανονίζουν τη μοίρα μας και όχι εμείς, και Αυτοί είναι ενάντιοι στην "πρόοδο" που αναμφίβολα θα φέρει ο καλός λαός, απλά εμείς δεν το βλέπουμε ακόμα...
Βλέπουμε λοιπόν, δεύτερον, ότι το "ηχηρό και βροντερό 'όχι' του δημοκρατικού ιρλανδικού λαού" δεν υπάρχει, αλλά είναι εξ ολοκλήρου ελληνικό φανταστικό κατασκεύασμα. Μάλλον υπάρχει ένα εθνικιστικό—όχι ευρωσκεπτικιστικό όμως—"ίσως". Γι αυτό και το αποτέλεσμα ήταν τόσο αμφίβολο.
Η Καμπάνια για το "Όχι" και τα Όρια του Κλασικού Αναρχισμού
Από την άλλη, η καμπάνια του WSM http://www.wsm.ie/news_viewer/3825 κινήθηκε σε αρκετά διαφορετικό επίπεδο. Επειδή η συγκεκριμένη Ομοσπονδία δεν λειτουργεί κλειστά, σαν κόμμα, υπήρξαν πολλές διαφορετικές απόψεις και δεν "επικράτησε" κάποια της άλλης. Όμως, είναι σημαντικό να αναφερθούν κάποιες από τις απόψεις που δείχνουν τα όρια του κλασικού αναρχισμού σε σχέση με την αντιμετώπιση του φαινομένου του εθνικισμού. Σημαντικό, λόγω του γεγονότος ότι τέτοιες απόψεις στην ελλάδα τυγχάνουν ιδιαίτερα μεγάλης απήχησης.
Πολλοί κράτησαν μια θρησκευτική πίστη στον παραπλανημένο λαό, ο οποίος "θα καταλάβει" και "θα γίνει επανάσταση". Τα αφεντικά φταίνε που τον λοξοδρομούν, ο ίδιος όμως ο λαός, ποτέ! http://www.wsm.ie/news_viewer/4146 Αυτό δε, μάλιστα, υποτίθεται ότι είναι φυσικό, μια που είναι ταξικό φαινόμενο!!! Αν τους θυμίσεις ότι αυτός ο τύπος που δουλεύεις μαζί δεν είναι μόνο "ιρλανδός εργάτης" αλλά και κομματόσκυλο του Φιίνα Φολ, η απάντηση είναι ότι δεν πρέπει να του το πολυθυμίζεις, γιατί πρέπει να τον πάρουμε "με το μέρος 'μας'".
Οι Άνθρωποι Είμαστε Υπεύθυνοι για τη Μοίρα Μας
Οι άνθρωποι όμως, δεν είναι υποχείρια κάποιων αντικειμενικών νόμων κίνησης της Ιστορίας. Είναι ενεργά κοινωνικά άτομα, και συνεπώς υπεύθυνοι για την μοίρα τους. Και η ιστορία είναι κοινωνικο-ιστορική δημιουργία—κάθε φορά προκύπτει κάτι νέο, από ζαπατιστική κοινότητα μέχρι Άουσβιτς. Από τα καλύτερα μέχρι και τα χειρότερα.
Το ολοφάνερο γεγονός ότι δημιουργείται ένα νέο είδος ιρλανδικού εθνικισμού με την ενεργή συμμετοχή στη φαντασιακή του σημασία από τον ιρλανδικό "λαό", πρέπει επί τέλους να αποκαλυφθεί και να μην κρυβόμαστε πλέον πίσω από το δάχτυλό μας φοβόντας μήπως και προσβάλλουμε κανέναν.
Ούτε έλληνας ούτε ιρλανδός
Παράρτημα: Δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου
(Η έμφαση με πλάγια γράμματα δική μου)
Σε πολιτικό και θεσμικό χάος κινδυνεύει να βυθιστεί η ΕΕ, μετά το «όχι» των Ιρλανδών στη Συνθήκη της Λισαβόνας με ποσοστό της τάξης του 55%. Παρά την καμπάνια της κυβέρνησης και των περισσότερων κομμάτων, το«ναι» επικράτησε μόνο σε 6 από τις 43 περιφέρειες.
Ωστόσο, το αντιπολιτευόμενο «Σιν Φέιν» και η οργάνωση «Λιμπερτάς», που ηγήθηκε της εκστρατείας του «όχι», προειδοποίησαν τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σεβαστούν την ετυμηγορία του ιρλανδικού λαού. «Είναι μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας. Κάθε Ιρλανδός πρέπει να νιώθει περήφανος», είπε ο επικεφαλής της «Λιμπερτάς», Ντ. Γκάνλεϊ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8777&pubid=1126608
http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=9216
"Το 'όχι' του ιρλανδικού λαού είναι πράξη ανυπακοής και έχει μεγάλη σημασία για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δείχνει ότι η λαϊκή αγανάκτηση κατά της ΕΕ φουντώνει και εξελίσσεται σε απειθαρχία. Το αντιδραστικό δημιούργημα που από κοινού συγκρότησαν τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα είναι πια ένα κουρελόχαρτο και πρέπει να έχει τη μοίρα του πανηγυρικά απορριφθέντος από τους λαούς 'ευρωσυντάγματος' " αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση Το Κομμουνιστικό Κόμμα (Ελλάδος).
Σχετικά με το «ΟΧΙ» του ιρλανδικού λαού στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, η Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος της ΚΠΕ και υπεύθυνη τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ, δήλωσε:
Για άλλη μια φορά, αμφισβητήθηκε η δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ηχηρό ιρλανδικό «ΟΧΙ» στη Συνθήκη της Λισσαβόνας απορρίπτει τα όποια μέτρα εκδημοκρατισμού της Ένωσης που παραχωρεί η Συνθήκη, ως ανεπαρκή σε σχέση με τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των ευρωπαίων πολιτών.
Η Ε.Ε. δεν μπορεί να υπάρξει σε διάσταση από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των λαών της. Σήμερα είμαστε όλοι Ιρλανδοί!
http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=6538059
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α Δελτίο τύπου 13/06/2008 Η ΝΙΚΗΤΟΥ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟΥ ΟΧΙ, ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ! Χαιρετίζουμε την νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία στο δημοψήφισμα για την ευρωσυνθήκη. Είναι μια νίκη που εκφράζει τις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζόμενων καιτων λαών της Ευρώπης. Όλων εκείνων που με μαχητικούς αγώνες συγκρούονται με τις επιλογές των κυρίαρχων τάξεων και των κυβερνήσεωντης ΕΕ με τις πολιτικές της ακρίβειας, της λιτότητας, της ανασφάλιστης ελαστικής εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της μετατροπής σε εμπορεύματα των δικαιωμάτων στη δημόσια εκπαίδευση , υγεία, με το ρατσισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=880108
"μια μεγάλη ημέρα κατά την οποία μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος που είναι Ιρλανδός" έκανε λόγο ο επικεφαλής της οργάνωσης Libertas
Στην Ιρλανδία επικρατεί το αίσθημα ότι η κοινή γνώμη της χώρας πιέστηκε πολύ και απειλήθηκε για να ψηφίσει "ναι" σε μια συνθήκη που λίγοι είχαν διαβάσει ή κατανοήσει
http://www.skai.gr/master_story.php?id=84788
Σε γραπτή του δήλωση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ σημειώνει ότι: “οι αγέρωχοι Ιρλανδοί έσωσαν την τιμή της Ευρώπης. Το βροντερό “όχι” τους ήταν η απάντηση στην επιχειρηθείσα απάτη από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών.”
http://www.apn.gr/?p=2350
ο επικεφαλής της οργάνωσης Libertas Ντέκλαν Γκάνλεϊ που ηγήθηκε της εκστρατείας υπέρ του «όχι», δήλωσε ότι πρόκειται για «μια μεγάλη ημέρα κατά την οποία μπορεί κανείς να είναι υπερήφανος που είναι Ιρλανδός»
Μιλώντας στο δημόσιο ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκυτο RTE, η Μέριριντ ΜακΓκίνες, ευρωβουλευτής του αντιπολιτευόμενου κόμματος Φάιν Γκέιλ, που είχε κάνει εκστρατεία υπέρ του «ναι» εκτίμησε πως πως «τρία πράγματα προκάλεσαν την ήττα στο δημοψήφισμα: Το γεγονός ότι ο ταοϊσάχ (ο πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν) δεν την είχε διαβάσει (τη συνθήκη), το γεγονός ότι ο Τσάρλι ΜακΚρίβι (επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για τον ανταγωνισμό) δεν την είχε διαβάσει και το γεγονός ότι οι γυναίκες φοβήθηκαν ότι τα παιδιά τους θα κληθούν να καταταγούν σ' έναν ευρωπαϊκό στρατό».
Σημείωσε ακόμη πως «πολλοί Ιρλανδοί είχαν παραπληροφορηθεί και σε σχέση με ηθικά ζητήματα».
http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/06/13/1525818.htm
Έρευνα σχετικά με πληροφορίες του ιρλανδικού Τύπου που θέλουν την εκστρατεία του ιρλανδικού «Όχι» στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη να έχει χρηματοδοτηθεί από τη CIA και το Αμερικανικό Πεντάγωνο, ζήτησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ.
Το θέμα έφτασε στο Ευρωκοινοβούλιο με αφορμή παρέμβαση του συμπροέδρου των Πρασίνων Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ ζήτησε να υπάρξει πλήρη διαφάνεια για τον τρόπο χρηματοδότησης της οργάνωσης Libertas, που ηγήθηκε της εκστρατείας υπέρ του «Όχι» στην Ιρλανδία.
Σύμφωνα με τον κ. Πέτερινγκ, ενώ αρχικά ο πρόεδρος της οργάνωσης, Ντίκλαν Γκάνλεϊ, είχε δηλώσει ότι η εκστρατεία χρηματοδοτήθηκε από μικρές εισφορές, στην συνέχεια παραδέχθηκε ότι ο ίδιος έθεσε στην διάθεσή της το ποσό των 200.000 ευρώ.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=940580&lngDtrID=245
Αναρτήσεις
